Interpretacja In Held 'Twas In I - Procol Harum

"In Held 'Twas In I" zespołu Procol Harum to niemal 18-minutowa suita, stanowiąca centralny punkt drugiego albumu grupy, Shine On Brightly, wydanego w 1968 roku. Uważana jest za jeden z wczesnych, jeśli nie pierwszy, progresywnych rockowych eposów, ze względu na swoją długość, złożoną strukturę i różnorodność tematów. Tytuł utworu jest akrostychem, utworzonym z pierwszych słów każdej z pięciu głównych części tekstu: "In the darkness of the night...", "Held close by that which some despise...", "'Twas Tea-time at the Circus," "In the Autumn of My Madness," oraz "I know if I'd been wiser...". Sam autor tekstów, Keith Reid, twierdził, że tytuł nie ma żadnego głębszego znaczenia poza tą formą. Utwór powstał w sposób fragmentaryczny; na przykład, mówione wprowadzenie zostało nagrane, zanim powstała do niego jakakolwiek muzyka. Matthew Fisher, organista Procol Harum, wspominał, że Keith i Gary Brooker (wokalista i główny kompozytor) mieli już początek do momentu "Life is like a beanstalk, isn't it?" i nie wiedzieli, co dalej. Fisher wówczas wszedł do akcji i napisał muzykę do kolejnej części, a także fragmenty "Teatime at the Circus" i partie organowe.

Pierwsza sekcja, "Glimpses of Nirvana", to introspektywny, mówiony monolog, wygłaszany przez Gary'ego Brookera. Rozpoczyna się od ponurego obrazu egzystencjalnej rozpaczy, "wallowing in a morass of self-despair made only more painful by the knowledge that all I am is of my own making". Podkreśla poczucie izolacji i poszukiwanie ukojenia w "glimpses of Nirvana as seen through other people's windows". Opowieść o pielgrzymie pytającym Dalajlamę o sens życia – na co ten odpowiada "życie jest jak fasola, prawda?" – jest celowo pretensjonalną, a nawet absurdalną przypowieścią, która podważa proste odpowiedzi na fundamentalne pytania, ironicznie traktując duchowe poszukiwania. Ten fragment tekstu, od "Held close by that which some despise", przechodzi w śpiewaną część, która kontynuuje temat wątpliwości i sprzeczności wiary, odwołując się do postaci Jezusa, którego działanie nie zawsze spotykało się ze zrozumieniem. Słowa "nothing's better left unsaid, only sometimes, still no doubt it's hard to see, it all works out" sugerują zarówno potrzebę wyrażania prawdy, jak i trudność w dostrzeganiu sensu w otaczającym świecie.

Kolejna część, "'Twas Tea-time at the Circus", jest bardziej surrealistyczną i symboliczną narracją. Obraz "King Jimi" (często interpretowanego jako aluzja do Jimiego Hendrixa lub ogólnie do artystów) występującego w cyrku, którego publiczność "could not see the joke", stanowi gorzką metaforę braku zrozumienia dla artystycznej wrażliwości i wewnętrznych zmagań. Jest to festiwal pozorów, gdzie "jugglers danced, and horses pranced and clowns clowned endlessly", a mimo to głęboka prawda lub cierpienie pozostają niewidoczne dla tłumu. Sam Matthew Fisher wspominał, że napisał mały riff po słowach "beat down upon his cloak" oraz ostatnią linię tej części, a pomysł z dzwonkami (chimes) zaczerpnął z Uwertury do Hamleta Czajkowskiego.

„In the Autumn of My Madness” przenosi słuchacza w sferę osobistego, egzystencjalnego kryzysu, związanego ze starzeniem się i utratą dawnych przekonań. Metafory "milk has finally curdled" i "nothing left to say" doskonale oddają poczucie wyczerpania i rozczarowania. Groźba "strangle them with words" wobec przyjaciół, gdy "all my thoughts are spoken", ukazuje frustrację i pragnienie intensywnego wyrażenia siebie, być może z powodu lęku przed niezrozumieniem lub odrzuceniem. Matthew Fisher śpiewa główny wokal w tej części.

Finalna sekcja, "Look to Your Soul", oferuje rodzaj rozgrzeszenia i refleksji. Narrator przyznaje się do przeszłej "blindness" i "sin of self-indulgence", co doprowadziło go do stanu, gdzie "I must spend my life amongst the dead who spend their lives in fear". Przesłanie staje się jaśniejsze: "It's all so simple really if you just look to your soul". Jest to apel o głębsze spojrzenie w siebie, o autentyczność. Linia "I'll be a wise man's fool" sugeruje pokorę i akceptację paradoksów życia, a "the lesson lies in learning and by teaching I'll be taught" podkreśla cykliczny charakter rozwoju i wzajemne powiązania między uczeniem się a nauczaniem. Utwór kończy się ostrzeżeniem przed fałszem: "at others who remain untrue and don't commit that crime". Gitarowe solo Robina Trowera w finale jest opisywane przez krytyka Paula Williamsa jako "banshee trapped in Hell but vainly crying for release", łączące blues Alberta Kinga ze "wzniosłą miarą Bacha", co nadaje utworowi mocne, ale jednocześnie gorzkie zakończenie. Cała suita jest więc podróżą od rozpaczy i cynizmu, przez surrealistyczną krytykę świata, do pewnego rodzaju introspektywnego oświecenia i wezwania do autentyczności.
In Held 'Twas In I zostało wydane na albumie Shine On Brightly, który w USA ukazał się we wrześniu 1968, a w Wielkiej Brytanii w grudniu tego samego roku. Album ten rozszerzył definicję rocka progresywnego, jednocześnie zakorzeniając muzykę w ustalonych gatunkach rockowych. Keith Reid przypisuje inżynierowi dźwięku Glyn Johnsowi instrumentalną rolę w skompletowaniu utworu. Gary Brooker powiedział w wywiadzie z 2021 roku, że pomysł na utwór pojawił się jako "The Great Work", zaczynający się od "The Beginning... (Brooker intones dramatically) That's the hum. The beginning of the universe?". W 1972 roku Procol Harum wykonało "In Held 'Twas In I" z Edmonton Symphony Orchestra, co zostało uwiecznione na ich słynnym albumie koncertowym. Sylvester Stallone wspominał, że tekst tej psychodelicznej piosenki z 1968 roku zainspirował go do pisania.