Interpretacja Scarborough Fair / Canticle - Simon & Garfunkel

Utwór "Scarborough Fair / Canticle" duetu Simon & Garfunkel to nie tylko piosenka, ale głęboko warstwowa opowieść, łącząca w sobie ponadczasową balladę o miłości z przejmującym komentarzem na temat wojny. Jego geneza sięga daleko w przeszłość, bo do średniowiecznej angielskiej ballady ludowej "Scarborough Fair", która prawdopodobnie wywodzi się ze szkockiej ballady "The Elfin Knight" (Child Ballad #2) datowanej na co najmniej XVII wiek. Jarmark w Scarborough, odbywający się w hrabstwie Yorkshire przez 45 dni od XIII do XVIII wieku, był miejscem spotkań kupców i artystów, stając się tłem dla tej opowieści.

Tradycyjna część piosenki przedstawia rozmowę młodego mężczyzny z kimś, kto wybiera się na jarmark w Scarborough. Prosi on, by przekazać byłej ukochanej serię niemożliwych zadań, takich jak uszycie batystowej koszuli bez szwów i igły, znalezienie akra ziemi między słoną wodą a morskim piaskiem, zaoranie go sierpem ze skóry i zebranie plonu w bukiet wrzosu. Jeśli dziewczyna spełni te warunki, ponownie stanie się jego "prawdziwą miłością". Zadania te interpretuje się jako dowód na to, że mężczyzna nie jest gotów na pojednanie, wystawia wierność ukochanej na próbę, albo też stanowią one po prostu miłosną zagadkę. W niektórych wersjach ballady kobiła odpowiada mu równie nierealnymi wymaganiami.

Centralnym, powtarzającym się elementem są zioła: pietruszka, szałwia, rozmaryn i tymianek. Nie są to przypadkowe rośliny, lecz niosą ze sobą bogatą średniowieczną symbolikę. Pietruszka mogła symbolizować usuwanie goryczy, smutku, a nawet odrodzenie po śmierci. Szałwia była znakiem siły, mądrości, długowieczności, a nawet nieśmiertelności. Rozmaryn reprezentował miłość, wierność i pamięć, często używany w miłosnych eliksirach czy podczas ślubów. Tymianek natomiast symbolizował odwagę, miłość oraz ochronę. Całość może sugerować, że śpiewający pragnie, by jego ukochana (i on sam) posiadła te cnoty, co umożliwiłoby ich ponowne zejście się. Inną teorią jest, że zioła te były składnikami średniowiecznego eliksiru miłości lub po prostu linijką, która ewoluowała z frazy "grows merry in time".

Wersja Simon & Garfunkel wyróżnia się dodaniem kontrapunktu, czyli równocześnie śpiewanej drugiej melodii z innym tekstem, zatytułowanej "Canticle". Paul Simon nauczył się tradycyjnej melodii ballady od brytyjskiego pieśniarza folkowego Martina Carthy'ego w Londynie w 1965 roku. Art Garfunkel następnie zaaranżował ją w kontrapunkcie z "Canticle", będącą przeróbką antywojennej piosenki Paula Simona z 1963 roku, "The Side of a Hill". Słowa "Canticle" opowiadają o wojnie, o dziecku śpiącym nieświadome syren alarmowych, o myciu grobu "srebrnymi łzami" deszczu, o żołnierzu czyszczącym broń, o generałach wydających rozkazy zabijania i o walce o "sprawę, o której dawno zapomnieli".

To genialne zestawienie dwóch narracji tworzy utwór o niezwykłej sile wyrazu. Słodka i eteryczna melodia "Scarborough Fair" o straconej miłości zderza się z brutalną rzeczywistością wojny w "Canticle", tworząc głęboki, antywojenny hymn, szczególnie rezonujący w czasach wojny w Wietnamie. Ta dwoistość podkreśla utratę niewinności i kontrast między idyllicznym światem miłości a okrucieństwem konfliktu. Paul Simon przyznał, że początkowo nie podał Martina Carthy'ego jako źródła aranżacji, co wywołało trwający dekady spór. Ostatecznie, po ugodzie finansowej (z której Carthy podobno nie otrzymał swojej części z powodu działań wydawcy), Simon i Carthy pojednali się, wspólnie wykonując utwór w 2000 roku. Piosenka "Scarborough Fair / Canticle" ukazała się jako pierwszy utwór na ich albumie z 1966 roku Parsley, Sage, Rosemary and Thyme i zyskała ogromną popularność dzięki wykorzystaniu w ścieżce dźwiękowej do filmu Absolwent w 1968 roku. Do dziś pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych i poruszających utworów duetu.