"Father Figure” Taylor Swift, utwór z albumu The Life of a Showgirl, to mroczna i wielowymiarowa reinterpretacja klasyka George’a Michaela z 1987 roku o tym samym tytule. Choć Swift zręcznie interpoluje zarówno muzyczne, jak i tematyczne elementy oryginału, za co George Michael ma kredyt autorski, jej wersja jest celowo bardziej złowieszcza, zagłębiając się w kwestie manipulacji, zysku i lojalności w bezwzględnym świecie przemysłu muzycznego.

Początkowe wersy utworu przedstawiają postać mentora, określanego jako „ojcowska figura”, która wita młodą, zagubioną osobę w swoim świecie: „When I found you, you were young / Wayward, lost in the cold / Pulled up to you in the Jag / Turned your rags into gold”. Obrazuje to nagłe wyniesienie z nizin do luksusu, podkreślając potęgę i wpływ mentora. Słowa „You remind me of a younger me / I saw potential” sugerują, że mentor widzi w podopiecznym własne odbicie lub szansę na przedłużenie swojego dziedzictwa, co od razu wprowadza element kontroli i warunkowego wsparcia.

Centralnym punktem utworu jest prowokacyjny refren, który rzuca światło na toksyczną naturę tej relacji: „I'll be your father figure / I drink that brown liquor / I can make deals with the devil / Because my dick's bigger”. Ten kontrowersyjny zwrot, będący celową prowokacją i satyrą, służy obaleniu tradycyjnych dynamik władzy, krytykując świat zdominowany przez mężczyzn i bezlitośnie obnażając transakcyjny charakter wpływu. Deklaracja „This love is pure profit” podkreśla, że cała „miłość” i opieka są jedynie środkami do osiągnięcia zysku. Frazy takie jak „I protect the family” i „Leave it with me” budują atmosferę niczym z mafijnego półświatka, gdzie lojalność jest bezwzględnie egzekwowana, a wszelkie sprawy załatwia się za zamkniętymi drzwiami.

Dalej w piosence mentor przypomina podopiecznemu o swojej roli w jego sukcesie: „I pay the check before / It kisses the mahogany grain / Said "They want to see you rise. / They don't want you to reign"”. Mentor twierdzi, że nauczył podopiecznego „all the tricks of the trade”, a jedyne, czego oczekuje w zamian, to bezwarunkowa lojalność. Narracja dramatycznie zmienia ton, gdy podopieczny zaczyna kwestionować swoje miejsce, napędzany „thoughtless ambition” i „foolish decisions”, które prowadzą do „misguided visions” o niezależności, a ostatecznie do chęci pozbycia się swojego „ojca chrzestnego”.

W punkcie kulminacyjnym utworu postać mentora przechodzi do otwartej groźby i zemsty. Refren, choć podobny, nabiera nowego, bezwzględnego znaczenia: „I was your father figure / We drank that brown liquor / You made a deal with this devil / Turns out my dick's bigger”. To świadectwo, że to mentor nadal dzierży ostateczną władzę, a jego retorsje są brutalne: „You wanna fight, you found it / I got the place surrounded / You'll be sleeping with the fishes / Before you know you're drowning”. Odniesienia do mafii, takie jak „sleeping with the fishes”, są wyraźnym sygnałem bezwzględności. Wersy „Whose portrait's on the mantle? / Who covered up your scandals? / Mistake my kindness for weakness / And find your card canceled” podkreślają niekwestionowaną dominację mentora i jego zdolność do niszczenia karier. Ostateczne stwierdzenie „This empire belongs to me” jest głośną deklaracją totalnej kontroli.

Taylor Swift w wywiadach podkreślała, że „Father Figure” to jej sposób na opowiedzenie o strukturach władzy i odwracaniu dynamiki sił. Przyznała, że sama może utożsamiać się z obiema postaciami w piosence, a utwór zawiera rzeczy, które „zawsze chciała powiedzieć”. Wielu fanów i krytyków interpretuje piosenkę jako komentarz do wczesnych dni Swift w przemyśle muzycznym i jej głośnego konfliktu o prawa do nagrań (masterów) z Big Machine Records i Scooterem Braunem. Sugeruje się, że „ojcowska figura” to postać Scotta Borchetty, szefa jej dawnej wytwórni, który sprzedał prawa do jej katalogu Braunowi, a potem Swift musiała sama je odkupić. Niektórzy fani doszukują się również nawiązań do jej relacji z młodszą artystką, Olivia Rodrigo. Poprzez tę narrację, Swift nie tylko rozlicza się z własnymi doświadczeniami, ale także ostrzega innych młodych artystów przed pułapkami i eksploatacją w branży, celebrując jednocześnie odzyskanie własnej agencji i władzy.

W efekcie „Father Figure” staje się jednocześnie ostrzeżeniem, spowiedzią i triumfem – pokazując, jak cienka jest granica między mentorem a manipulatorem, i jak kobieta, odzyskując władzę nad własnym głosem, potrafi przejąć narrację, która wcześniej należała do mężczyzn.