Tekst piosenki "Tak To Jest" autorstwa Papajak Watykaniak to radykalna i niezwykle prowokacyjna wypowiedź artystyczna, która uderza w fundamenty powszechnego kultu Jana Pawła II w Polsce i bezkompromisowo obnaża głębokie rozczarowanie oraz gniew wobec instytucji Kościoła katolickiego. Od pierwszych wersów utworu, słuchacz jest wrzucony w brutalny i bezlitosny świat, w którym oficjalna historia zostaje zastąpiona przez alternatywną, mroczną narrację. Artysta wyraża poczucie "doła", wynikające z posiadania wiedzy, którą inni "ukrywają wciąż" i "prawdy nie chcą znać", nawet gdy "pod nos podsuniesz". To otwiera interpretację jako krzyk sprzeciwu wobec zakłamywania rzeczywistości i obojętności społeczeństwa na niewygodne fakty.

Centralnym punktem utworu są skrajnie wulgarne i szokujące oskarżenia pod adresem papieża Jana Pawła II. Powtarzające się frazy, takie jak "Gdy Wojtyła miał głód, Wtedy cwel dzieci jadł. Straszny sprawiał im ból, Niósł im śmierć oraz gwałt", nie pozostawiają złudzeń co do intencji twórcy – ma być to bezpośredni atak na wizerunek papieża-Polaka, przedstawiający go jako potwora. Użycie słowa "cwel" oraz graficznych opisów aktów pedofilii i kanibalizmu ma na celu wywołanie maksymalnego szoku i odrzucenie jakichkolwiek prób obrony czy relatywizowania zarzutów. Artysta wzywa do "stawienia w końcu czoła tym faktom", sugerując, że to, co przedstawia w piosence, jest bolesną, ale prawdziwą wersją wydarzeń, ukrywaną przez lata.

W dalszych partiach utworu Papajak Watykaniak rozszerza swoje oskarżenia, łącząc postać papieża z tragicznymi wydarzeniami w historii Polski, takimi jak Katyń i Wołyń, a także z "powstaniem, które pacyfikował". Jest to element szczególnie kontrowersyjny, gdyż z perspektywy historycznej Jan Paweł II nie jest bezpośrednio kojarzony z pacyfikacją tych wydarzeń. To połączenie może być interpretowane jako próba obarczenia Kościoła lub samego papieża symboliczną winą za cierpienia narodu, wynikającą z szerszego rozczarowania instytucją, która zdaniem artysty, powinna być moralnym autorytetem, a zawiodła. Artysta prowokacyjnie pyta: "Jesteś Polakiem, gdzie więc jest twój gniew za Katyń i Wołyń też?".

Utwór eskaluje w apokaliptycznych wręcz wizjach Watykanu, gdzie "rynny i rezerwuary w Watykanie małych dzieci krwią spływały", a "Organy kurii rzymskiej wszystko to ukrywały". Jan Paweł II jest przedstawiony jako gwałciciel, który "gwałcił jak oszalały, aż ściany kurwa trzeszczały, a meble skrzypiały". Ta brutalna i makabryczna wizja ma na celu zniszczenie dotychczasowego wizerunku świętości i niewinności, zastępując go obrazem absolutnego zepsucia i deprawacji. Artysta podkreśla, że papież "wiedział co ma robić gdy w bezpiecznym lochu siedział" i "wszystkie cnoty sprzedał", skupiając się jedynie na "jebaniu", "zabijaniu" i "pożywianiu się szczątkami".

Charakterystyczne dla twórczości Papajak Watykaniak jest operowanie szokiem, skrajnymi oskarżeniami i bardzo dosadnym językiem. Na Tekstowo.pl można znaleźć inne tytuły jego utworów, takie jak "Autopederastia" czy "Cudowny gwaut", co tylko potwierdza konsekwentną, antyklerykalną i anty-papieską linię artystyczną, często balansującą na granicy obrzydliwości. Brak jest mainstreamowych wywiadów czy analiz jego twórczości, co sugeruje, że operuje on w niszowej, prawdopodobnie podziemnej przestrzeni artystycznej, gdzie radykalne treści są akceptowane lub celowo prowokują. Informacje o artyście pojawiają się głównie na portalach z tekstami piosenek oraz w dyskusjach internetowych, takich jak Wykop.pl, gdzie wspominano nawet o znikaniu jego treści z platform ("spadł z rowerka"). To, że nie ma oficjalnych komentarzy czy głębszych interpretacji z zewnątrz, samo w sobie stanowi ciekawostkę i świadczy o undergroundowym charakterze jego działalności.

Piosenka "Tak To Jest" jest zatem nie tyle reportażem, co ekstremalnym manifestem gniewu i rozgoryczenia, rzuconym w twarz społeczeństwu, które zdaniem artysty, z uporem ignoruje niewygodną prawdę. To próba demaskacji i zniszczenia mitu narodowego bohatera poprzez najbardziej odrażające obrazy, mająca na celu zmuszenie odbiorcy do refleksji nad tym, co jest skrywane pod powierzchnią oficjalnej narracji i za co tak naprawdę "gniewu" brakuje. Utwór kończy się kategorycznym stwierdzeniem: "Skurwysynu tak to jest, tak to właśnie kurwa jest", co podkreśla nieugiętą pewność artysty co do jego przekazu i brak jakiejkolwiek przestrzeni na dyskusję czy negocjacje.