Tekst piosenki "Fat" zespołu Lindemann, duetu Tilla Lindemanna z Rammstein i Petera Tägtgrena z Pain/Hypocrisy, to prowokacyjna oda do obfitych kształtów i odrzucenie konwencjonalnych standardów piękna. Utwór ten, wydany w 2015 roku na albumie "Skills in Pills", jest śpiewany w języku angielskim, co było celowym zabiegiem Tilla, aby odróżnić projekt od Rammstein i ułatwić zrozumienie Peterowi, który nie mówi po niemiecku. Jest to jeden z wielu utworów na albumie, który, podobnie jak "Praise Abort" czy "Ladyboy", otwarcie porusza tematykę seksualną i nie boi się kontrowersji.

Od samego początku piosenka zaskakuje dosadnym i wręcz groteskowym językiem, opisującym fizyczne aspekty uwielbianej osoby. Zwroty takie jak "Your dirty sweat, My sweetest potion" czy "Your armpits swampy, Little oceans" malują obraz intensywnego, niemal pierwotnego pociągu, który wykracza poza przyjęte normy estetyczne. Ta początkowa warstwa liryczna, pełna fizjologicznych detali, stanowi świadectwo głębokiej fascynacji, która nie unika żadnego aspektu cielesności, a wręcz w nich się lubuje.

Refren jest bezpośrednim manifestem upodobań narratora: "So call me freaky, call me sick. I like it sticky, I like it big. Fat! I hate it skinny, I hate it flat. I don't need mini, I like it fat!". To jednoznaczne odrzucenie ideałów szczupłości i celebracja "dużych" kształtów jest centralnym punktem utworu. Till Lindemann sam wyjaśniał w wywiadach, że "Fat" jest hołdem dla dużych kobiet, stwierdzając: "Wciąż żyjemy w świecie z bardzo narzuconym ideałem piękna. Grube kobiety są wciąż spychane do kąta. Są odrzucane ze względu na to, jak wyglądają. Tą piosenką chcę je zachęcić. 'Jesteście warte bycia tutaj, pokażcie się'. I tak, sam kocham pełniejsze kobiety. Krągłości dają przyjemniejsze uczucie niż skóra na kościach". To podejście jest całkowicie sprzeczne z dominującymi przekazami medialnymi o tym, co jest uznawane za piękne, co sprawia, że piosenka jest aktem body positivity w niezwykle brutalny i bezkompromisowy sposób.

Ciekawostką jest inspiracja utworu. Till Lindemann w wywiadzie dla "Rolling Stone" (oraz w innych rozmowach) ujawnił, że inspiracją były dla niego dokumenty o "feedersach", czyli "facetach, którzy tak długo karmią swoje dziewczyny, aż te nie mogą się już ruszać". Przyznał, że to zjawisko, choć "nierzeczywiste i dziwne", jest "niesamowite, bo facet się tym nie przejmuje. Podoba mu się to, i myślę, że to wspaniałe. To zupełnie inny rodzaj miłości, ponieważ nie chodzi o estetykę, piękno i dobrze ukształtowane ciało. To po prostu czysta miłość". Podkreśla to, że dla narratora pociąg jest autentyczny i głęboki, oderwany od powierzchownych ocen.

Piosenka z humorem i perwersyjną radością odnosi się do szyderstw ze strony otoczenia: "People laughing about your size / We can fuck them on your French fries". Następnie, z nutą podziwu, opisuje "king size bra" i "giant boobs", które są "just wunderbar!". Wtrącenie niemieckiego słowa "wunderbar" (cudownie) w anglojęzycznym tekście dodaje charakterystycznego dla Lindemanna smaczku i podkreśla jego niemieckie korzenie, jednocześnie czyniąc pochwałę jeszcze bardziej autentyczną. Ta pochwała jest entuzjastyczna i namiętna, daleka od pogardy.

W trzeciej zwrotce, tekst przenosi się w sferę snu i fantazji, gdzie "Every night / I have this dream / I'm sliding down / A slippy stream / Straight in your mouse / The smack is strong / I eat your lips / Your furry tounge". Obraz ten jest surrealistyczny i oniryczny, ale nadal bardzo zmysłowy i fizyczny, podkreślając wszechogarniającą naturę pożądania. W tej części wizja staje się jeszcze bardziej intymna i ekscentryczna, ukazując pragnienie totalnego pochłonięcia ukochanej osoby.

Zakończenie piosenki, z zaciętym "But your holes are hard. So hard to find / It doesn't matter. I fuck you, fuck you from behind!", choć pozornie frustrujące i agresywne, może być interpretowane jako determinacja w realizacji pożądania, niezależnie od napotkanych przeszkód. Ta linijka, utrzymana w typowym dla Tilla Lindemanna stylu brutalnej szczerości i braku zahamowań, symbolizuje nieugiętą wolę i pasję, która przekracza wszelkie granice.

Ogólnie rzecz biorąc, "Fat" to kontrowersyjny, ale jednocześnie szczery hymn miłości i pożądania do kobiet, które odbiegają od wąskich, narzucanych przez społeczeństwo kanonów piękna. Jest to wyzwanie rzucone konwencjom, typowe dla twórczości Tilla Lindemanna, który często eksploruje tematykę tabu i ludzkich fetyszy w sposób, który zmusza do refleksji nad własnymi uprzedzeniami. Piosenka, mimo swojej dosłowności, może być postrzegana jako głębokie przesłanie akceptacji i miłości bez warunków, gloryfikujące różnorodność i autentyczność ludzkiego ciała.