Tekst piosenki „Still” szwedzkiego duetu JJ, w skład którego wchodzą Joakim Benon i Elin Kastlander, stanowi fascynującą mozaikę melancholijnego indie popu i zaskakująco bezpośrednich odniesień do kultury hip-hopowej. Wydany w 2010 roku na mixtape’ie zatytułowanym „Kills’”, utwór ten odzwierciedla charakterystyczną dla zespołu eteryczną estetykę, jednocześnie zanurzając się w tematach autentyczności, ucieczki i złożonej relacji z otoczeniem.

Początkowe wersy, „I got summer on my mind, nowhere else though / Lord take me downtown or to you” (Mam lato w głowie, nigdzie indziej / Panie, zabierz mnie do centrum albo do Ciebie), od razu wprowadzają nastrój tęsknoty za czymś ulotnym – być może za beztroską, ciepłem, czy po prostu za innym miejscem lub stanem umysłu. To pragnienie ucieczki jest podszyte poczuciem samotności lub niezrozumienia, co widać w słowach: „People show me love but i can't take it / What i said was true / Real pain, can't fake it” (Ludzie okazują mi miłość, ale nie mogę jej przyjąć / To, co powiedziałem, było prawdą / Prawdziwy ból, nie można go udawać). Artysta wydaje się mierzyć z intensywnością emocji, zarówno własnych, jak i tych, które otrzymuje od innych, co prowadzi do poczucia odosobnienia. Nawet pomimo zewnętrznej aprobaty – „Still they wanna be with me / Still they wanna leave with me / Still they wanna feel like me / Still i can't believe it's me” (Wciąż chcą ze mną być / Wciąż chcą ze mną odejść / Wciąż chcą czuć się jak ja / Wciąż nie mogę uwierzyć, że to ja) – podmiot liryczny pozostaje w poczuciu dystansu, niemogący w pełni przyjąć lub zinternalizować tej uwagi.

Drugi segment utworu koncentruje się na temacie wolności i podróży, które stają się mechanizmem obronnym przed emocjonalnym obciążeniem. Fraza „Time you spend on me / I spend mine on being free / On a flight to nyc / I see you when you see me” (Czas, który mi poświęcasz / Ja poświęcam na bycie wolnym / W locie do NYC / Widzę cię, kiedy ty widzisz mnie) sugeruje świadome odrzucenie głębszej więzi na rzecz niezależności. Podróż do Nowego Jorku może symbolizować poszukiwanie nowych doświadczeń, anonimowości, a może nawet ucieczkę od przeszłości i złożonych relacji.

Nagle pojawia się wątek zdrady i głębokiej wrażliwości, który nadaje piosence intymny wymiar: „I wonder why, why you have to lie / When you've seen me cry / When you've seen me shy / When you've seen me high / When you will see me die” (Zastanawiam się, dlaczego, dlaczego musisz kłamać / Skoro widziałeś, jak płaczę / Skoro widziałeś, jak się wstydzę / Skoro widziałeś, jak jestem na haju / Skoro zobaczysz, jak umieram). Te wersy odsłaniają poczucie głębokiego rozczarowania i zadają pytanie o sens kłamstwa w obliczu tak całkowitej odsłony siebie. Podkreślają one stopień, w jakim podmiot liryczny ujawnił swoją duszę, od najbardziej intymnych momentów słabości (płacz, wstyd) po ekstremalne stany (haj, śmierć), czyniąc oszustwo jeszcze bardziej bolesnym.

