Interpretacja Goodbye Filled with Hatred - Wang Zhuocheng

Goodbye Filled with Hatred (恨别, Hèn Bié) autorstwa Wang Zhuochenga to utwór przesiąknięty głęboką melancholią, żalem i poczuciem straty, osadzony w kontekście nieszczęśliwych wydarzeń, które naznaczyły los bohatera. Tekst piosenki maluje obraz brutalnego końca niewinności i nadejścia ery naznaczonej nienawiścią i rozczarowaniem, często odwołując się do estetyki i symboliki wuxia (chińskich sztuk walki) lub xianxia (nieśmiertelnych bohaterów).

Utwór rozpoczyna się idyllicznym, lecz już naznaczonym smutkiem obrazem: "Jesienny deszcz uderza w lampy, kwiaty lotosu pokrywają stawy. Młode serce, mimo rozdzielenia wodą, wciąż śni piękne sny." Te sielskie wizje są jednak brutalnie przerwane: "Pewnego poranka morze ognia zaskoczyło, krew zalała łódź, lotosowe strąki. Gwałtowny ogień był nieszkodliwy, lecz zwrócił się przeciwko zachodniemu wiatrowi." Ten nagły wybuch przemocy i zdrady (ogień zwracający się przeciwko sobie, symbolizujący wewnętrzny konflikt lub nieoczekiwany obrót spraw) natychmiast zanurza słuchacza w tragiczną narrację. To moment, w którym niewinność zostaje zniszczona, a spokojne życie bohatera staje w płomieniach.

Kolejne wersy wzmacniają poczucie chaosu i beznadziei. "Wzburzone fale grzmią, trzy trucizny dzierżą purpurową błyskawicę. Z wysokiej platformy, patrząc na sprawy świata, widzę jeszcze większy zamęt." "Trzy trucizny" (chciwość, nienawiść, ignorancja) to kluczowy element buddyzmu, symbolizujący źródło cierpienia. Ich pojawienie się w tekście sugeruje, że tragiczne wydarzenia są wynikiem moralnego upadku i destrukcyjnych sił. Bohater, obserwując z dystansu, czuje się bezsilny. "Choć miliony śmiertelników się sprzeciwiają, trudno powstrzymać mój ciężar. Chcąc przez to przejść, za mną kości są wysyłane daleko." To wyraz akceptacji nieuchronnego losu i świadomości, że jego ścieżka prowadzi przez zniszczenie i śmierć.

W piosence dominuje motyw niezdolności do porzucenia przeszłości i rozczarowania relacjami. "Trudno pozwolić, by dawny pył rozpłynął się z wiatrem. Światło nieba upija się na tysiące mil czerwieni." Obraz nieba czerwieniącego się krwią symbolizuje ogrom i wszechobecność tragedii. "W odległych wodach i stawach, czy jest ktoś, kto czeka? Ileż to razy śniły się sny na dziedzińcu. Ostrze zimnego miecza, kto trzyma je sam? Pozostała tylko samotna lampa w morzu krwi." Te wersy podkreślają osamotnienie bohatera, jego tęsknotę za utraconą niewinnością (sny na dziedzińcu) i ciężar jego brzemienia (zimny miecz). Jedyna lampa w morzu krwi to symbol resztki nadziei lub wspomnienia, która pali się w otchłani rozpaczy.

Zdrada i rozłam z bliskimi to centralny punkt utworu. "Krew ochlapuje lampę przy bramie, lekka herbata w filiżance już ostygła. Człowiek z tamtych lat, jedno przebudzenie, dziesięć tysięcy mil snów." Ostygła herbata to symbol zerwanych więzi i utraconego ciepła. "Miecz wskazuje na dawnych przyjaciół z przeszłości, dopiero wtedy wiem, że nasze drogi się różnią. Uczucia wczorajsze nie przypominają wielu przyjaciół." To bolesne uświadomienie, że dawne przyjaźnie rozpadły się, a ich drogi rozeszły, prawdopodobnie z powodu konfliktu lub zdrady.

