Interpretacja Dylemat - Sentino

Utwór "Dylemat" Sentino, wydany 9 października 2025 roku, tuż przed premierą albumu "Aporofobia II", stanowi głęboko emocjonalne i gorzkie rozliczenie artysty z otaczającą go rzeczywistością, zarówno w sferze osobistych relacji, jak i w przemyśle muzycznym. Tytułowy dylemat nie jest tu zaledwie trudnym wyborem, lecz wręcz chronicznym stanem konfliktu i wszechobecnej toksyczności, z którą Sentino mierzy się od lat.

Już w refrenie piosenki, W ustach bluzgi, w oczach płacz, bo nie chcę już z nimi być, nie / Nie takie moje życie, artysta kreśli portret osoby, która mimo znanej z jego wcześniejszych dokonań fasady twardości i bezpośredniości, przeżywa głęboki wewnętrzny ból i pragnie uwolnienia. Ta dualność, wyrażona w kontraście między bluzgami a płaczem, stanowi istotę jego dylematu – to pragnienie autentyczności i odrzucenia fałszu, nawet jeśli wiąże się to z cierpieniem. Sentino dobitnie stwierdza, że nie takie moje życie, co można interpretować jako sprzeciw wobec narzuconych ról, wygórowanych oczekiwań czy schematów, które nie rezonują z jego prawdziwym "ja".

Obraz Mama płacze się śmiejąc, za czymś, czego już nie ma wzmacnia poczucie straty i nostalgii, sugerując opłakiwanie utraconych wartości, niewinności lub stanu rzeczy, który bezpowrotnie minął. Może to być również szersza metafora rozczarowania polską sceną rapową, którą Sentino, raper o niemiecko-polsko-chilijskich korzeniach, wielokrotnie krytykował za brak autentyczności i wszechobecny fałsz. W wywiadzie dla GlamRap.pl z 2021 roku, Sentino otwarcie przyznał, że wiele jego dawnych współprac było błędem i że żałuje, iż nie selekcjonował muzycznych partnerów bardziej uważnie.

Kluczowe dla pełnego zrozumienia utworu są wersy: Niedługo już dziesięć lat / I wciąż ten sam jest schemat / Trzeba go wykorzystać / Jak nie będzie w tę grę grać, zaczniemy go oczerniać. To wyraźne odniesienie do długotrwałej obecności artysty na scenie – Sentino jest aktywny od 1996 roku – oraz do powtarzających się, manipulacyjnych mechanizmów. Sugeruje to systemowe oczernianie i wykorzystywanie osób, które nie chcą poddać się panującym zasadom. Wskazuje na toksyczną naturę pewnych relacji w środowisku, gdzie lojalność jest złudna, a każde odstępstwo od schematu prowadzi do ataku i zdyskredytowania. Sentino, który w swojej karierze często mierzył się z konfliktami i oskarżeniami, z pewnością znalazł ujście dla tych doświadczeń w omawianych słowach.

Pierwsza zwrotka utworu w sposób bezkompromisowy punktuje źródła tego dylematu: Bo w głowach jest komuna / Ja za stary, by tłumaczyć / Że w tym życiu gra się czysto / Nie da się tego wybaczyć. Artysta wyraża zmęczenie mentalnością, którą określa mianem komuny – może to być nawiązanie do braku indywidualizmu, kolektywnego myślenia, które tłumi kreatywność i promuje konformizm, lub wręcz do manipulacji typowej dla systemów totalitarnych. Sentino, w swojej twórczości często poruszający tematy pieniędzy i ich braku, a także strachu przed ubóstwem, co widać w nazwie jego albumów "Aporofobia" (strach przed biedą lub osobami pozbawionymi środków do życia), wydaje się stać w opozycji do mentalności, która jego zdaniem, jest zakorzeniona w polskim społeczeństwie czy też w polskim rapie. Odmawia nauczania zasad uczciwej gry, bo ma już dość. Wyraża głębokie rozczarowanie tym, że nie ma ziarna inteligencji lub prawdy, a ludzie lubią się kłócić, by się kłócić, by się kłócić. To obraz jałowych sporów, pozbawionych sensu i merytoryki, prowadzących jedynie do dalszych podziałów. Ucieczka od Januszy to z kolei odcięcie się od stereotypowych, małostkowych, często hipokrytycznych postaw, które, jak wskazuje Wikipedia, są pejoratywnym określeniem negatywnych cech Polaków, ignorancji czy cwaniactwa.

Mimo że Sentino przyznaje, iż pełno lewych ciosów zadano mi, z dumą deklaruje nadal stoję. To świadczy o jego niezłomności i sile, ale także o konieczności przygotowania się na dalsze konfrontacje: Ale już na przyszłość przed tym bagnem składam zbroję. To symboliczne zbrojenie oznacza ochronę przed negatywnymi wpływami i ponownym zranieniem.

Druga zwrotka kontynuuje ten wątek, opisując środowisko, w którym Każdy wie coś lepiej, każdy każdemu pokaże i gdzie Każde słowo jest na wadze złota, przemyślę uważnie. To atmosfera wzajemnej nieufności, rywalizacji i czujności, gdzie jedno nieostrożne słowo może stać się pretekstem do urazy, a ta z kolei doprowadzi do burdelu. Sentino mówi o płaceniu sutenerom tu podatek od procentów, co można odczytać jako gorzkie spostrzeżenie o eksploatacji w branży muzycznej, gdzie prawdziwi twórcy są wykorzystywani przez pośredników i osoby czerpiące korzyści z ich pracy. Ten motyw zdrady i wyzysku często pojawia się w kontekście jego konfliktów na scenie. Warto zaznaczyć, że w październiku 2025 roku raper przyznał, że wiele jego dawnych współprac było błędem i że "bardzo selekcjonowałby muzycznych partnerów", gdyby wiedział, jak to się potoczy.

Artysta demaskuje również Wymyślone bajki, wielkich biznesmenów, którzy Noszą znoszone Najki, ale w ich w internecie / Bossowie życia i śmierci. To potężny komentarz do pozorów i hipokryzji w dobie mediów społecznościowych, gdzie wizerunek jest ważniejszy niż rzeczywistość, a fikcyjni bossowie ukrywają swoje prawdziwe oblicze. W tym kontekście jego słowa Chodź stąd, bo coś śmierdzi / To chyba już ten czas są ostatecznym aktem zerwania z tą iluzją i toksycznością.

Outro utworu, z powtarzającym się Aporofobia, Aporofobia II, Aporofobia, odnosi się do jego albumów o tym samym tytule. "Aporofobia" to strach przed biedą lub ludźmi ubogimi, co w kontekście twórczości Sentino może symbolizować jego walkę z przeszłością i dążenie do sukcesu, ale również jego krytykę materializmu i fałszywych wartości. Sentino, którego album "Aporofobia II" ukazuje się 10 października 2025 roku, często porusza ten temat w swojej twórczości. Deklaracja Legendy nigdy giną, tylko król Sentino / Wszystko czego dotknę to staje się złotem, Sicarios jest afirmacją jego własnej wartości i pozycji wbrew wszystkim przeciwnościom. Nawiązuje do jego ekipy lub wytwórni Sicarios, a samo słowo "sicario" w języku hiszpańskim oznacza płatnego zabójcę, co może być metaforą bezkompromisowego podejścia Sentino do muzyki i jego zdolności do "zabijania" konkurencji lirycznie. To przesłanie o niezłomności i autentyczności, które w jego twórczości jest często przeciwstawiane światu pozorów i zdrady.