Kolejna część piosenki zaskakuje zmianą tonu i wkroczeniem w świat blichtru i hedonizmu, z wyraźnymi odniesieniami do kultury hip-hopowej. „Where we from, you don't know / You will know where we will go / Yeah i'm here, where are you? / There's nothing you can't do” (Skąd jesteśmy, nie wiesz / Będziesz wiedział, dokąd zmierzamy / Tak, jestem tutaj, gdzie ty jesteś? / Nie ma niczego, czego nie możesz zrobić) – te słowa emanują pewnością siebie i ambicją, kontrastując z wcześniejszą melancholią. To deklaracja niezależności i dążenia do sukcesu, podkreślająca lekceważenie dla korzeni i skupienie na przyszłości. W wywiadzie dla FADER w 2011 roku, pytani o ich inspiracje i eklektyczny styl, Elin Kastlander wspominała o słuchaniu różnorodnej muzyki, od Aaliyah po Enyi, co pomagało im w tworzeniu własnego, unikalnego brzmienia, choć bezpośrednie nawiązania do konkretnych artystów hip-hopowych pozostają rzadkością w ich publicznych wypowiedziach.

Najbardziej uderzające są jednak bezpośrednie nawiązania do klasyki rapu i ikon branży: „Then we play still dre, my way, all day, in beats by dre / Then we go and get buzzed, get drunk, get crunk, get fucked up” (Potem puszczamy „Still D.R.E.”, po swojemu, przez cały dzień, na słuchawkach Beats by Dre / Potem upajamy się, upijamy, bawimy do upadłego). Utwór „Still D.R.E.” autorstwa Dr. Dre z udziałem Snoop Dogga, wydany 28 września 1999 roku, jest niekwestionowanym hymnem powrotu do korzeni i dominacji w hip-hopie. Użycie tego tytułu w tekście JJ, duetu znanego z sennych, elektronicznych brzmień, jest intrygujące. Może to być ironiczny komentarz do wszechobecności komercyjnej kultury hip-hopu, świadome przyjęcie jej estetyki, ale „na swój sposób” („my way”), lub wyraz podziwu dla pewności siebie i sukcesu, które te marki reprezentują. Słuchawki Beats by Dre, założone w 2006 roku przez Dr. Dre i Jimmy'ego Iovine'a, stały się symbolem luksusu i statusu w kulturze muzycznej.

Zakończenie piosenki tylko wzmacnia to przesunięcie w kierunku charyzmy i autopromocji: „I am s/y, no lie, at least you get to witness / Kill so many songs, you'd think i have a hitlist / That's drake, well we love young money bizniz / Cause we're young and we get money” (Jestem S/Y, bez kłamstwa, przynajmniej jesteś świadkiem / Zabijam tyle piosenek, że pomyślałbyś, że mam listę do odstrzału / To Drake, cóż, kochamy biznes Young Money / Bo jesteśmy młodzi i zarabiamy pieniądze). „S/Y” to skrót od wytwórni Sincerely Yours, z którą związani są JJ. Porównanie do Drake'a, który od lat 2000. jest synonimem sukcesu i wpływów w muzyce, oraz odniesienie do wytwórni Young Money (współzałożonej przez Lil Wayne'a, która wypromowała Drake'a i Nicki Minaj), to mocne nawiązanie do ambicji i osiągnięć. To wyraz bezwstydnej pewności siebie, która jest typowa dla retoryki hip-hopowej, ale w kontekście enigmatycznego JJ nabiera intrygującego, niemal subwersywnego charakteru. Sugeruje to, że pod tą warstwą emocjonalnej wrażliwości kryje się również pragnienie dominacji i uznania, realizowane jednak na własnych warunkach.

Podsumowując, „Still” duetu JJ to utwór o wielu warstwach. Początkowa intymność i poczucie emocjonalnej izolacji ustępują miejsca deklaracji wolności, a następnie transformują się w brawurowy manifest artystycznej ambicji, czerpiący z języka i symboliki hip-hopu. To piosenka o poszukiwaniu miejsca w świecie, radzeniu sobie z presją i dążeniu do sukcesu, jednocześnie zachowując swoją unikalną tożsamość, nawet jeśli wymaga to artystycznej maskarady lub eklektycznej adaptacji cudzych symboli triumfu.