Interpretacja The Lakes - Taylor Swift

Utwór „The Lakes” Taylor Swift, bonusowy utwór z jej ósmego albumu studyjnego folklore (2020), to melancholijna oda do eskapizmu i poszukiwania schronienia przed zgiełkiem współczesnego świata, osadzona w malowniczej scenerii angielskiego Krainy Jezior. Piosenka, wydana 18 sierpnia 2020 roku na platformach streamingowych, a wcześniej dostępna w fizycznych wydaniach deluxe albumu, ukazuje Swift pragnącą uciec do spokojnego, bujnego krajobrazu, który od wieków inspirował poetów romantycznych.

Już w pierwszych linijkach, „Is it romantic how all of my elegies eulogize me? / I'm not cut out for all these cynical clones / These hunters with cell phones”, Swift odnosi się do swojej publicznej osoby i krytyki, z jaką się spotykała. „Elegie” mogą symbolizować jej piosenki o rozstaniach, za które bywała wyśmiewana, ale które jednocześnie przyniosły jej uznanie i podziw. Wzmianka o „cynicznych klonach” i „łowcach z telefonami komórkowymi” to wyraźne odniesienie do paparazzi, mediów społecznościowych, a także do cancel culture i sporów, jak ten z Kanye Westem i Kim Kardashian, które drastycznie wpłynęły na jej życie i zdrowie psychiczne. Swift wyznała, że po tym doświadczeniu musiała zrestrukturyzować swoje życie, aby zachować zdrowie psychiczne.

Refren to bezpośrednie zaproszenie do ucieczki: „Take me to the lakes, where all the poets went to die / I don't belong and, my beloved, neither do you”. Kraina Jezior, a w szczególności Windermere – największe naturalne jezioro w Anglii – jest miejscem, gdzie uciekali poeci romantyczni, tacy jak William Wordsworth, Samuel Taylor Coleridge czy Robert Southey, szukając inspiracji i spokoju z dala od problemów świata. Swift identyfikuje się z tym pragnieniem, podkreślając swoje poczucie nieprzystosowania do współczesnej rzeczywistości. Słowa „Those Windermere peaks look like a perfect place to cry” malują obraz idyllicznego, lecz jednocześnie wzruszającego krajobrazu, idealnego do introspekcji i uleczenia ran. Wyrażenie „I'm setting off, but not without my muse” jest kluczowe; powszechnie uważa się, że „muza” odnosi się do jej ówczesnego chłopaka, brytyjskiego aktora Joe Alwyna, z którym odwiedziła Krainę Jezior podczas swojej trzeciej rocznicy związku. Alwyn był również współautorem niektórych utworów z albumów folklore i evermore.

Dalej Taylor śpiewa: „What should be over burrowed under my skin / In heart-stopping waves of hurt / I've come too far to watch some namedropping sleaze / Tell me what are my words worth”. Ta część utworu nawiązuje do trwającego wówczas sporu o prawa do jej starych nagrań z Scooterem Braunem i Scottem Borchettą. Swift czuła, że próbowano jej odebrać wartość jej słów i twórczości. Wyrażenie „what are my words worth” to także pun na nazwisko Williama Wordswortha, jednego z poetów związanych z Krainą Jezior, co stanowi hołd dla literackiej spuścizny regionu. Aaron Dessner, współproducent folklore, zauważył, że piosenka ma elementy tragicznej poezji greckiej i przypomina „zagubienie się w pięknym ogrodzie”.

W ostatniej zwrotce Swift pogłębia wizję swojego azylu: „I want auroras and sad prose / I want to watch wisteria grow right over my bare feet / Cause I haven't moved in years / And I want you right here”. „Aurory” mogą symbolizować zarówno piękno, jak i smutek, co oznacza, że artystka akceptuje zarówno wzloty, jak i upadki życia. Glicynia (wisteria), jako długowieczny kwiat, symbolizuje pragnienie zaszczepienia korzeni i stabilnego życia z ukochaną osobą z dala od chaosu. Pragnienie, by „czerwona róża wyrosła z zamarzniętej ziemi, bez nikogo w pobliżu, kto by ją tweetował”, jest silną metaforą utopii wolnej od mediów społecznościowych, sporów i miejskiego zgiełku, gdzie prywatne piękno może kwitnąć nienaruszone. Wreszcie, kąpiel w „klifowych basenach z moją katastrofalną miłością i niezmiernym smutkiem” sugeruje, że nawet w ucieczce, ból i trudne doświadczenia przeszłości pozostają częścią jej istnienia, ale miłość jej „muzy” daje nadzieję na ich przezwyciężenie. Piosenka kończy się wzruszającym powtórzeniem „No, not without you”, podkreślając, że ta idealna ucieczka nie ma sensu bez ukochanej osoby.

„The Lakes” to utwór intymny, będący odzwierciedleniem introspekcji i poszukiwania wewnętrznego spokoju w obliczu publicznej presji. Piosenka, pierwotnie wydana jako ekskluzywny utwór dla fizycznych kopii albumu folklore, co niektórzy interpretowali jako nawiązanie do odłączenia się od nowoczesnej technologii, idealnie podsumowuje tematykę całego albumu: refleksję, pamięć, żal, naturę i eskapizm. Swift mówiła w Folklore: The Long Pond Studio Sessions, że utwór ten jest świadectwem tego, od czego chciała uciec i gdzie widziała siebie uciekającą, czerpiąc inspirację z poetów, którzy setki lat temu mieli podobny „plan ucieczki”. Piosenka została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków, którzy chwalili jej poetyckie teksty i melancholijne instrumentarium.