Interpretacja Last words of a shooting star - Mitski

Mitski w utworze „Last Words of a Shooting Star” z albumu Bury Me at Makeout Creek (2014) maluje poruszający portret osoby zmagającej się z depresją, myślami samobójczymi i poczuciem alienacji, jednocześnie przyjmującymi nieunikniony los z osobliwą, niemal apatyczną ulgą. Metafora rozbijającego się samolotu, wprowadzona już w pierwszych wersach ("all of this turbulence wasn't forecasted, apologies from the intercom"), służy jako doskonałe odzwierciedlenie nieprzewidzianej, gwałtownej niestabilności emocjonalnej i bliskości śmierci. Przeprosiny z interkomu mogą symbolizować świadomość społeczeństwa o problemach, które samo stwarza, ale ich spóźniony charakter sprawia, że są one puste – samolot i tak się rozbija.

Piosenka natychmiast ujawnia przewrotne poczucie ulgi narratora, który dba o to, by pozostawić swój pokój w porządku: "I am relieved that I'd left my room tidy, they'll think of me kindly when they come for my things". Ten fragment podkreśla dziwne połączenie emocjonalnego oderwania od własnej śmierci z pragnieniem pozostawienia po sobie pozytywnego, choć powierzchownego wrażenia. To strach, powszechny wśród osób zmagających się z chorobami psychicznymi, przed byciem postrzeganym jako „brzydki” lub nieuporządkowany po śmierci. Narrator bardziej martwi się tym, jak jego ciało zostanie znalezione, niż samym faktem odejścia.

Drugą zwrotkę otwiera głębokie wyznanie wewnętrznego cierpienia: "They'll never know how I'd stared at the dark in that room with no thoughts like a blood-sniffing shark". Obraz rekina wyczuwającego krew jest potężną metaforą obsesyjnego i desperackiego poszukiwania ucieczki lub bezmyślnego skupienia na wewnętrznym mroku. Kontrastuje to z linią "And while my dreams made music in the night, carefully, I was going to live". Ten wers, zamiast być podnoszącym na duchu, brzmi raczej jak brzemię, sugerując, że decyzja o dalszym życiu była delikatna i podjęta z wysiłkiem, nie z entuzjazmem. Można to również interpretować jako nawiązanie do wcześniejszej piosenki Mitski, „Because Dreaming Costs Money, My Dear”, która traktuje o muzyce jako formie ucieczki od rzeczywistości ubóstwa.

Kolejna część tekstu skupia się na niespełnionej relacji: "You wouldn't leave till we loved in the morning, you'd learned from movies how love ought to be and you'd say you love me and look in my eyes, but I know through mine you were looking in yours". Mitski krytykuje powierzchowność i brak autentyczności w miłości. Partner uczył się miłości z filmów, a jego spojrzenie w oczy narratora było jedynie spojrzeniem we własne odbicie, świadectwem braku prawdziwej więzi i pragnienia bycia kochanym w zamian. Narrator czuje, że związek jest wyreżyserowany i nieszczery, a partner traktuje go dobrze tylko po to, by poczuć się lepiej ze sobą.

W sercu piosenki leży zagadka Dzwonu Wolności: "And did you know the liberty bell is a replica, silently housed in its original walls? And while its dreams played music in the night, quietly, it was told to believe". Ten wers jest głęboką aluzją do utraty znaczenia i autentyczności, zarówno w relacjach, jak i w samej egzystencji. Dzwon Wolności, znany z pęknięcia i zastąpienia repliką, symbolizuje odporność na trudności, ale jego zastąpienie podważa to przesłanie, czyniąc je kłamstwem. Dzwon jest niemy, lecz wciąż „miał wierzyć”, co może symbolizować brak własnej agencji i narzucone przekonania, lub własne zmagania Mitski z byciem muzykiem, gdzie ludzie zachęcali ją do marzeń, ale później ostrzegali przed podążaniem za nimi. Zewnętrzny wygląd repliki jest taki sam, więc nikt nie zauważa różnicy, co jest paralelizmem do narratora.

W ostatniej zwrotce powraca pragnienie „czystej i ładnej” śmierci, ale codzienność zawsze stawała temu na przeszkodzie. Ponowna ulga, że turbulencje nie zostały przewidziane, oznacza poddanie się niekontrolowanym wydarzeniom i akceptację niemożności zmiany losu: "So I am relieved that the turbulence wasn't forecasted, I couldn't have changed anyways". Brak kontroli przynosi poczucie wyzwolenia, nie ma potrzeby dokonywania wyboru ani zmian, gdyż los już zdecydował. Ostatnie wersy, powtarzające ulgę z powodu posprzątanego pokoju i proste „Goodbye”, podkreślają ostateczność i dążenie do godnego, choć odosobnionego, zakończenia. Dźwięk, którym kończy się piosenka, jest opisywany jako szybko opadający, co można interpretować jako metaforę stanu psychicznego osoby.

„Last Words of a Shooting Star” to utwór, który zamyka album Bury Me at Makeout Creek, choć często bywa mylony z Puberty 2. Jest wsparty tylko prostą linią gitary i ambientowym szumem, co potęguje jego melancholijny i kontemplacyjny klimat, odzwierciedlający samotność i rezygnację obecne w tekście. Piosenka, napisana zaledwie kilka lat po debiucie Mitski, jest znakomitym przykładem jej talentu do pisania tekstów, które nawet po latach pozostają równie emocjonalne i aktualne. Stanowi ona realistyczne przedstawienie depresji, pomagając zrozumieć jej prawdziwą naturę tym, którzy z nią nie walczą.