Interpretacja The Other Woman - Lana Del Rey

Interpretacja piosenki "The Other Woman" w wykonaniu Lany Del Rey to podróż w głąb samotności i pozorów, które towarzyszą roli "tej drugiej" w trójkącie miłosnym. Utwór, który zamyka standardową edycję albumu Ultraviolence z 2014 roku, jest coverem jazzowego standardu, spopularyzowanego przez ikoniczną Ninę Simone. Co ciekawe, oryginalna piosenka została napisana przez Jessie Mae Robinson i po raz pierwszy wykonana przez Sarah Vaughan w 1955 roku, a następnie zyskała sławę dzięki wersji Niny Simone z 1959 roku. Lana Del Rey, znana ze swojego zamiłowania do twórczości Simone (na obojczyku ma nawet tatuaż "Nina Billie" ku czci Niny Simone i Billie Holiday), w mistrzowski sposób oddaje melancholię i smutek zawarte w tekście.

Piosenka maluje obraz "tej drugiej kobiety" jako postaci pozornie idealnej i zawsze gotowej na przyjście mężczyzny. Ma czas na manicure paznokci, zawsze wygląda perfekcyjnie tam, gdzie jej rywalka, czyli żona, "zawodzi". Nigdy nie jest widziana w papilotach, jej ubrania pachną francuskimi perfumami, a w każdym pokoju stoją świeżo ścięte kwiaty. W jej domu nigdy nie ma porozrzucanych zabawek, co stanowi ostry kontrast dla chaotycznego i być może stresującego życia domowego "starego mężczyzny" z żoną i dziećmi. Jest uosobieniem ucieczki od rutyny i obowiązków, czymś "świeżym i zmysłowym", co ma uspokajać umysł mężczyzny, choć tylko tymczasowo.

Jednak za tą fasadą perfekcji kryje się głęboki ból i osamotnienie. Wers "And when her old man comes to call, He finds her waiting like a lonesome queen" ujawnia jej samotność i desperację. Jest zawsze gotowa, zawsze czeka, co, choć na rękę mężczyźnie, pokazuje, jak bardzo jest uwięziona w tej sytuacji. Najbardziej przejmujący jest refren, który brutalnie zrywa zasłonę z iluzji: "But the other woman will always cry herself to sleep, The other woman will never have his love to keep, And as the years go by the other woman will spend her life alone." To mocne słowa, które podkreślają tragiczną ironię jej sytuacji – całe to dbanie o siebie i stworzenie idealnego otoczenia ma na celu utrzymanie przelotnego zainteresowania, ale nigdy nie zaowocuje prawdziwą, trwałą miłością czy wspólnym życiem. Lana Del Rey celowo umieściła ten utwór na końcu albumu Ultraviolence, aby związać go z jego ogólnym motywem, czyli historiami młodych kobiet zakochujących się w starszych, wpływowych mężczyznach. Artystka podkreśla, że kolejność utworów na płycie jest dla niej ważna i tworzy spójną narrację, a zakończenie coverem jazzowego utworu, o takiej treści, jest "wymowne na swój własny sposób".

Interpretacja Lany Del Rey wzmacnia poczucie tragizmu, które bije z oryginalnego tekstu. Jej charakterystyczny, melancholijny wokal, często opisywany jako "smutny" i "pełen emocji", idealnie oddaje wewnętrzne rozdarcie i poczucie beznadziei "tej drugiej kobiety". To nie jest piosenka o zemście czy triumfie, lecz o współczuciu dla wszystkich stron zaangażowanych w ten bolesny układ, a zwłaszcza dla tej, która, mimo pozorów, jest największą ofiarą. Można to odczytać jako komentarz do patriarchalnych wzorców, w których kobiety są ustawiane przeciwko sobie w rywalizacji o uwagę mężczyzny, podczas gdy to mężczyzna unika odpowiedzialności za swoje czyny. Koniec końców, "inna kobieta" pozostaje samotna, zgorzkniała, a jej urok przemija razem z latami, które marnuje na czekaniu. Piosenka jest refleksją nad ceną, jaką płaci się za przelotne chwile szczęścia i bycie "tą drugą", nigdy nie będąc "tą jedyną". Już w monologu do teledysku "Ride" Lana Del Rey nawiązała do tego tytułu, mówiąc: "I was born to be the other woman who belonged to no one, who belonged to everyone" ("Urodziłam się, by być tą drugą kobietą, która nie należała do nikogo, która należała do wszystkich"), co stanowiło wczesną zapowiedź tematu, do którego powróciła na albumie Ultraviolence.