Interpretacja My Strange Addiction - Billie Eilish

"My Strange Addiction" Billie Eilish jest utworem, który w intrygujący sposób łączy metaforę toksycznej obsesji z humorem popkultury, tworząc piosenkę o niezdrowym, lecz jednocześnie nieodpartym przyciąganiu. Tekst piosenki, napisany przez Finneasa O'Connella, brata i producenta Billie Eilish, eksploruje motyw zakochania, które odczuwane jest niczym choroba, trudna do zdiagnozowania i wyleczenia.

Już pierwsze wersy, „Don't ask questions you don't wanna know / Learned my lesson way too long ago”, sugerują świadomość podmiotu lirycznego, że wchodzi w coś destrukcyjnego. Jest to świadomość, która jednak nie powstrzymuje przed poddaniem się tej „dziwnej nałogowej” sile. Postać określana jako „belladonna” – nazwa trującej, ale pięknej rośliny – idealnie oddaje dwoistość obiektu uczuć: pociągający, a zarazem niebezpieczny. Wyrażenie „Shoulda taken a break, not an Oxford comma” może symbolizować zarówno potrzebę przerwy, jak i subtelną irytację perfekcjonizmem lub nadmiernym analizowaniem, które w obliczu silnych emocji wydaje się nieistotne.

Refren jasno definiuje naturę relacji: „Bad, bad news / One of us is gonna lose / I'm the powder, you're the fuse / Just add some friction”. To dynamiczne porównanie prochu i lontu bezlitośnie wskazuje na potencjalną katastrofę, która wisi w powietrzu. Pomimo tego, że jest to „deadly fever” (śmiertelna gorączka), podmiot liryczny nie chce, by odeszła – „please don't ever break”. Jest to „reliever”, swego rodzaju forma samoleczenia, ponieważ „I don't self medicate”. Ta sprzeczność podkreśla, jak głęboko zakorzeniona jest ta zależność, gdzie ból i przyjemność stają się nierozerwalne. Odczucia są tak intensywne, że „it burns like a gin and I like it”, a bliskość drugiej osoby może „ignite it”. Mimo cierpienia, podmiot liryczny „kinda like it”, decydując się na ukrycie bólu.

Najbardziej wyróżniającym się elementem utworu są dialogi z siódmego sezonu, siedemnastego odcinka serialu „The Office” (wersja amerykańska) zatytułowanego „Threat Level Midnight”. Billie Eilish jest ogromną fanką tego sitcomu i włączyła fragmenty, w których bohaterowie oglądają i oceniają film szpiegowski Michaela Scotta. Sama artystka przyznała w wywiadach, że beat piosenki przypomniał jej muzykę do „The Scarn Dance” z tego odcinka. Z humorem wspomniała, że po prostu „zgrała audio z Netflixa”, nie spodziewając się zgody na użycie, ale uważała, że to zabawne. Określiła nawet sam serial jako swoją „dziwną nałogowość”. Billie oglądała „The Office” przez 12, a potem nawet ponad 30 razy, traktując go jako swoją „terapię” i „bezpieczną przestrzeń”, która pozwala jej uciec od rzeczywistości.

Wplecenie tych komediowych dialogów tworzy fascynujący kontrast. Z jednej strony mamy mroczną i intensywną opowieść o obsesyjnym uczuciu, z drugiej – lekkie, dowcipne fragmenty z ulubionego serialu. Ta juxtapozycja sprawia, że utwór jest jeszcze bardziej „dziwny” i wielowymiarowy. Może to również sugerować, że nawet w najbardziej intensywnych i potencjalnie destrukcyjnych emocjach, człowiek szuka ukojenia, czy to w drugiej osobie, czy w ulubionym serialu, który stanowi rodzaj ucieczki.

Wersy takie jak „Bite my glass, set myself on fire / Can't you tell I'm crass? Can't you tell I'm wired?” podkreślają samoniszczycielskie skłonności i wewnętrzne napięcie. Postać jest surowa, bezpośrednia i naładowana emocjami, gotowa na ryzyko i ból. Utwór „My Strange Addiction” jest więc złożoną opowieścią o fascynacji, która balansuje na granicy miłości i szaleństwa, ukazując ciemną stronę przywiązania, w której ból staje się częścią atrakcyjności.