Interpretacja Lonely City feat. Chen Zhuoxuan - Sun Bolun

Piosenka „Lonely City” (孤城) w wykonaniu Sun Boluna i Chen Zhuoxuan to utwór przesiąknięty głębokim smutkiem i refleksją nad przewrotnym losem. Jest to jedna z piosenek przewodnich (OST) do niezwykle popularnego chińskiego serialu The Untamed (陈情令), a dokładniej – motyw muzyczny łuku fabularnego Yi City Arc. Ten fragment serialu, znany z niezwykle tragicznych wydarzeń, opowiada o losach Xiao Xingchena i Song Lana, dwójki szlachetnych kultywatorów, których życie zostaje naznaczone zdradą, cierpieniem i nieodwracalną stratą. Zrozumienie kontekstu serialu jest kluczowe dla pełnej interpretacji tekstu, gdyż piosenka doskonale oddaje emocje i dylematy bohaterów tej opowieści.

Utwór rozpoczyna się od nastrojowego obrazu: „Misty moon, clear breeze, if dew meets, one side” („Zmglony księżyc, czysty wiatr, jeśli rosa spotka się, jedna strona”). Te słowa malują wizję delikatnego początku, być może niewinnej miłości lub czystej przyjaźni, naznaczonej wspólnymi, szlachetnymi dążeniami: „One initial heart to save the world, a common longing” („Jedno pierwotne serce, by ratować świat, wspólne pragnienie”). Początkowa słodycz relacji, „Gentle waiting, sweet like sugar morning and night” („Łagodne oczekiwanie, słodkie jak cukier rano i wieczorem”), zostaje jednak brutalnie przerwana przez bezlitosny splot wydarzeń: „Fate, however, ruthlessly misplaces” („Los jednak bezlitośnie rozmija się”). Ten wstęp od razu wprowadza w klimat nieuchronnej tragedii, która jest osią historii Xiao Xingchena.

Kolejne wersy zagłębiają się w bolesną rzeczywistość: „After all, falling into the mundane, a sad truth of friends” („W końcu upadek w przyziemność, smutna prawda o przyjaciołach”). Odzwierciedla to moment, gdy bohaterowie, tacy jak Song Lan, zostają wciągnięci w tragiczne okoliczności, co prowadzi do niewyobrażalnego bólu: „Guts are torn apart, clearing debts in this life” („Wnętrzności rozrywają się, spłacając długi w tym życiu”). To odniesienie do koncepcji karmy (业障 – yè zhàng, co może oznaczać „grzech prowadzący do kary” lub „diabelskie nasienie”), która jest silnie obecna w narracji The Untamed. Kto jest odpowiedzialny za to cierpienie? „Good and evil sway, who else is deeply entangled in karmic obstacles?” („Dobro i zło chwieją się, kto jeszcze jest głęboko uwikłany w karmiczne przeszkody?”). Tekst podkreśla ostry kontrast między namiętnością a chłodem emocji: „Love is scorching, hatred is chilling” („Miłość parzy, nienawiść mrozi”).

Refren piosenki jest szczególnie przejmujący, stawiając pytanie o sens dalszego istnienia: „What is there to fear in walking the world?” („Czego bać się w kroczeniu przez świat?”). Podkreśla on samotność i zranienie protagonisty: „This compassionate heart, blind eyes, desolate and cold night” („To współczujące serce, ślepe oczy, opustoszała i zimna noc”). Kluczowe staje się pojęcie zdrady, którą tekst uznaje za niewybaczalną: „Only lies are unforgivable, how to deal with what's past?” („Tylko kłamstwa są niewybaczalne, jak poradzić sobie z tym, co minęło?”). To bezpośrednie nawiązanie do manipulacji i kłamstw, które doprowadziły do upadku Xiao Xingchena. Poczucie żalu jest tak silne, że „Pity pierces the heart” („Litość przeszywa serce”). Pojawia się także motyw przeznaczenia, które niczym „falling stardust” („spadający gwiezdny pył”) zmienia losy, a jednocześnie niesie ze sobą próbę rozgrzeszenia: „Getting a line: 'The fault is not yours'” („Otrzymując słowa: 'Wina nie leży w tobie'”). Te słowa niosą pewne ukojenie, choć wydaje się, że przychodzą zbyt późno.

W dalszej części utworu widzimy obraz samotnego wojownika: „Frosty flowers sweep snow, twin swords carry chivalrous courage” („Mroźne kwiaty zmiatają śnieg, podwójne miecze niosą rycerską odwagę”). To wuxia (sztuki walki) estetyka, sugerująca postać szlachetną, lecz skazaną na samotną walkę. „Lingering regrets hidden in dreams, lingering and wandering” („Utrzymujące się żale ukryte we snach, pozostające i błądzące”) oddają stan wiecznego rozpamiętywania straconych możliwości i niezrealizowanych pragnień. Obraz „weeping bamboo knocking” („płaczącego bambusa stukającego”) symbolizuje nieodwracalną destrukcję: „from then on life and death become ruins” („od tego czasu życie i śmierć stają się ruinami”). To prowadzi do centralnego motywu piosenki – tytułowego „Lonely City” („Samotnego Miasta”): „Remaining in a lonely city, chasing memories without direction” („Pozostając w samotnym mieście, ścigając wspomnienia bez kierunku”). Miasto staje się tu metaforą pustki, którą pozostawia po sobie strata, i bezcelowego błąkania się w labiryncie wspomnień.

Ostatnie strofy pogłębiają poczucie bezsilności wobec przeznaczenia: „Why are 'fate' characters so hard to write?” („Dlaczego znaki 'przeznaczenia' są tak trudne do napisania?”), co odzwierciedla trudność w zrozumieniu i zaakceptowaniu tego, co niezmienne. „And hard to continue, from where does the faint cloud and light breeze come?” („I trudne do kontynuowania, skąd przychodzi nikła chmura i lekki wiatr?”) pyta o możliwość znalezienia spokoju lub nowego początku po tak wielkim cierpieniu. Rzeczywistość jawi się jako absurdalna i zagmatwana: „Vast heaven and earth, reality is absurdly stubborn and bewildered” („Ogromne niebo i ziemia, rzeczywistość jest absurdalnie uparta i zagubiona”). W końcu pozostaje jedynie bierna akceptacja smutku: „Listening to the wind's lament, can only comprehend” („Słuchając lamentu wiatru, można tylko zrozumieć”). Powtórzony refren wzmacnia te tematy, utrwalając obraz nieszczęśliwego losu i niezabliźnionych ran.

„Lonely City” jest więc przejmującą balladą, która w mistrzowski sposób oddaje ból straty, poczucie zdrady i walkę z nieubłaganym przeznaczeniem, stanowiąc muzyczne epitafium dla tragicznych bohaterów. Współpraca Sun Boluna i Chen Zhuoxuan, znanych z pięknych wokali, nadała utworowi głębi i emocjonalnej intensywności, czyniąc go jednym z najbardziej zapadających w pamięć elementów ścieżki dźwiękowej serialu The Untamed.