Interpretacja All You Ever Wanted - Rag'n'Bone Man

"All You Ever Wanted" Rag'n'Bone Man to utwór głęboko zakorzeniony w nostalgii i rozczarowaniu, stanowiący introspekcyjne spojrzenie na transformację miast i utratę ich autentyczności. Rory Graham, znany jako Rag'n'Bone Man, wydał ten utwór jako główny singiel ze swojego drugiego albumu Life by Misadventure w 2021 roku. Piosenka narodziła się z jego osobistych odczuć smutku, gdy obserwował zmiany w Brighton i Londynie, miastach, w których dorastał, i wspominał "wszystkie te fajne miejsca, których już nie ma". To właśnie to poczucie straty i zastąpienia dawnego, kultowego krajobrazu nowym, często bezdusznym budownictwem, stało się główną inspiracją.

Tekst rozpoczyna się od obrazu "No painted trains on the underground / No kids with spray cans jumping over fences", co symbolizuje zanik spontanicznej kreatywności i młodzieńczego buntu, które kiedyś definiowały miejski pejzaż. Zamiast tego pojawiają się "All the suits and the ties all march in a straight line / Deafening the sound of the helpless", co przedstawia homogenizację i korporatyzację przestrzeni miejskiej, gdzie indywidualizm jest tłumiony, a głosy słabszych zagłuszane. Miasto staje się "city of a thousand heartbeats / No room for another soul", co podkreśla przeludnienie i jednocześnie duchową pustkę, brak miejsca na nowe, autentyczne doświadczenia czy ludzi.

W drugim wersecie artysta pogłębia krytykę, zwracając uwagę na codzienną walkę o przetrwanie i materializm, który definiuje współczesne życie: "Stand in a line for a hole in the wall / ‘Cause people still need cash to buy their freedom". Sugeruje to, że nawet podstawowe wolności są warunkowane posiadaniem pieniędzy, a ludzie "Moving forward walking back" – posuwają się naprzód, ale tak naprawdę regresują. Fraza "Everyone is falling but we don't see them" odnosi się do obojętności społeczeństwa na cierpienie innych, zasłoniętego przez dążenie do własnych, często powierzchownych celów. Pre-Chorus kolejnego segmentu, mówiący o "A day away from a stroke of bad luck / Money's slipping right through the cracks", podkreśla kruchość finansową i ironię "It's a shame how we don't know / What we really have", wskazując na brak doceniania prawdziwych wartości w pogoni za iluzorycznym "wszystkim, czego kiedykolwiek chcieliśmy".

Refren "Tear it down 'til it's gone / All you ever, all you ever wanted / Kill the lights, while they're on / Is it all you ever, all you ever wanted?" działa jak gorzkie pytanie, prowokując do refleksji nad tym, czy pogoń za rozwojem, modernizacją i domniemanym postępem faktycznie prowadzi do spełnienia. Czy to niszczenie starych miejsc i tradycji, symbolizowane przez "Tear it down", jest naprawdę tym, czego społeczeństwo pragnęło? "Kill the lights, while they're on" może odnosić się do utraty nadziei, zaniku kultury lub po prostu do cynicznego ignorowania problemów, zanim będzie za późno.

Bridge przenosi perspektywę na bardziej osobisty poziom, gdzie Rag'n'Bone Man mówi "Mine's the city with a thousand heartbeats / We're just trying to keep a dream alive". Pomimo globalnego trendu, próbuje utrzymać swoje własne ideały i marzenia, choć otoczenie się zmienia: "New sign on an old street / I don't recognise". To pokazuje poczucie wyobcowania w miejscu, które kiedyś było znane, a teraz jest obce. Artysta podkreślił w wywiadzie, że piosenka atakuje również niszczenie brytyjskiego przemysłu muzycznego na żywo, romantyzując "okropne małe, obskurne kluby, do których chodził, gdy dorastał" i pytając: "Czy to wszystko, czego kiedykolwiek chciałeś, to kolejny blok mieszkalny albo kawiarnia?".

Utwór został napisany w Nashville we współpracy z Natalie Hemby, Mike'iem Elizondo i Benem Jackson-Cookiem, który jest również dyrektorem muzycznym Rag'n'Bone Mana. Nagrywanie albumu w Nashville przed pandemią COVID-19 pozwoliło artyście na głębsze wczucie się w emocje zawarte w tekstach, ponieważ miał "sporo czasu, aby żyć z tymi piosenkami". Zazwyczaj musiał śpiewać piosenkę tego samego dnia, w którym została napisana, co skutkowało utratą części autentyczności. Tym razem, jak sam wyjaśnił, "znacznie łatwiej było włożyć prawdziwe emocje w muzykę". Te detale produkcyjne podkreślają autentyczność i emocjonalną głębię piosenki, która pomimo swojego energicznego brzmienia, opowiada o smutku, rozczarowaniu i tęsknocie za utraconym światem. Teledysk, wyreżyserowany przez Willa Hoopera, przedstawia modelową wioskę, która zaczyna się rozpadać, co wizualnie wzmacnia przesłanie o chylącym się ku upadkowi mieście. Hooper zasugerował, że "istnieje możliwość istnienia innego świata, warstwy pod urokiem i kaprysem modelowej wioski, czegoś ciemnego i prawdziwego", co doskonale oddaje dwuznaczną naturę współczesnego rozwoju. "All You Ever Wanted" to zatem gorzka refleksja nad postępem, który często prowadzi do zniszczenia tego, co było prawdziwe i wartościowe, pozostawiając za sobą pytanie, czy to, co osiągnęliśmy, jest faktycznie tym, czego naprawdę pragnęliśmy.