Utwór "Nemo" autorstwa Szpaku x Deemz, z gościnnym udziałem Okiego, to głęboko emocjonalna podróż przez labirynt sukcesu, straty i poszukiwania autentyczności w skomplikowanym świecie. Piosenka ukazała się 19 października 2024 roku jako część Mati EP, wydanej nakładem wytwórni GUGU. Już sama premiera albumu Szpaka i Deemza wywołała spore zainteresowanie, a "Nemo" z Okim na feacie szybko zyskało status złotej płyty.

Centralnym punktem utworu jest powtarzający się refren, w którym Szpaku i Oki śpiewają: "Sam za sceną / Ciągle Cię szukam jak Nemo / Możesz mi powiedzieć wprost - gdzie jesteś?". Ten motyw jest kluczową metaforą, odwołującą się do popularnego filmu animowanego Gdzie jest Nemo, w którym ojciec rozpaczliwie poszukuje swojego zaginionego syna. W kontekście utworu raperów, "Nemo" symbolizuje coś utraconego – być może utraconą niewinność, spokój, bliską osobę, prawdziwą tożsamość, a nawet sens życia – coś, czego brakuje artystom, pomimo ich widocznej obecności "za sceną", czyli w świetle reflektorów, gdzie paradoksalnie czują się osamotnieni. To wyraźne poczucie izolacji i tęsknoty jest głównym tematem piosenki.

W swojej zwrotce Szpaku, Mateusz Szpakowski, zanurza się w swoje korzenie i osobiste zmagania. Linijka "Jestem zapoznany z blokiem jak kokaina" podkreśla jego głęboką więź z osiedlowym życiem i uliczną wiarygodność. Szpaku otwarcie mówi o walce z depresją i przeszłych niepowodzeniach: "Też miałem parę prób zanim cokolwiek udało się / I gdyby się udało wtedy, to byś nie usłyszał mnie". To wyznanie sugeruje, że jego dzisiejsza pozycja jest wynikiem przetrwania trudnych chwil, a same porażki ukształtowały go jako artystę, którego znamy. Podkreśla również swoją determinację i bezkompromisowe podejście do życia, mówiąc: "A w głowie jedna droga, albo ja, albo oni / Zawsze wchodzę all in, choćbym miał to przepierdolić".

Przed refrenem Szpaku dodaje gorzką refleksję: "Żyję, żyję, żyję bez serca, żyję bez niego / Bo za dużo miejsca w nim było dla każdego / Nie wbili w nie noża, tylko wjebali maczetą / Wysoki Sądzie, ten wers napisał mi beton (H-, HWDP)". Te słowa świadczą o emocjonalnym stwardnieniu, które wynika z doświadczeń zdrady i bolesnych realiów. Określenie "beton" jest tu potężną metaforą, wskazującą na to, że to ulica i jej twarde zasady ukształtowały jego perspektywę i podyktowały te wersy, a dodatek "HWDP" (w kontekście ulicznym często "Chuj W Dupę Policji") wzmacnia buntowniczy i antyestablishmentowy ton.

Zwrotka Okiego, czyli Oskara Kamińskiego, kontynuuje tematykę osobistych trudności mimo zewnętrznego sukcesu. Oki dzieli się bólem po stracie bliskich: "Wczoraj odszedł mój kocio i pożegnałem się z babcią". Jest to szczere wyznanie żałoby, które kontrastuje z jego materialnym osiągnięciem: "Kupiłem dom za parę milionów, mimo to wciąż tęsknię za Tobą". Ten wers doskonale ilustruje paradoks sukcesu – bogactwo nie wypełnia pustki po utraconych więziach. Oki przyznaje: "Nie umiem docenić nic, docenić nic, póki nie stoję na scenie", co może świadczyć o jego uzależnieniu od publicznego uznania i trudności w odnalezieniu satysfakcji poza artystyczną ekspresją.

Oki, znany z przynależności do GUGU, mocno akcentuje również kwestię autentyczności w rapie. Mówi o "Simbie" jako "prawdziwym typie" i nawiązuje do "GUGU47", podkreślając lojalność i prawdziwość swojego środowiska. Krytykuje fałszywych artystów, którzy "powiedzą wszystko, by zobaczyć las rąk" i których prawdziwość jest "kłamstwem" niczym fałszywe diamenty ("VV"). Wers "A czas zweryfikował nas, yo" jest podsumowaniem tej myśli, wskazując, że tylko prawdziwość przetrwa próbę czasu.

Muzyka do utworu, stworzona przez Deemza we współpracy z Lucassim, który również odpowiada za miks i mastering, dopełnia tę melancholijną, ale zarazem zdeterminowaną narrację. "Nemo" to utwór, który dzięki metaforycznemu językowi, szczerym wyznaniom i odniesieniom do osobistych doświadczeń artystów, tworzy poruszającą opowieść o złożoności życia, znaczeniu autentyczności i ciągłym poszukiwaniu ukojenia w chaotycznej rzeczywistości. Piosenka zaprasza słuchaczy do świata Szpaka i Okiego, ukazując ich jako postaci zmagające się z wewnętrznymi demonami, ale jednocześnie nieugięcie dążące do prawdy w sztuce i życiu.