Interpretacja Don't hate yourself, but don't love yourself too much - Baby Lasagna

Piosenka „Don't hate yourself, but don't love yourself too much” chorwackiego artysty Baby Lasagny, czyli Marko Purišicia, wydana jako singiel w grudniu 2023 roku, stanowi przenikliwą refleksję nad pułapkami współczesnej kultury, balansującą między krytyką narcyzmu a przestrogą przed nadmierną surowością wobec samego siebie. Utwór ten, będący drugim solowym singlem Purišicia po debiutanckim „IG Boy” z października 2023 roku, doskonale wpisuje się w jego styl, łączący elementy pop punku, techno, metalu i house'u z autobiograficznym opowiadaniem i poruszaniem szerszych problemów społecznych.

Główny przekaz piosenki, zawarty już w tytule i refrenie, „Don't hate yourself, but don't love yourself too much” (Nie nienawidź siebie, ale też nie kochaj siebie za bardzo), podkreśla potrzebę znalezienia zdrowej równowagi w postrzeganiu własnej osoby. Artysta zdaje się sugerować, że zarówno przesadne samouwielbienie, jak i niszcząca samokrytyka są szkodliwe. Jest to wezwanie do pokory i realizmu w ocenie własnej wartości. Powtarzające się frazy: „There are million millions of your kind / Think you're special, but you're not / Really, don't hate yourself, but don't love yourself too much / Mommy said you're a special boy, but you're really not” (Są miliony milionów tobie podobnych / Myślisz, że jesteś wyjątkowy, ale tak naprawdę nie jesteś / Naprawdę, nie nienawidź siebie, ale nie kochaj siebie za bardzo / Mama mówiła, że jesteś wyjątkowym chłopcem, ale tak naprawdę nie jesteś) bezpośrednio atakują powszechne poczucie wyjątkowości, często podsycane w dzieciństwie, które jednak zderza się z brutalną rzeczywistością świata, gdzie każdy jest tylko jednym z wielu.

Baby Lasagna z dużą dozą sarkazmu odnosi się do zjawiska toksycznej pozytywności, które zdominowało media społecznościowe i popularną psychologię: „Toxic positivity and everything's okay (guess what) / There's no posibility of things always going your way / C-c-comparing is despairing, your worth is not in likes / There is no motivational quote to fix your broken life” (Toksyczna pozytywność i wszystko jest w porządku (zgadnij co) / Nie ma możliwości, żeby wszystko zawsze szło po twojej myśli / Porównywanie to rozpacz, twoja wartość nie tkwi w lajkach / Nie ma motywacyjnego cytatu, który naprawi twoje zepsute życie). Artysta celnie punktuje iluzoryczność takiego podejścia, wskazując, że życie nie zawsze układa się po naszej myśli, a porównywanie się z innymi prowadzi jedynie do rozpaczy. Podkreśla, że prawdziwa wartość człowieka nie mierzy się „lajkami” ani pustymi sloganami. To bezpośredni komentarz do presji budowania idealnego wizerunku w sieci i poszukiwania ulotnego potwierdzenia własnej wartości w cyfrowych interakcjach.

Piosenka krytykuje również powierzchowne poszukiwanie sensu i rozwiązań życiowych w internecie: „No matter how many v-v-videos you're watching / Not gonna change your brain into thinking positive thoughts / There is no easy way, no one size fits all / Quit looking for salvation on your fucking phone” (Nieważne, ile filmów oglądasz / Nie zmieni to twojego mózgu w myślenie pozytywnymi myślami / Nie ma łatwej drogi, nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania / Przestań szukać zbawienia na swoim pieprzonym telefonie). To gorzka uwaga na temat iluzji szybkiego samodoskonalenia i „cudownych recept” oferowanych w mediach społecznościowych, które zamiast realnej zmiany, prowadzą do jeszcze większego rozczarowania. Artysta demaskuje fałszywą obietnicę łatwych rozwiązań i zachęca do głębszej refleksji.

W końcowej części utworu Baby Lasagna poszerza perspektywę, odnosząc się do szerszego kontekstu kulturowego: „Narcissistic culture has reached its peak / Feels a lot like Rome, feels a lot like Greece (oh no)” (Kultura narcystyczna osiągnęła swój szczyt / To bardzo przypomina Rzym, bardzo przypomina Grecję). To nawiązanie do historycznych imperiów, których upadek często wiązany jest z dekadencją i nadmiernym skupieniem na sobie. Samo pojęcie narcyzmu wywodzi się z mitologii greckiej, od postaci Narcyza, który zakochał się we własnym odbiciu, co symbolizuje skrajne samouwielbienie. W starożytnej Grecji nadmierna arogancja, zwana hubris, była uważana za grzech przeciwko bogom i zwiastun upadku. Wplatając to historyczne porównanie, Purišić sugeruje, że współczesne społeczeństwo, ogarnięte narcyzmem i powierzchownością, podąża podobną, niepokojącą ścieżką. Co istotne, artysta sam przyznaje się do bycia częścią tego problemu: „I'm no better, don't get me wrong / I'm as ugly as anybody, let's all sing along” (Nie jestem lepszy, nie zrozumcie mnie źle / Jestem tak brzydki jak każdy, zaśpiewajmy wszyscy razem). Ta skromność dodaje autentyczności jego przekazowi, pokazując, że nie stawia się ponad innymi, lecz dzieli się wspólnym ludzkim doświadczeniem.

Chociaż Baby Lasagna nie udzielił wywiadu skupiającego się wyłącznie na interpretacji tego konkretnego utworu, to w kontekście jego twórczości często podkreśla się, że posługuje się „humorystycznymi i luźnymi tekstami” z głębszym przesłaniem, poruszającymi „problemy i cierpienia naszego środowiska”. Ta piosenka jest tego doskonałym przykładem, łącząc chwytliwą melodię z poważną refleksją nad kondycją współczesnego człowieka i społeczeństwa. Album artysty, „DMNS & Mosquitoes”, którego premierę zaplanowano na 7 lutego 2025 roku, prawdopodobnie dalej będzie rozwijać te motywy. Ostatecznie „Don't hate yourself, but don't love yourself too much” to nie tylko chwytliwy utwór, ale przede wszystkim przestroga przed skrajnościami i zachęta do refleksyjnego, zrównoważonego podejścia do samego siebie i otaczającej rzeczywistości, bez ulegania powierzchownym trendom i fałszywym obietnicom.