Piosenka "Mały Rui" autorstwa Szpaka, z gościnnym udziałem Rolexa i produkcją Kubiego Producenta, wydana 27 lipca 2023 roku na albumie "UZUMAKI FORMA OSTATECZNA", to głęboka podróż w świat wewnętrznych konfliktów, tęsknoty za utraconą niewinnością i brutalnej konfrontacji z rzeczywistością. Tytułowy "Mały Rui" jest kluczem do zrozumienia głównego przesłania. To bezpośrednie nawiązanie do postaci Rui z anime Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba, pajączego demona, który jako człowiek był słaby i chorowity, a po transformacji w demona desperacko pragnął silnych więzi rodzinnych. Jednak jego pragnienie przybrało wynaturzoną formę, opartą na strachu i manipulacji. Właśnie w tym kontraście między pragnieniem bliskości a brutalnością otaczającego świata tkwi sedno utworu.

Refren, powtarzany z niemal mantryczną regularnością, maluje obraz tej rozbieżności: "Jak mały Rui, ja tylko chciałem biec / Zawsze z pająkami pośród palonych drzew / Chciałem przytulić, tylko przytulić się / To nie ja, tutaj wszystko jest złe". To lament nad utraconą czystością, niewinnymi marzeniami o prostym życiu – bieganiu, bliskości, poczuciu bezpieczeństwa. "Pająki pośród palonych drzew" symbolizują zniszczone, niebezpieczne środowisko, w którym artysta (podobnie jak Rui) próbuje odnaleźć swoje miejsce, a może nawet stworzyć swoją własną, choć wypaczoną, wersję bliskości. Fraza "To nie ja, tutaj wszystko jest złe" jest wyrazem wyobcowania, poczucia, że to nie wewnętrzna natura, lecz opresyjna rzeczywistość narzuca mroczne wybory i deformuje pierwotne intencje.

W pierwszej zwrotce Szpaku przedstawia brutalne realia ulicy i rapowego świata, gdzie panuje zasada: "Prosty fakt, albo my ich, albo oni nas". Podkreśla hipokryzję związaną z pieniędzmi – deklaruje, że "hajs się nie liczy", by zaraz przyznać, że "liczę ciągle", co ukazuje wewnętrzny konflikt między wartościami a pokusami. Nawiązania do gwiazd sportu, takich jak Luka Dončić ("rzucałem za trzy to jak Luka"), przeplatają się z obrazami z dzieciństwa, jak Buka z Muminków, której strach na osiedlu zastępuje "wjazd z buta i sprawy", czyli realne zagrożenia. Artysta szuka lojalności, pytając: "Jesteś ze mną? Jak Hubert" – co może być odniesieniem do św. Huberta, patrona myśliwych, symbolizującego etykę i duchową przemianę, ale także wierność zasadom w trudnym środowisku. Jednocześnie przestrzega przed zdradą: "Zrań raz, to już nie będę kumplem". Gorzkie spostrzeżenie "buduję relacje, które niszczy kwit" i odwołanie do postaci Dundersztyca z bajki Fineasz i Ferb (wroga, którego złe plany często wynikają z traum z dzieciństwa i pragnienia akceptacji) podkreśla, jak pieniądze i ambicje potrafią deformować ludzkie więzi i motywacje.

Przejście Szpaka "Czuję się znowu jak Pain / Bo dobro chcemy zdobyć złem" jest kolejnym, niezwykle istotnym nawiązaniem do uniwersum anime Naruto. Pain (Nagato) wierzył, że jedynie poprzez doświadczenie niewyobrażalnego bólu ludzie są w stanie zrozumieć cierpienie innych i osiągnąć prawdziwy pokój, co prowadziło go do stosowania drastycznych środków. Ta filozofia rezonuje z ideą, że w brutalnym świecie, aby chronić siebie lub tych, których się kocha, czasem trzeba sięgać po "złe" metody, nawet jeśli serce tęskni za czymś innym. To jest "ryczałem jak lew / Ale zdołałem stąd uwolnić się" – przetrwanie wymagało siły i walki, często w samotności.

W drugiej zwrotce Rolex wnosi swoją perspektywę, kontynuując motywy walki i przetrwania. "W sercu Syberia jak LSO" może odnosić się do grupy LSO Anioły, ale przede wszystkim do wszechobecnego zimna, odosobnienia i trudnych warunków, które kształtują charakter. W tekście pojawiają się kolejne odwołania do anime: Tengen Uzui z Demon Slayer, słynący z ekstrawagancji, ale i głębokiej troski o rodzinę, oraz Zabuza z Naruto, mistrz ukrywania się we mgle, symbolizujący ulotność i nieprzewidywalność. Rolex opisuje ucieczkę w używki ("połykam Xana", "znikam w oparach"), co może być formą radzenia sobie z trudną rzeczywistością. Jednocześnie podkreśla lojalność wobec braci: "Saluto braciom, nie skończą w kajdanach".

Wspomina także o presji artystycznej i twórczej blokadzie: "Patrzy Meduza jak sztuka jest grana / Artysty dusza, mam syndrom Stendhala / Umierałem z braku weny / Kiedy mi mówisz, że muszę być lepszy". Meduza, spojrzeniem zamieniająca w kamień, może symbolizować paraliżujący strach przed oceną lub obezwładniającą siłę sztuki, która prowadzi do Syndromu Stendhala – fizjologicznej reakcji na przytłaczające piękno. Porównanie do YNW Melly'ego, amerykańskiego rapera o kontrowersyjnej reputacji, sugeruje bezkompromisowość i "zabójczą" skuteczność liryczną. Rolex, podobnie jak Szpaku, wyraża pragnienie prawdziwej bliskości, chcąc "przytulić, jak Mały Rui tych, co nie chcieli skurwieli", co jest metaforą pragnienia chronienia tych, którzy nie poddali się zepsuciu. Całą zwrotkę wieńczy linijka "Jak ma mi padać na łeb / To niech to będzie konfetti, okej?" – akceptacja losu, ale z odrobiną buntu i nadziei na mniej gorzki koniec.

"Mały Rui" to utwór pełen symboliki i nawiązań do popkultury, które jednak służą głębokiej refleksji nad kondycją współczesnego człowieka. Szpaku i Rolex, poprzez postać Małego Rui, eksplorują temat utraconej niewinności i próby zachowania autentyczności w świecie, który zmusza do okrucieństwa i kompromisów. Piosenka jest świadectwem wewnętrznej walki, poszukiwania miłości i akceptacji w rzeczywistości, która często oferuje jedynie pozory i ból. Jak sami artyści stwierdzili w opisie do utworu na YouTube, nie komentują tego projektu, zachęcając słuchaczy, by "po prostu przesłuchać, żeby dowiedzieć się co za sobą niesie". I rzeczywiście, piosenka ta wymaga wsłuchania się w każde nawiązanie, by odkryć jej wielowymiarowe przesłanie.