Interpretacja Oddaj (ft. Natalia Szroeder) - Vito Bambino

"Oddaj" Vito Bambino z udziałem Natalii Szroeder to poruszająca ballada o rozstaniu i próbie uporządkowania emocji po zakończonym związku. Utwór, który jest trzecim singlem promującym solowy album Vito Bambino "Poczekalnia", opowiada o zamykaniu pewnego etapu życia, wybaczaniu i godzeniu się z zaistniałą sytuacją, aby móc ruszyć do przodu. Jak sam Vito Bambino, czyli Mateusz Dopieralski, skomentował singiel, jest to dla niego utwór, w którym żegna się z pewnym etapem po raz ostatni, bez pretensji i urazy.

Początkowe wersy Vito Bambino są bezpośrednim, a wręcz roszczeniowym żądaniem: "Oddaj to co zabrałaś mi / Oddaj już / Bo za długo to masz". Podmiot liryczny, niczym gospodarz wracający po swoje, podkreśla swoje prawo do odzyskania czegoś, co uważa za własne, a co zostało mu odebrane w przeszłości. Metafora z "Sołtysem, co wybudował drogę" sugeruje, że bariery zniknęły, a powrót stał się możliwy i nieunikniony. Nie ma tu miejsca na sentymentalne wspominanie: "Nie zostaję na herbatę / Pogaduchy o tym jak to kiedyś było pięknie". Bohater jasno deklaruje, że przyszedł po swoje, ale jednocześnie daje do zrozumienia, że nie jest w nim źle ("U mnie nieźle"). Kluczowe jest poszukiwanie zaufania, symbolizowanego przez jego imię schowane "w której z szkatułek? Jaki kolor i na której z półek". Zaufanie to, jak sam mówi, "mam po ojcu i po mamie", co podkreśla jego fundamentalne znaczenie i wartość.

Natalia Szroeder odpowiada z perspektywy osoby, która pragnie uwolnienia i lekkości. Jej wersy, takie jak "W końcu się uwolnię / Nie odnajdziesz śladów / Prowadzą do oceanu łez / Bez ciebie będzie lżej", świadczą o zmęczeniu i chęci odcięcia się od bolesnej przeszłości. Wyraża silne postanowienie, że "nigdy więcej już / Nie pozwolę / Wolę mieć kontrolę". Przyznaje, że może oddać jedynie gniew, a wspomnienie złych wyborów i połamania przez relację ("Wybór mój, wybrałam źle i / Mnie połamało wtedy / Byłam zepsuta długo") świadczy o głębokiej traumie. Obraz "oczu otwartych na krótko przed drugą / Czekając na sen aż uratuje mnie" maluje portret osoby bezsennej, dręczonej przeszłością, szukającej ucieczki w niebyt. Mimo wzajemnych pretensji i poczucia "pasztetu a nie mózgu" na widok byłego partnera, pojawia się wciąż nuta prośby: "Pomóż mi".

Duet jest przedstawiony jako spotkanie byłych kochanków, gdzie on żąda zwrotu tego, co zostało zabrane, a ona wydaje się cieszyć z uwolnienia, ale jednocześnie oboje przyznają, że uczucie nie wygasło całkowicie. Mimo złości i pretensji, bohater Vita przyznaje, że w obecności byłej ukochanej "mózg zmienia mu się w pasztet", co świadczy o wciąż żywej emocjonalnej reakcji. Podobnie, jej odpowiedź "Daj torbę a do niej wrzucę / Co twoje / Zanim czas znów stanie / I zrobi mi z bani pranie" pokazuje próbę rozliczenia i zamknięcia rozdziału, choć z rezygnacją. Końcowy dialog, gdzie padają słowa: "Czy Ty wiesz ile walczę ze sobą? / A czy Ty wiesz ile ja mam za sobą?", doskonale oddaje wzajemne niezrozumienie i ból, który każde z nich nosi. Jednak pomimo wszystkich emocji, w balladzie znajduje się przestrzeń na życzenie sobie nawzajem dobra: "Uważaj na siebie i żyj zdrowo / Bo ja zamierzam iść do przodu / W jedną stronę bez powodu".

"Oddaj" to poruszająca ballada o trudnym pożegnaniu z przeszłością, o walce o własne "ja" i o próbie odzyskania utraconego zaufania. Aranżacja utworu jest skromna, intymna, zdominowana przez smyczki i fortepian, co idealnie oddaje melancholijny i refleksyjny nastrój. Muzyczne tło do tekstu, którego autorem jest Vito Bambino, pomogli stworzyć Natalia Szroeder, Tomek Sołtys i Brian Massaka. Piosenka ukazała się 2 lipca 2020 roku, a Vito Bambino w wywiadach wspomniał, że nie chciał stawiać kolegów z zespołu Bitamina w sytuacji nagrywania ballady z Natalią Szroeder, aby nie było to dla nich "za dużo" i by nie pytali, "gdzie tutaj hip-hop", co podkreśla osobisty i niekonwencjonalny dla jego dotychczasowej twórczości charakter utworu. Całość jest świadectwem, że nawet po "oceanie łez" i "bezsensownej kłótni na wiecznie", pozostaje wzajemny szacunek i, mimo rozstania, niewypowiedziane życzenie dobra, choć dni "mijają nam bez siebie / Nijak".