Interpretacja With Hearts Toward None III - Mgła

Utwór „With Hearts Toward None III” z drugiego studyjnego albumu zespołu Mgła, wydanego w 2012 roku pod tym samym tytułem, stanowi esencję filozoficznych poszukiwań i nihilistycznej estetyki krakowskiego duetu. Album „With Hearts Toward None” został powszechnie uznany za arcydzieło, a „III” wyróżnia się jako jeden z jego najbardziej fantastycznych fragmentów. Teksty Mgły, których autorem jest Mikołaj „M.” Żentara, znane są ze swojej abstrakcyjności i celowej niejednoznaczności, zachęcając słuchacza do osobistej interpretacji, zamiast narzucać gotowe znaczenia.

Początkowe wersy – „Threshold wanderers / Daath dwellers / Usucaptors in lands / of no hope and no grace” – od razu wprowadzają w mroczny, metafizyczny wymiar. Określenie „Daath dwellers” jest tu kluczowe. Daath, w mistyce kabalistycznej, to „pseudo-sefira” lub „otchłań”, ukryta sfera wiedzy, która istnieje poza dziesięcioma sefirotami, często rozumiana jako przepaść oddzielająca świat boski od stworzonego. W kontekście antykosmicznego czy qlipotycznego black metalu, zamieszkiwanie Daath symbolizuje zanurzenie się w pustce, nicości, miejscu duchowego spustoszenia, lecz jednocześnie stanowiącym bramę do innej formy egzystencji, poza wszelką nadzieją i łaską, w krainie przejętej przez „uzurpatorów”. To świadome odrzucenie tradycyjnych pojęć zbawienia na rzecz eksploracji bezdennej nicości.

Dalej, „Preachers of the fall / Surveyors of the astray / In darkness and in ruin, / in gutters of ascension / Behold the Logos / begotten of death” przedstawia obraz kaznodziejów upadku, badaczy zbłąkanych dusz, którzy znajdują sens w mroku i zniszczeniu. Wyrażenie „gutters of ascension” to potężny oksymoron, sugerujący, że w najniższych, najbardziej zdegenerowanych aspektach egzystencji, w rynsztokach upadku, można odnaleźć drogę do wzniesienia. „Logos begotten of death” odwraca chrześcijańskie pojęcie Logosu (Słowa Bożego, rozumu) jako źródła życia, zastępując je „Logosem zrodzonym ze śmierci”. Jest to manifestacja boskości, która wyłania się nie z kreacji, lecz z unicestwienia, zwiastującą koniec i rozpad jako fundamentalne zasady.

Kolejny fragment, „From the midst of cold ash / comes the voice of the living god / Further down / to the roots of withered pillars / Through the scorched ground / And you shall know perdition / And it will set you free”, kontynuuje ten motyw. Głos „żyjącego boga” wyłania się nie z płomieni, lecz z „zimnego popiołu”, z resztek tego, co przeminęło. Droga prowadzi „głębiej, do korzeni zwiędłych filarów, przez spaloną ziemię”, co symbolizuje całkowity upadek dotychczasowych struktur i wierzeń. Najbardziej uderzającym i paradoksalnym stwierdzeniem jest obietnica, że potępienie przyniesie wolność. W świecie Mgły, pozbawionym nadziei i łaski, prawdziwe wyzwolenie nie pochodzi z zbawienia, lecz z pełnej akceptacji upadku i unicestwienia. To idea wolności pojmowanej jako oderwanie się od wszelkich iluzji, od narzuconych wartości, poprzez uświadomienie sobie fundamentalnej beznadziei i bezcelowości istnienia.

Ostatnie wersy – „Grey ash prayer / Severed from the unconscious / Perverse theodicy / Atrocious immanence” – zamykają utwór w duchu totalnej desolacji. „Grey ash prayer” to modlitwa z popiołu, wyraz duchowości zrodzonej ze zniszczenia. Odcięcie od „nieświadomości” może oznaczać bolesne przebudzenie do brutalnej prawdy o istnieniu, odrzucenie komfortu iluzji. „Perverse theodicy” (perwersyjna teodycea) to próba usprawiedliwienia istnienia zła w obliczu rzekomo dobrego Boga, ale w przypadku Mgły jest to perwersyjna próba, która zamiast tego dowodzi, że świat jest zły z natury, a Bóg albo jest złowrogi, albo obojętny. „Atrocious immanence” (ohydna immanencja) sugeruje, że boskość nie jest transcendentna i dobra, lecz jest immanentnie obecna w okrucieństwie i rozkładzie świata, manifestując się w swojej najbardziej przerażającej formie.

Mgła, poprzez ten tekst, eksploruje motywy nihilizmu i mizantropii, tworząc wizję świata, w którym wszelkie tradycyjne wartości zostały odrzucone. Interesującym faktem jest, że pomimo ponurych i abstrakcyjnych tekstów, muzyka „With Hearts Toward None III” jest często opisywana jako mająca „nadzieję, wznoszący impet” lub „światło i nadzieję”, co tworzy intrygujący kontrast między formą a treścią, podkreślając złożoność przekazu zespołu. Mikołaj Żentara w wywiadach podkreślał, że zespół nie używa symbolizmu ani „wskazówek”, jak interpretować ich teksty, zachęcając każdego słuchacza do samodzielnego myślenia i tworzenia własnych znaczeń. To sprawia, że „With Hearts Toward None III” staje się nie tyle gotową prawdą, co zaproszeniem do introspekcji i konfrontacji z własnym rozumieniem ciemności i wolności.