Interpretacja First love / late spring - Mitski

Mitski's "First Love / Late Spring" to piosenka, która z niezwykłą intymnością i wrażliwością zagłębia się w paradoksy emocji towarzyszących intensywnemu, być może pierwszemu, uczuciu. Utwór, wydany w 2014 roku jako singiel promujący jej trzeci album, Bury Me at Makeout Creek, jest głęboko osobisty, czerpiący inspirację z własnych doświadczeń artystki. Mitski w wywiadzie z Drew Allenem wyznała, że inspiracją było zakochanie się w kimś w momencie, gdy „nie mogła sobie na to pozwolić”, biorąc pod uwagę jej życiową sytuację, ale "to i tak się stało, bo nie da się tego kontrolować". Ta szczerość stanowi trzon interpretacji.

Początkowe wersy – "The black hole of the window where you sleep / The night breeze carries something sweet / A peach tree" – tworzą nastrój delikatności i czułości, sugerując obserwację ukochanej osoby lub wspomnienie, które przenika nocną bryzę. "Czarna dziura okna" może symbolizować zarówno odległość, jak i poczucie bycia pochłoniętym przez obecność drugiej osoby. Brzoskwinia, słodka i sezonowa, wzmacnia to wrażenie efemeryczności i ulotnego piękna.

Następnie pojawia się przejmujące wyznanie: "Wild women don't get the blues / But I find that / Lately I've been crying like a tall child". Jest to bezpośrednie odniesienie do utworu Idy Cox "Wild Women Don't Have the Blues", który jest hymnem niezależności kobiet. Mitski jednak odwraca ten stereotyp, przyznając się do głębokiej wrażliwości, która sprawia, że czuje się dziecinnie bezradna. Motyw "wysokiego dziecka" ("tall child") jest kluczowy dla utworu, symbolizując dorosłą osobę, która w obliczu przytłaczających emocji regreduje do stanu dziecięcej, bezbronnej istoty. To wyraz sprzeczności między społeczną presją bycia silną i niezależną, a wewnętrzną potrzebą miłości i wsparcia.

Refren to serce emocjonalnego paradoksu: "So please, hurry, leave me, I can't breathe / Please don't say you love me / Mune ga hachikire-sō de". Mitski błaga ukochaną osobę, by odeszła i nie wyznawała miłości, ponieważ intensywność tych uczuć jest dla niej dławiąca. Japońskie wyrażenie "Mune ga hachikire-sō de" dosłownie oznacza "moja klatka piersiowa zaraz pęknie" lub "moje serce pęknie", co Mitski potwierdziła w wywiadzie. Podkreśla to przytłaczającą naturę miłości, która jest tak silna, że staje się bolesna i niemożliwa do udźwignięcia. To pragnienie wolności, które jednocześnie jest podszyte strachem przed samotnością.

Kolejne wersy: "One word from you and I would / Jump off of this ledge I'm on, baby / Tell me "don't," so I can crawl back in", ukazują ekstremalny stan emocjonalny, w którym znajduje się podmiot liryczny. Stojąc na "krawędzi" ("ledge"), jest gotowa na desperacki krok, ale prosi o jedno słowo – "nie", aby móc się "wczołgać z powrotem" do bezpiecznej, choć może samotnej, przestrzeni. Nie chodzi o to, by ją uratować, ale by dać jej pozwolenie na wycofanie się, na unikanie zagrażającej jej samopoczuciu intensywności miłości. To lęk przed utratą siebie w relacji, przed całkowitym oddaniem się drugiej osobie.

W drugiej zwrotce, Mitski wraca do motywu dzieciństwa i dorosłości: "And I was so young when I behaved twenty five / Yet now I find I've grown into a tall child". Sugeruje to, że w młodości podmiot liryczny musiał szybko dorosnąć, przyjmować role starsze od swojego wieku, ale teraz, w obliczu pierwszej miłości, czuje się na nowo bezbronny i niedojrzały. Nazwa utworu "First Love / Late Spring" dodatkowo podkreśla to przejście – miłość, która pojawia się późno, ale budzi odczucia pierwszego zauroczenia, z całą jego naiwnością i intensywnością. "I don't wanna go home yet / Let me walk to the top of the big night sky" – to pragnienie ucieczki, zawieszenia w tej intensywnej, niemal kosmicznej przestrzeni uczuć, z dala od codziennej rzeczywistości.

Utwór jest mistrzowskim studium emocjonalnej kruchości i skomplikowania ludzkich relacji, ukazującym, jak miłość, choć pożądana, może być jednocześnie przerażająca i przytłaczająca. To walka między pragnieniem bliskości a instynktem samozachowawczym, między fantazją a surową rzeczywistością dorosłych uczuć.
Jest to piosenka, która, jak zauważają krytycy, jest "jednym z głównych punktów albumu" i doskonale oddaje "bolesną słodycz przejścia między naiwnością pierwszej miłości a znużoną samoświadomością wynikającą z doświadczenia życiowego".