Interpretacja Bluetooth - Kukon & Secretivesuicide

Interpretacja utworu "Bluetooth" autorstwa Kukona i Secretivesuicide to podróż w głąb skomplikowanej psychiki artysty, pełnej sprzeczności, samotności, poszukiwania bliskości i destrukcyjnych pragnień. Singiel ukazał się 19 listopada 2019 roku, promując album Kukona zatytułowany „Radio Taxi”, wydany również w 2019 roku. Za produkcję muzyczną utworu odpowiada Secretivesuicide, który wraz z Kukonem jest autorem muzyki do "Bluetooth". Tytułowy "Bluetooth" symbolizować może tu ulotną, cyfrową łączność – bliskość, która jest ograniczona zasięgiem, często przerywana i daleka od prawdziwej, głębokiej relacji, a jednocześnie jedyną, na jaką artysta zdaje się pozwalać.

Utwór rozpoczyna się od słów: „Zadzwoń, nie mogę odpisać / Jest późno, nie mogę oddychać”, co natychmiast wprowadza słuchacza w stan izolacji i niemożności nawiązania kontaktu. To poczucie duszności i paraliżu może odnosić się do presji życia, czy też walki z wewnętrznymi demonami, które uniemożliwiają pełne funkcjonowanie. Kukon, znany ze swojej surowości i bezpośredniości w tekstach, często porusza tematy samotności, depresji i trudnych relacji. W jednym z wywiadów, opublikowanym na portalu newonce 27 czerwca 2020 roku, Kukon podkreślał, że "pisze jak czuje" i "czerpie dużo inspiracji z kobiet, na różnych płaszczyznach". Ta deklaracja rzuca światło na intymny i często bolesny sposób, w jaki artysta opowiada o swoich doświadczeniach miłosnych i osobistych.

Wersy takie jak „Spędź ze mną ostatni dzień życia” i „Mój głos już nie jest taki sam” sugerują głębokie wyczerpanie, poczucie przemijania, a być może nawet myśli o ostateczności. Zmieniony głos może symbolizować utratę niewinności, zmianę pod wpływem życiowych doświadczeń lub po prostu zmęczenie. Podmiot liryczny wydaje się szukać ukojenia w czyjejś obecności, jednocześnie odczuwając wewnętrzne rozbicie.

Kukon w dalszej części zwrotki buduje obraz konfliktu wewnętrznego i autodestrukcji: „Jestem wrogiem dla takich jak ja / Robię ogień dla takich jak ty / Pójdę w ogień dla takich jak wy / Ciągle bogiem dla ciebie jak syf”. Te słowa mogą odzwierciedlać skomplikowaną relację miłości i nienawiści do samego siebie, a także do otoczenia. Artysta identyfikuje się z "ogniem" – zarówno jako niszczycielską siłą, jak i tą, która staje w obronie. To połączenie siły i destrukcji jest charakterystyczne dla twórczości Kukona, który w albumach takich jak "Agresja & Depresja" z 2019 roku również eksplorował skrajne emocje. W rozmowie dla portalu newonce, Kukon stwierdził, że "nie czuje zbyt dużej odpowiedzialności za swoje słowa", co może tłumaczyć odwagę w poruszaniu trudnych tematów i bezkompromisowe przedstawianie swoich wewnętrznych walk.

Obraz „Cała sypialnia w tabletkach mych kobiet” i „W starym hotelu padam na podłogę” bezlitośnie obnaża ciemne strony życia, w tym prawdopodobnie uzależnienia, chaos i samotność pomimo obecności innych. Sypialnia, która powinna być ostoją intymności, staje się symbolem rozpadu i ucieczki. Kukon często w swoich utworach nie stroni od odniesień do używek i życia na krawędzi, co jest częścią jego autentycznego wizerunku. W tych momentach, kiedy wydaje się gubić, podmiot liryczny wciąż powraca myślami do ukochanej osoby: „Gapię się w niebo i myślę o tobie”. To powtarzające się zdanie, niczym mantra, podkreśla stałą tęsknotę i centralną rolę tej jednej osoby w jego życiu, mimo otaczającego go zamętu. Jest to promień nadziei lub obsesji, który przebija się przez mrok jego doświadczeń.

Bridge utworu, z wersami „Biorę ją mocno przy świetle księżyca / Oczy się świecą jak błyskawica / Liże po szyi mnie jak wampirzyca”, wprowadza element dzikiej, pierwotnej namiętności. To chwila intensywnego, fizycznego połączenia, która może być chwilową ucieczką od wewnętrznego cierpienia lub próbą odnalezienia prawdziwej bliskości w fizycznym akcie. Obrazy te są pełne zwierzęcej energii i mroku, co idealnie komponuje się z ogólnym, często mrocznym stylem Kukona. W wywiadzie dla Red Bull SoundClash z 11 września 2023 roku, Kukon zaznaczył, że muzyka to dla niego "wyrażenie siebie, swoich emocji, stylu, poglądów i wszystkiego, co tylko da się wyrazić". Ten fragment "Bluetooth" jest doskonałym przykładem takiej ekspresji, ukazując nierozerwalny związek między bólem a intensywnością przeżyć.

Outro, powtarzające „Raz, raz, powiedz mi, ile jeszcze będę czekał?”, wyraża poczucie niepewności, oczekiwania na coś, co ma nadejść, ale nigdy nie jest pewne. Może to być czekanie na stabilizację, na prawdziwą miłość, na koniec cierpienia, albo na jakiś rodzaj nagrody za trudne doświadczenia: „Aż chce się żyć, aż chce się na to czekać”. Mimo całego mroku i chaosu, w tych słowach pobrzmiewa cień nadziei i chęć dalszego istnienia, napędzana perspektywą czegoś lepszego, co czeka tuż za rogiem. To zamknięcie podkreśla cykliczność emocji i nieustanną walkę, ale także ukryte pragnienie życia i doświadczania, nawet jeśli wiąże się to z ciągłym oczekiwaniem i niepewnością.