Piosenka "Wolność Słowa" zespołu Pudelsi, wydana na albumie o tym samym tytule w 2003 roku, stanowi ostrą, satyryczną kronikę wydarzeń parapolitycznych Polski przełomu wieków i wczesnych lat dwutysięcznych. Maciej Maleńczuk, wokalista grupy, określał ją jako "tekst wyłącznie prześmiewczy bez żadnego zadęcia typu 'walczymy'". Utwór w formie wulgarnych, dziecięcych wyliczanek bezpardonowo uderza w polską klasę polityczną i prominentne postaci życia publicznego, demaskując ich przywary, skandale i hipokryzję. Całość jest przeplatana rymowanką "trumf trumf misia bela misia Kasia konfacela", która ironicznie podkreśla absurdalność i niepoważny charakter opisywanej rzeczywistości.

Już na początku piosenka wprowadza nas w świat "wyższych sfer" z ówczesnym premierem, Jerzym Buzkiem, na czele, i Andrzejem Lepperem, który "traktorami drogi grodzi" i "owce na manowce wodzi". To bezpośrednie nawiązanie do blokad rolniczych, symbolu jego politycznej działalności i populizmu. Kolejne wersy uderzają w Bronisława Geremka, którego "ciżemka wpadła w ręce służb policji, gdy wychodził z koalicji", co może odnosić się do napięć politycznych i domniemanych nacisków. Gabriel Janowski, minister rolnictwa znany z ekscentrycznych zachowań, zostaje groteskowo przedstawiony jako "przedawkował proszki, śmiesznie podskakuje, wszystkich dziś całuje". Pojawia się także poseł Kalinowski, który "ogolił se włoski", co jest drobnym, acz kąśliwym szczegółem, mającym na celu ośmieszenie. W tle przewija się powrót Grzegorza Kołodki, symbolizujący cykliczność zmian personalnych w polskiej polityce.

Dalej Maleńczuk bierze na warsztat polityków lewicy. Scena, w której "ślini się Maniek do Danuty Waniek", a "na władzę pazerni bardziej od Jaskierni" jest jaskrawym obrazem partyjnego cynizmu i dążenia do wpływów. Postać Sławoja Leszka Głódzia, arcybiskupa, zostaje przedstawiona w mocno prowokacyjny sposób, co jest jawnym atakiem na obłudę i hipokryzję w kościelnych kręgach. Fragment o Leszku Millerze, nazwanym "Obersturmbannführer Miller", który "długo czekał na swą chwilę, połknął w biurze Kwasa i z Labudą hasa", jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych i zarazem najbardziej dosadnych. Przywołanie nazistowskiego tytułu w odniesieniu do Millera, byłego komunisty, a później premiera, ma na celu podkreślenie jego autorytarnego wizerunku i bezwzględności w dążeniu do władzy. Całość uzupełnia aluzja do prezydenta Kwaśniewskiego i Barbary Labudy.

Piosenka nie oszczędza nikogo, co widać w przypadku Dyrektora Alota. Scena "Dyrektor Alot w nocy miał nalot. Eins zwei, Polizei, sieben acht, gute Nacht. Wywęszyli kota w łóżku u Alota" to jawne odniesienie do tzw. afery "kocich łapek" z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, w której Janusz Alot, ówczesny prezes ZUS, był oskarżany o malwersacje. Niemieckie zwroty dodają absurdalnego i groteskowego wymiaru temu przedstawieniu. Leszek Balcerowicz, architekt reform gospodarczych, staje się ofiarą krytyki za "wypchany mieszek" i "porzucenie reform", co oddaje społeczne zmęczenie transformacją i jej kosztami. Ataki personalne przenoszą się na posłów: Sierakowska i Kropiwnicki w rymowance o podtekście seksualnym, która bez ogródek piętnuje ich wulgarnością. Nawet początki relacji Kaczora (Lecha Kaczyńskiego) i Tuska są sprowadzone do absurdalnego "kąpania", co już wówczas zwiastowało skomplikowaną dynamikę ich wzajemnych zależności.

W dalszej części utworu pojawia się Hanna Suchocka, której "buchły ciuchy", co jest aluzją do plotek i domniemanych nieprawidłowości. Jerzy Niesiołowski "w Boga już nie wierzy", a Jan Łopuszański "przespał Anioł Pański", co w satyryczny sposób kontrastuje postawy ateistyczne z dewocją. Jednym z najbardziej bolesnych i celnych ciosów jest fragment o arcybiskupie Paetzu, który "przy poręczy klęczy, sumienie go dręczy", z nonsensownym, lecz uderzającym w religijną symbolikę "Deus meus kosmateus i morele baks". Jest to bezpośrednie odniesienie do głośnej afery molestowania kleryków, która wybuchła w 2002 roku, tuż przed wydaniem płyty. Skandal z udziałem arcybiskupa Juliusza Paetza wstrząsnął wówczas polskim Kościołem i opinią publiczną.

Kolejne postaci to Ryszard Czarnecki i profesor Handke, przedstawieni w żartobliwej, homoseksualnej aluzji ("randka z profesorem Handke"), a także Danuta Hojarska i Jacek Kaczmarek, którzy "oglądają w kinie porno o Putinie". Absurdalna scena z "Putin dmucha żabę" to kolejny przykład groteski, mającej na celu uderzenie w moralność i wizerunek elity. Końcówka utworu wraca do Buzka, któremu "buchnęli wózek", Oleksego i Mazowieckiego, który "ciągnie grube kreski". To utrwalenie wrażenia, że polityka to niekończący się cykl skandali, żenujących sytuacji i absurdalnych postaci, które nieustannie powracają.

Album "Wolność Słowa" ukazał się 12 marca 2003 roku i szybko osiągnął status złotej płyty. Piosenka tytułowa wywołała spore kontrowersje, a rozgłośnie radiowe i telewizyjne (poza muzycznymi) odmawiały jej nadawania, argumentując, że "pojawiają się w niej nazwiska aktualnie działających polityków, których utwór ten mógłby obrazić". Z tego powodu nie wyprodukowano singla "Wolność Słowa", ale Pudelsi postanowili rozpropagować utwór na własną rękę, tworząc teledysk, który był emitowany w telewizjach muzycznych. Maciej Maleńczuk wielokrotnie podkreślał, że tekst ten jest "satyryczną kroniką wydarzeń parapolitycznych" i "wyłącznie prześmiewczym" dziełem, bez ambicji walki politycznej.

Piosenka "Wolność Słowa" to bezkompromisowa, brutalnie szczera i często wulgarna, ale jednocześnie dowcipna i przenikliwa krytyka polskiej sceny politycznej. Pudelsi, a zwłaszcza Maleńczuk, celowo sięgają po przerysowanie i prowokację, aby zdemaskować absurdy władzy, hipokryzję oraz brak moralności. To nie tylko obraz konkretnych postaci i wydarzeń, ale także szerszy komentarz do stanu debaty publicznej i "wolności słowa", która w ujęciu zespołu staje się narzędziem do bezpardonowego obnażania prawdy, bez względu na dobre maniery i polityczną poprawność. Utwór z 2003 roku okazał się proroczy, a Maleńczuk stwierdził w wywiadzie dla Interii, że ta piosenka "się nie zestarzeje, bo oni ciągle nas będą dręczyć".