"A Thousand Kisses Deep" to utwór, który stanowi esencję późnej twórczości Leonarda Cohena, poety i pieśniarza, którego teksty zawsze były głęboko introspektywne i filozoficzne. Piosenka, wydana na albumie "Ten New Songs" w 2001 roku, jest dziełem współtworzonym z Sharon Robinson. Posiada ona bogatą historię, sięgającą wczesnych wersji recytowanych już w latach 90., a pierwotnie mogła istnieć jako dwa odrębne wiersze.

Utwór rozpoczyna się od obrazów ulotnej młodości i przemijających zwycięstw: "The ponies run, the girls are young, / The odds are there to beat. / You win a while, and then it's done - / Your little winning streak." To metafora życia jako gry, w której chwilowe triumfy są jedynie preludium do nieuchronnej porażki. Następnie Cohen wprowadza kluczowe pojęcie "invincible defeat" – niezwyciężonej klęski. Jest to paradoks, który odzwierciedla jego stoicką akceptację faktu, że życie, pomimo wszelkich wysiłków, prowadzi do ostatecznego rozpadu, czy to w sensie osobistym, czy egzystencjalnym. W obliczu tej nieuchronnej przegranej, bohater "lives your life as if it's real," czyli żyje, jakby wszystko było prawdziwe, zanurzając się w doświadczenie "A Thousand Kisses Deep." To powracające refreniczne wyrażenie może oznaczać głębokie zanurzenie w miłość, cierpienie, doświadczenie, a może nawet w ostateczne zapomnienie, pełne świadomości jego ulotności. Cohen w jednym z wywiadów mówił, że fraza "tysiąc pocałunków głęboko" oznacza "głębokie intuicyjne zrozumienie, że to [życie] rozwija się według wzoru, którego po prostu nie można rozpoznać". Inspirację dla tego wyrażenia Cohen mógł czerpać z opery Mozarta, "Uprowadzenie z seraju".

Kolejne wersy: "I'm turning tricks, I'm getting fixed, / I'm back on Boogie Street," wprowadzają nas w świat naznaczony ziemskimi pragnieniami i wątpliwymi wyborami. "Boogie Street" to jeden z najbardziej rozpoznawalnych motywów w twórczości Cohena, często interpretowany jako ulica zwykłego życia, pełnego pracy, pożądania, komercji i intensywnej, a czasem alarmującej, wymiany seksualnej. Sam Cohen opisał ją jako metaforę "zwykłej ludzkiej walki i życia, miejsca pracy i pragnień". To właśnie tam, po utracie kontroli – "You lose your grip, and then you slip / Into the Masterpiece" – bohater pogrąża się w to, co Cohen nazywa "Arcydziełem". Może to być paradoksalnie moment ostatecznego poddania się, akceptacji losu, a nawet transcendencji, która następuje, gdy człowiek porzuca walkę. W obliczu tej kapitulacji, obietnice i obowiązki ("miles to drive, / And promises to keep") są porzucane, byle tylko "stay alive" w tym głębokim stanie zanurzenia.

Refren "And sometimes when the night is slow, / The wretched and the meek, / We gather up our hearts and go, / A Thousand Kisses Deep" ukazuje poczucie wspólnoty w cierpieniu i poszukiwaniu ukojenia. Cohen często portretował "nieszczęśliwych i pokornych" jako tych, którzy wspólnie stawiają czoła życiu. To nie romantyczne, lecz głęboko ludzkie połączenie w obliczu ciemności.

Sekcja "Confined to sex, we pressed against / The limits of the sea: / I saw there were no oceans left / For scavengers like me" to bolesna refleksja nad ograniczeniami fizycznej intymności. Sugeruje, że seks, choć intensywny, może ostatecznie prowadzić do pustki, gdy staje się jedynie sposobem na zaspokojenie powierzchownych pragnień, a poszukiwanie głębszego sensu w nim okazuje się daremne dla "padlinożerców". Następnie następuje moment przełomowy: "I made it to the forward deck / I blessed our remnant fleet - / And then consented to be wrecked, / A Thousand Kisses Deep." Dotarcie na "przedni pokład" symbolizuje uzyskanie nowej perspektywy, pogodzenie się z własnym losem i błogosławienie tego, co pozostało – "resztki floty". Zgoda na bycie "rozbitym" jest aktem ostatecznej rezygnacji i zaufania, co w twórczości Cohena często było synonimem miłości i poddania się. Jak sam Cohen mawiał, "kiedy dajesz miłość, odnosisz ranę. Jeśli dajesz pełną miłość, oczywiście umierasz. Aby kochać, coś w ego musi umrzeć, musi się poddać, a wraz z tym poddaniem następuje zranienie".

Piosenka ponownie wraca na "Boogie Street", jednak z innym odcieniem – akceptacji: "I guess they won't exchange the gifts / That you were meant to keep." Ta linia może mówić o niepowetowanych stratach, utraconych szansach lub cechach, których nie zdołaliśmy ocalić. Refleksja kończy się na pożegnaniu, w którym przeszłość jest "skompletowana" – "And quiet is the thought of you / The file on you complete," – ale z jednym, kluczowym wyjątkiem: "Except what we forgot to do, / A Thousand Kisses Deep." To, czego nie zrobiliśmy, niespełnione pragnienia i niewypowiedziane słowa, pozostają nienaruszone, głęboko w pamięci i doświadczeniu, stanowiąc wieczny rezonans w głębi naszej duszy.

"A Thousand Kisses Deep" to wiersz, który ewoluował, a jego nagrana wersja jest jedną z wielu. Został doceniony za liryczną głębię i emocjonalny rezonans, i pozostaje ulubionym utworem fanów Cohena. Utwór ten to świadectwo zdolności Cohena do uchwycenia złożoności ludzkich relacji, słodko-gorzkiej natury wspomnień i poszukiwania znaczenia w obliczu przemijania. Cała płyta Ten New Songs cechuje się "zen-podobnym spokojem", mimo że tematyka jest zazwyczaj melancholijna. Piosenka była recytowana na żywo i wykorzystana w filmach oraz serialach, co świadczy o jej ponadczasowym charakterze i uniwersalnym przesłaniu.