Tekst piosenki „Plaster (prod. Deemz)” autorstwa Szpaku to głęboko osobista narracja, która prowadzi słuchacza przez życiową drogę artysty – od trudnego dzieciństwa po zaskakujący sukces i związane z nim refleksje. Utwór, wydany 7 stycznia 2024 roku na kanale GUGU, szybko zdobył popularność, osiągając ponad 33 miliony wyświetleń w ciągu jedenastu miesięcy, co świadczy o jego rezonansie z publicznością.

Początek utworu od razu wprowadza w kontekst przeszłości rapera, Mateusza Szpakowskiego, urodzonego w Morągu. Linijki takie jak: „Gdybym nie miał siana z rapu, to bym kroił tych bananów pod Złotymi / Starzy kupili Ci outfit, to i drugi by kupili” to gorzki obraz kontrastu między jego własnym pochodzeniem a życiem osób uprzywilejowanych. „Złote Tarasy” (często skracane do „Złotych”) to w tym kontekście symbol luksusu i środowiska, do którego Szpaku, jak sam sugeruje, mógłby mieć inne, mniej legalne podejście, gdyby nie rap. Wers „Z moją mamą parę lat to widzieliśmy się na Skype'ie tylko / Dlatego chwalę się, że pykło” otwiera okno na osobistą historię, prawdopodobnie sugerując rozłąkę z matką pracującą za granicą i dumę z tego, że jego kariera muzyczna „wypaliła”, pozwalając na lepsze życie. Te osobiste wyznania o trudnej przeszłości, kiedy na Wigilię stała „potrawa jedna, Pierogi z Biedronki”, a dziś „na stole nie ma miejsca”, podkreślają drogę, jaką przeszedł od niedostatku do obfitości.

Motyw samorozwoju i determinacji przewija się w wersie „Zbiłem sześćdziesiąt kilo, jakbym najebał konfidenta / Więc zamiast się użalać, zapierdalaj po zwycięstwa”. „Zbiłem sześćdziesiąt kilo” może symbolizować nie tylko fizyczną przemianę, ale także pozbycie się ciężaru przeszłości, zaś porównanie do „najebania konfidenta” dodaje warstwy ulicznej wiarygodności i bezkompromisowości. Szpaku w tym tekście nie tylko opowiada o swoim życiu, ale też formułuje uniwersalne przesłanie motywacyjne: zamiast użalać się nad sobą, trzeba „zapierdalać po zwycięstwa”.

Raper odnosi się także do swojej kariery, deklarując: „Właśnie pykła szósta płyta, a po pierwszej miałem znikać”, co jest świadectwem jego długowieczności i sukcesu w branży, wbrew ewentualnym wcześniejszym przewidywaniom o szybkim końcu. Jednym z najmocniejszych punktów utworu jest jego komentarz na temat zdrowia psychicznego: „A po pierwsze to nie pyta się, czy ktoś miał dosyć życia / Więc nie pytaj go czy cierpi, tylko mocno przytul / A jak śmiejesz się z depresji, to wiem — nie wiesz nic o życiu”. To bezpośrednie przesłanie krytykuje bagatelizowanie problemów psychicznych i nawołuje do empatii i wsparcia.

Refren „Sam / Wziąłem wszystko, co nie chciało życie dać / Z dala od kurestwa, spełniam stary plan / Całkiem sam, sam, sam / Wziąłem wszystko, co nie chciało życie dać” stanowi esencję niezależności i walki o swoje. Szpaku podkreśla, że to on sam wywalczył sobie swoje miejsce, trzymając się z dala od fałszu i negatywnych wpływów, realizując swoje dawne marzenia.

W drugiej zwrotce raper z pewnością siebie potwierdza swoją pozycję: „Pewny siebie, bo rapuję tu jak nikt w Polsce”. Odcina się od trendów i sporów o gatunki (drill, opiumowcy), uznając je za nieistotne w obliczu swojej unikalności i autentyczności. Na zarzuty o to, że „mają mnie za ćpuna”, odpowiada inteligentną grą słów: „nie ma się co dziwić / Bo wciągam Wasze randomowe linie o niczym”, sugerując, że przewyższa innych raperów, „pochłaniając” ich płytkie teksty. Dalej idzie z kolei w bardziej kontrowersyjne porady, odnoszące się do ulicznej mentalności: „Jak Cię dojeżdżają w szkole — zapisz się na MMA / Bo największy szacunek zawsze w ludziach budził strach / To odrzuca ich od plucia, jak kalafiory na uszach”. Wskazuje na siłę i budowanie respektu poprzez fizyczną i mentalną odporność, nawiązując do widocznych urazów u sportowców sztuk walki. Wers „Im bliżej szczytu, coraz bardziej gnije dusza” dodaje gorzką refleksję nad ceną sukcesu i potencjalnym wypaleniem.

Tytułowy „Plaster” odnajduje swoje pełne znaczenie w końcowej części utworu: „Jeszcze wszystko będzie dobrze, wiem jak jest / Ta piosenka jest jak plaster, gdy Ci źle”. Szpaku oferuje swój utwór jako wsparcie i ukojenie dla tych, którzy zmagają się z trudnościami. Jest to obietnica nadziei i zachęta do obrony przed negatywnym wpływem otoczenia: „Będą chcieli ludzie smutni Twoich łez / Ty nie pozwól temu światu zepsuć Cię”.

Produkcją utworu zajął się Deemz, a za mix i mastering odpowiadał Lucassi. Ciekawostką jest fakt, że w chórkach do piosenki użyto głosu Chóru Dziewczęcego „Cantabile”. Choć jeden z recenzentów skrytykował ten element, uznając go za „płaski i plastikowy”, to jednocześnie zauważył, że utwór jest „najpopularniejszym kawałkiem z dopiero co wydanej EP-ki ‘Cerber’”. „Plaster” to więc nie tylko osobiste wyznanie Szpaku, ale także swoisty hymn o przetrwaniu, samostanowieniu i nadziei, przekazywany słuchaczom jako symbol wsparcia w trudnych chwilach.