Interpretacja Unappeasable - Yin Lin

Utwór „Unappeasable” (tytuł chiński: „意难平”, romanizacja: „Yi Nan Ping”) w wykonaniu Yin Lin to pieśń nasycona głęboką nostalgią, przemijaniem i niemożliwym do ukojenia smutkiem, będąca insert songiem do popularnego chińskiego serialu telewizyjnego The Untamed (陈情令). Yin Lin, ceniona chińska piosenkarka i autorka tekstów, urodzona w 1991 roku, jest znana z ożywiania starożytnych chińskich stylów muzycznych w swojej twórczości. Ma znaczną rzeszę fanów na platformie Bilibili, a jej filmy mają dziesiątki milionów wyświetleń.

Piosenka ta, której tytuł można przetłumaczyć jako „nieugaszony”, „niespełniony”, „niezadowolony” lub „trudny do odpuszczenia”, jest powszechnie uznawana za pieśń postaci Jiang Yanli, starszej siostry głównych bohaterów serialu. Tekst, napisany przez Cheng Yi (澄一) i He Siwei (何思薇), z kompozycją i aranżacją Lin Haia (林海) i Sevena, doskonale oddaje jej tragiczne losy i niezłomną miłość.

Utwór rozpoczyna się od słów przywołujących przeszłość: „Przekraczając wczoraj, brzeg stawu lotosowego, w czystej sadzawce stary cień, wciąż młodzieńczy”. Ten obraz odnosi się do Siedziby Lotosu (Yunmeng Jiang), domu Jiang Yanli, gdzie spędziła dzieciństwo i młodość u boku swoich braci, Wei Wuxiana i Jiang Chenga. Nostalgia za utraconą niewinnością i beztroskimi chwilami jest tu namacalna. Kolejne wersy, „Czas mija, marzenia płytkie, splątane wspomnienia i błędne postrzeżenia”, podkreślają ulotność szczęścia i to, jak perspektywa zmienia się wraz z upływem lat. Pragnienie „dzierżenia pędzla, by przesłać myśli dalekiemu przyjacielowi w obłocznym śnie” symbolizuje głęboką tęsknotę i niemożność bezpośredniego kontaktu z ukochanymi osobami, co jest kluczowym motywem w historii Jiang Yanli.

Refren, „Nieugaszony, uśmiecham się, pytając rozległe niebo. Patrząc wstecz, lata minęły, niepostrzeżenie”, jest sercem piosenki. Wyraża on ból związany z akceptacją nieuniknionej straty, jednocześnie próbując znaleźć pokój ducha. W kontekście serialu, Jiang Yanli uśmiecha się przez łzy, akceptując swój los i trudne decyzje bliskich. Deklaracja „Bez pożegnań, bez rozstań, bez smutku, bez urazy” wskazuje na próbę wyzbycia się negatywnych emocji, mimo wewnętrznego rozdarcia. Jednak natychmiastowe pytanie „Czy jeszcze słychać westchnienie A-Xian?” (gdzie „A-Xian” to czułe zdrobnienie imienia Wei Wuxiana) zdradza, że pomimo tych usilnych prób pogodzenia się z losem, żal i tęsknota pozostają nieukojone. To pytanie jest niezwykle poruszające, symbolizując jej niezachwianą miłość i obawę, czy jej bracia wciąż ją pamiętają lub czy jej poświęcenie zostało zrozumiane.

Druga zwrotka, „Budzę się ze snu, jesienny wieczór, nieświadomie. Świetliki migoczą i gasną, księżyc jest krzywy”, maluje obraz melancholijnego krajobrazu. Przemijanie życia, niczym gasnące świetliki, oraz zmienność losu, symbolizowana przez krzywy księżyc, są centralnymi motywami. Wspomnienie „Kiedyś szliśmy ramię w ramię, śmiejąc się i rozmawiając o tysiącach spraw świata. Piękna sceneria łatwo się zmienia, starych przyjaciół z dawnych dni trudno dziś zobaczyć” rozrywa serce, przypominając o utraconej wspólnocie i bezpowrotnych chwilach. Ta linia rezonuje z fabułą serialu, gdzie beztroskie dni młodości ustępują miejsca tragediom i rozstaniom.

Drugi refren rozwija te uczucia: „Nieugaszony, naznaczony jak dawniej. Jak wrócić do czasów, gdy purpurowe szaty zdobiły ciało?”. „Purpurowe szaty” to odniesienie do rodu Jiang, którego barwą był fiolet, symbolizujący przynależność i bezpieczeństwo, które zostały utracone. Dalej pojawia się kolejna próba pogodzenia: „Bez nienawiści, bez żalu, bez narodzin, bez śmierci”. Ta fraza, „不生不灭” (bù shēng bù miè), jest niejednoznaczna i może odnosić się zarówno do kosmicznego cyklu życia i śmierci, jak i do indywidualnego wyboru, by nie tworzyć ani nie niszczyć, by po prostu być. Ostateczne „Łzy zamieniają się w jedno zrozumienie” sugeruje moment akceptacji, gdzie ból przekształca się w głębszą mądrość. To zrozumienie nie jest jednak pocieszeniem, lecz raczej gorzką prawdą o nieodwracalności strat.

Piosenka kończy się powtórzonym refrenem, podkreślając trwałość uczuć i niezmienną naturę tęsknoty. Dodane na końcu „Chmurny sen, wodne niebo” (云梦水天) to poetyckie odwołanie do Siedziby Lotosu i jej malowniczego, ale naznaczonego smutkiem krajobrazu, który jest metaforą wewnętrznego świata bohatera. Yin Lin, z jej talentem do wokalnej interpretacji tradycyjnych chińskich melodii, doskonale oddaje ten złożony wachlarz emocji, czyniąc „Unappeasable” niezapomnianym hymnem o miłości, stracie i niekończącej się tęsknocie.