Interpretacja Nazywam się niebo - Natalia Przybysz

Piosenka Natalii Przybysz pt. „Nazywam się niebo” to utwór, który stanowi prawdziwą odę do samopoznania, niezależności i wewnętrznej siły. Wydana jako drugi singiel promujący album „Prąd” w 2014 roku, piosenka ta szybko zyskała status hymnu, który rezonuje z osobistymi doświadczeniami wielu słuchaczy. Natalia Przybysz, świętując niedawno 10-lecie wydania albumu „Prąd”, podkreśliła, że ten krążek był dla niej przełomem zarówno w relacji z samą sobą, jak i w dialogu z publicznością, otwierając w niej „prawdziwą przestrzeń, z której zaczęła pisać swoje piosenki”.

Centralnym punktem utworu jest przejście od zewnętrznej tęsknoty do wewnętrznego spełnienia. Początkowe wersy: „Wzięłam do ręki dziś moja rękę / Myślałam ze to za tobą tęsknie / Ale się okazało ze jednak nie / Tak bardzo brakowało mi mnie” stanowią manifest samouwielbienia i odkrycia, że źródło szczęścia i kompletności leży w samej sobie, a nie w drugiej osobie. To moment otrzeźwienia, w którym podmiot liryczny uświadamia sobie, że to właśnie zaniedbanie własnych potrzeb i utrata kontaktu z własnym „ja” było prawdziwą przyczyną wewnętrznej pustki.

Refren „Nazywam się niebo / Mam wszytko co trzeba / To ja jestem księżyc i słońce” jest potężnym wyrazem samodzierżycielstwa i utożsamienia się z kosmiczną mocą. Artystka nie tylko czuje się kompletna, ale wręcz utożsamia się z żywiołami, które są źródłem światła, ciepła i tajemnicy. Przybysz w wywiadzie z okazji 10-lecia albumu "Prąd" wspominała, że jej siostra Paulina była zdziwiona, pytając, czy polubiła country, słysząc "Nazywam się niebo", choć sama Natalia uważała to za bardziej folkową rzecz. Ten folk-rockowy charakter, inspirowany bluesem i klasycznym rockiem, zakorzeniony w amerykańskiej i polskiej tradycji, nadaje piosence surowości i autentyczności.

Wersy takie jak „Choć usta masz miękkie / I ciało gorące / Zasypiasz a ja dalej biegnę” zarysowują dynamiczną relację. Podkreślają niezależność i wewnętrzną energię podmiotu lirycznego, który, mimo bliskości z drugą osobą i jej kojącej obecności, nieustannie podąża własną ścieżką. To akceptacja, że miłość i związek nie muszą oznaczać utraty indywidualności, a wręcz przeciwnie – pozwalają na równoległe istnienie i rozwój. Natalia Przybysz często mierzy się z osobistymi emocjami, refleksjami nad miłością i kobiecością w swoich tekstach, które są dla niej bardzo ważne, gdyż za każdą piosenką kryje się konkretne przeżycie.

Obraz „Myślami z wilkami / I między niewiastami / Ulicą rzeką płynę / Do ciebie i od ciebie” maluje portret osoby wolnej, intuicyjnej i silnie związanej z naturą oraz wspólnotą kobiecą. Wilki symbolizują dzikość, niezależność i instynkt, podczas gdy „między niewiastami” odnosi się do siostrzeństwa i kobiecej solidarności. Ruch „Ulicą rzeką płynę / Do ciebie i od ciebie” oddaje płynność życia i złożoność relacji międzyludzkich, które nie są statyczne, lecz podlegają ciągłym zmianom. Jednocześnie, zapewnienie „Na zawsze będziesz przy mnie” sugeruje, że ta niezależność nie wyklucza trwałej więzi.

W końcowej części, wersy „To serce które dziś trzymasz w dłoni / Nie mieści się we mnie musisz je chronić / Jak można tak postradać zmysły i ubrania” wprowadzają element ekstremalnej wrażliwości i pasji. Serce, które „nie mieści się” w podmiocie lirycznym, symbolizuje intensywność uczuć, być może także swego rodzaju nadmiar, który zostaje powierzony drugiej osobie. Ostatnie pytanie retoryczne o „postradanie zmysłów i ubrań” to metafora całkowitego oddania się chwili, bez zahamowań i konwenansów, co może odnosić się zarówno do intensywności emocjonalnej, jak i fizycznej bliskości. W wywiadzie dla Vogue Polska, Natalia Przybysz zdradziła, że utwory na albumie „Prąd” powstały „w procesie terapii albo równolegle do niej, dlatego były znacznie bardziej osobiste” niż jej wcześniejsze teksty, co czyni ten album „najbardziej ekstrawertycznym”. Płyta stała się dla niej pretekstem do zmierzenia się z własną kobiecością i znalezienia „poczucia osadzenia”.

W 2024 roku, z okazji 10-lecia albumu „Prąd”, pojawił się rework utworu „Nazywam się niebo” z gościnnym udziałem polsko-ukraińskiego zespołu DAGADANA. Natalia Przybysz podkreślała, że chciała „otworzyć ją i udostępnić do nowej interpretacji przez nowe, wspaniałe głosy”, aby pokazać jeszcze bardziej folkowy aspekt piosenki, którą mogą śpiewać różne osoby, odnajdujące w sobie „niebo, księżyc i słońce”. W tym nowym ujęciu, szczególnie wybrzmiewa „słowiańskość, bliskość z ziemią, górą, rzekami i poprzednimi pokoleniami kobiet”, ucieleśniona przez „babciny chór”. W teledysku do reworku, fani dzielili się swoimi osobistymi historiami związanymi z utworem, co jeszcze bardziej pogłębia jego uniwersalny wydźwięk i potwierdza, że „Nazywam się niebo” żyje własnym życiem, poza twórczynią, w domach i życiach wielu innych osób. Jak podkreśla zespół DAGADANA, piosenka ta przypomina o ważności akceptacji i ukochania siebie, jako silnej, twórczej, a zarazem kruchej osoby, bo „w świecie, w którym kanony piękna wpychają nas w kompleksy, tak ważne jest powiedzenie sobie »mam wszystko co trzeba«”. Na koncertach, Natalia Przybysz zachęca publiczność do powtarzania słów „To ja jestem księżyc i słońce” i dotykania swojego ciała, co stanowi lekcję akceptacji siebie.