W dalszej części utworu pojawia się kluczowa linia, która wyjaśnia tytuł piosenki: "Gwałtowny deszcz niesie dźwięk, zaskoczeni wymieniamy eliksir (serce). Człowiek z tamtych lat nauczył mnie, jak nienawidzić." To ujawnienie, że nienawiść nie jest wrodzoną cechą bohatera, lecz została mu wszczepiona przez kogoś bliskiego, co pogłębia tragizm sytuacji. "Po rozstaniu w Jianghu, kto jest jak zielone góry unoszące się na lotosie, nie zostawiając śladu? Ponowne spotkanie, to już stary przyjaciel z nową twarzą." Jianghu to świat wędrownych wojowników, gdzie reputacja i lojalność są kluczowe. "Nowa twarz" starego przyjaciela symbolizuje jego przemianę, prawdopodobnie na gorsze, czyniąc go nierozpoznawalnym i obcym.

Piosenka kulminuje w poczuciu ostatecznej rozpaczy i nihilizmu: "Powinno się nienawidzić dawny pył, wszystko jest puste. Krew pomalowała niebo i ziemię na czerwono." Bohater nie widzi sensu w niczym, co było, a zniszczenie jest wszechobecne. "Starzy przyjaciele się żegnają, słowa pozostają niewypowiedziane. Ten, kto popełnia zło, jest uwikłany w tysiąc warstw. Nie można niczego odeprzeć, nienawiść wcześnie się kończy. Pozostaje tylko zimny popiół unoszący się biednie." Niewypowiedziane słowa świadczą o głębokości bólu i niemożności pojednania. "Zimny popiół" symbolizuje absolutny koniec, niczym zgliszcza po pożarze, z których nic nie pozostało.

Ostatnia strofa przynosi gorzką refleksję nad ulotnością życia: "Jak poranna rosa, przychodzi i odchodzi w pośpiechu. Jak ten rozległy nieboskłon, dziesięć tysięcy mil wiatru. Dlaczego spotkania i rozstania w tym życiu są niczym innym jak snem? Purpurowa błyskawica jest bezlitosna, czy może czuć ból? Zimne ostrze trzech trucizn, trudno ponownie wysłać. To jest sens jesieni, naprawdę bogaty." Porównanie życia do rosy i wiatru podkreśla jego przemijalność. Bezlitosna purpurowa błyskawica (los, przeznaczenie) nie czuje bólu, podobnie jak broń z "trzech trucizn" (miecz nienawiści, chciwości, ignorancji) jest zimna i niezdolna do współczucia. Zwrot "sens jesieni, naprawdę bogaty" nie odnosi się do obfitości plonów, ale raczej do bogactwa doświadczeń, które są naznaczone melancholią, przemijaniem i głębokim smutkiem.

Wang Zhuocheng jest aktorem i piosenkarzem, który zdobył popularność dzięki roli Jiang Chenga w serialu The Untamed (陈情令). Piosenka Goodbye Filled with Hatred (恨别) jest jednym z utworów z oficjalnej ścieżki dźwiękowej do tego serialu. Została wydana 29 lipca 2019 roku, a jej tytuł nawiązuje do relacji między postaciami Jiang Chenga i Wei Wuxiana. Jiang Cheng, grany przez Wang Zhuochenga, jest postacią naznaczoną tragicznymi stratami, rozczarowaniem i głęboką nienawiścią wobec tych, którzy skrzywdzili jego rodzinę, w tym do Wei Wuxiana, którego postrzega jako przyczynę wielu swoich nieszczęść. Zrozumienie tego kontekstu jest kluczowe dla interpretacji tekstu.

W kontekście serialu, Jiang Cheng przechodzi drastyczną transformację. Jego spokojne życie zostaje zniszczone przez masakrę jego rodziny i klanu, co prowadzi go do nienawiści i pragnienia zemsty. Sny o spokojnym dziedzińcu, "nauczenie się nienawidzić" od kogoś bliskiego (tutaj Wei Wuxian, którego Jiang Cheng obwinia za wydarzenia) i "stary przyjaciel z nową twarzą" idealnie pasują do jego skomplikowanej relacji z Wei Wuxianem. Piosenka jest więc głębokim wglądem w psychikę Jiang Chenga, ukazującym jego ból, żal i niemożność porzucenia nienawiści, która stała się jego tożsamością. Jest to hymn o nieodwracalnych zmianach, które pozostawiają po sobie jedynie ruiny i pustkę, a cała ta emocjonalna gęstość jest ujęta w "bogatym sensie jesieni", czyli w pełnej krasie smutku i przemijania.