Utwór „Gugu” autorstwa Szpaka to więcej niż tylko piosenka – to manifestacja tożsamości artystycznej i filozofii życiowej Mateusza Szpakowskiego, znanego jako Szpaku. Już w tytule i powtarzanym refrenie „To gugu wieczne dzieci” kryje się esencja jego przekazu. To odwołanie do wiecznej młodości ducha, niezależności i swego rodzaju naiwności, która pozwala na autentyczne spojrzenie na świat, mimo brutalnej rzeczywistości. Sam raper, jeszcze przed sformalizowaniem wytwórni, używał tego sformułowania do opisu swojego ruchu, co świadczy o tym, że idea „GUGU” była dla niego fundamentalna od samego początku jego kariery. Z czasem „GUGU” ewoluowało w jego własną wytwórnię, założoną pod koniec 2019 roku, po odejściu z B.O.R. Records, co było odzwierciedleniem dążenia do pełnej artystycznej swobody i budowania własnej wizji.

W pierwszych wersach Szpaku od razu zaznacza swoją pozycję: „nie mam nic do stracenia / Kasa mnie nie robi, to trochę inny temat”. Podkreśla, że jego motywacją nie jest wyłącznie zysk, lecz coś głębszego – autentyczność i wierność sobie. Wzmianka o zapachu z „kielni” (kielni to narzędzie murarza) oraz stwierdzenie „No nic, Mati to zwykły chłopak” odsyłają do jego korzeni i skromnych początków, zanim w pełni poświęcił się muzyce. To jasny komunikat, że mimo sukcesów pozostaje sobą, „zwykłym chłopakiem” z bloków.

Kolejne wersy, takie jak „Wąsy za uchem jak murzyn / Bo pod nosem śnieg im prószy”, w subtelny sposób nawiązują do ciemnej strony ulicznego życia i obecności narkotyków, prawdopodobnie kokainy. Szpaku jednak szybko dystansuje się od twardych używek, preferując „buchi na ruchy” (marihuanę), co może być interpretowane jako wybór mniej destrukcyjnej formy ucieczki lub po prostu jego osobiste preferencje. Podkreśla swoją przynależność do „ziomów z betonu”, czyli ludzi z podobnym doświadczeniem, którzy rozumieją jego świat. Młody Czubaka, palący „krzaki po krzakach” i robiący postępy bez błagania, to metafora ciągłej pracy, dążenia do celu i samodzielności w trudnym środowisku.

Ambicja i świadomość własnej wartości przebijają się w wersach „Upór jak Beezy więc mierzę wysoko” oraz „Wysoko to będzie na pewno jak zostawię pracę i zajmę się rapem na sto pro”. „Beezy” to prawdopodobnie nawiązanie do innego rapera, znanego z determinacji, co Szpaku traktuje jako inspirację do osiągania własnych szczytów. Deklaracja o stuprocentowym zaangażowaniu w rap pokazuje jego gotowość do poświęceń dla pasji. Jednocześnie raper odrzuca łatwe drogi i boską interwencję w swoje sukcesy: „Dawno już robię na siebie / Więc nie mów mi zjebie, że wszystko co mam to od Boga”. To podkreślenie etosu ciężkiej pracy i odrzucenie fałszywej skromności. Autentyczność i „blokowe instynkty” chronią go przed zagubieniem, co jest kluczowe w zmiennym świecie rapu.

Wielokrotnie powtarzany refren „To gugu wieczne dzieci / Ja chcę wylecieć stąd / Już nie myśleć o problemach / Na piasku postawić dom” ukazuje głębokie pragnienie ucieczki od problemów i budowania własnej, stabilnej przyszłości. „Dom na piasku” może symbolizować zarówno marzenie o azylu, jak i pewną ulotność, niestabilność tego marzenia. Kontrast między beztroską „wiecznych dzieci” a ciężarem „problemów” jest tu bardzo wyraźny. Słowa „Oni mówią mi to samo (nigdy się nie zmieniaj) / A mi daje do myślenia ten pokruszony temat” ukazują wewnętrzny konflikt Szpaka – z jednej strony presję otoczenia, by pozostać wiernym swoim korzeniom i nie dać się skomercjalizować, z drugiej zaś refleksję nad trudną rzeczywistością, która wymaga ewolucji. Ten „pokruszony temat” to trudna do zignorowania prawda o jego świecie.

Most, czyli „Bridge”, to z kolei hołd dla lojalności i ostrzeżenie dla zdrajców. „Moi ziomale jak szlugów paczka / Czasem się ktoś stąd wypali” to gorzka konstatacja, że w życiu niektórzy odchodzą, ale Szpaku nie zamierza rozpaczać za tymi, którzy się od niego odwrócili. Stwierdzenie „Jak ugaszenie świeczki – zostawimy dym po sobie” to zapowiedź pozostawienia trwałego śladu, pomimo przemijania. Ostatnie wersy mostu, dotyczące „przejścia się po tobie”, jasno definiują jego bezwzględną lojalność wobec własnej ekipy i gotowość do obrony bliskich.

Warto dodać, że GUGU, jako wytwórnia, którą Szpaku założył, była dla niego „czymś więcej niż muzyką – to społeczność zbudowana wokół wspólnych wartości i pasji”. Szpaku wielokrotnie podkreślał, że nie chciał, aby GUGU było postrzegane jako „bezduszna korporacja”, lecz jako „świat marzeń i nieograniczonej wyobraźni”. Nawet jeśli w lipcu 2024 roku Szpaku ogłosił zamknięcie GUGU jako labelu, by skupić się na własnej twórczości, podkreślił, że „movement pozostaje”, bo jest tworzony razem z fanami. To dowodzi, że idea „Gugu wiecznych dzieci” jest dla niego czymś ponad struktury biznesowe – to styl życia i trwała więź z odbiorcami. Nawiązania do „Młodego Simby”, jego innego pseudonimu, podkreślają jego ambicje i wolę bycia „królem” w rapowym środowisku, jednocześnie pozostając wiernym swoim zasadom. Utwór „Gugu” to esencja jego twórczości – surowa, prawdziwa opowieść o marzeniach, walce o lepsze jutro i niezłomnej wierności sobie i swoim ludziom, osadzona w rzeczywistości, z której jednocześnie pragnie się wyrwać.