Utwór „Gejowski Alzheimer” Louisa Krętysuta to niezwykle kontrowersyjna i explicitna kompozycja, która z miejsca budzi silne emocje. Tekst piosenki, operujący wulgarnym językiem i dosadnymi opisami, przedstawia historię geja borykającego się z chorobą Alzheimera, której objawy prowadzą do serii chaotycznych, a często tragicznych w skutkach zdarzeń o podłożu seksualnym.

Początkowe wersy wprowadzają słuchacza w codzienność bohatera, naznaczoną fizjologicznymi potrzebami i przygotowaniami do aktywności seksualnej, takiej jak masturbacja. Jednak już po chwili pojawia się kluczowy motyw: zapomnienie, jak „walić konia”, co bohater przypisuje „jebanemu Alzheimerowi”. To sformułowanie od razu sygnalizuje czarny humor i prowokacyjny charakter utworu, który zderza intymną sferę życia z okrucieństwem choroby otępiennej. W refrenie powtarza się paradoks: mimo utraty pamięci o masturbacji, protagonistę wciąż „podnieca konia walenie” i pragnie „mężczyznę wyruchać”. Te wersy, w połączeniu z zapominaniem o lubrykancie, partnerach czy użytych prezerwatywach, prowadzą do tragicznych konsekwencji, w tym zarażenia się wirusem HIV, co w tekście jest przedstawione z przerażającą beztroską.

Dalsza część narracji eskaluje w absurdzie i brutalności. Bohater, zapominając adresu, trafia w niebezpieczne zaułki, gdzie dochodzi do gwałtu. Co szokujące, scena ta jest opisana w sposób, który sugeruje nie tylko fizyczne upodlenie, ale i dziwaczną formę pobudzenia ze strony ofiary – „zobaczyłem trzech murzynów i się w kurwę napaliłem”. Piosenka wplata w to wszystko motyw HIV, który pojawia się zarówno u gwałcicieli, jak i u samego bohatera, który ponownie zapomina o własnej chorobie, co stanowi jeden z najbardziej dramatycznych i przerażających aspektów tekstu. Wizyta u lekarza, diagnoza Alzheimera i przepisanie leków na AIDS to momenty, które mogłyby być poważne, gdyby nie komentarz o podnieceniu bohaterem zwisającym penisem lekarza, co ponownie demaskuje jego niezmienny popęd seksualny. Finał utworu to kolejna, jeszcze bardziej drastyczna scena gwałtu, tym razem z udziałem „rosyjskich gwałcicieli”, którzy zmuszają bohatera do gry na saksofonie (o której również zapomina), a następnie do aktów seksualnych, z użyciem kału. Całość kończy się makabrycznym stwierdzeniem, że mimo diagnozy Alzheimera, bohatera wciąż podnieca „bycie ruchanym przez geja”.

Kluczową informacją, która zmienia optykę interpretacji tego utworu, jest oficjalny disclaimer towarzyszący piosence na YouTube. Jak wynika z opisu, „Gejowski Alzheimer” został stworzony wyłącznie w celach humorystycznych i satyrycznych. Artysta podkreśla, że wszelkie zawarte treści są częścią artystycznej ekspresji, formą żartu i autoironii, a nie mają na celu promowania nienawiści, dyskryminacji czy obrażania kogokolwiek. Materiał jest fikcją artystyczną i satyrą, która nie odzwierciedla prawdziwych wydarzeń ani osób i należy traktować go „z przymrużeniem oka”.

W świetle tego oświadczenia, piosenka Louisa Krętysuta staje się ekstremalną próbą przekroczenia granic w satyrze. Użycie wulgaryzmów, drastycznych obrazów seksu, przemocy i odniesień do chorób oraz stereotypów rasowych i narodowościowych ma służyć jako narzędzie do wywołania szoku i skłonienia do refleksji – choćby nad tym, co jeszcze może być obiektem żartu, a co jest już niedopuszczalne. Można argumentować, że artysta, przez tak radykalne przerysowanie, chce zwrócić uwagę na lęki społeczne związane z seksualnością, starzeniem się, chorobami (AIDS, Alzheimer) oraz marginalizacją. Możliwe, że to forma autoironii wobec własnej tożsamości, lub prowokacja mająca na celu dekonstrukcję hipokryzji i tabu. Utwór może być też testem na odbiorcę, który w zetknięciu z tak kontrowersyjną treścią jest zmuszony do zastanowienia się nad własnymi granicami tolerancji i rozumienia humoru. Mimo deklarowanej intencji satyrycznej, tak brutalne i wulgarne przedstawienie wrażliwych tematów z pewnością pozostawi wielu odbiorców z poczuciem niesmaku i złości, pokazując, jak cienka jest granica między ostrą satyrą a czystą obrazą.