Interpretacja Born Villain - Marilyn Manson

„Born Villain” Marilyn Manson to utwór tytułowy z ósmego studyjnego albumu zespołu, który ukazał się 25 kwietnia 2012 roku. Płyta ta, według wielu recenzentów i samego artysty, stanowiła powrót do korzeni i bardziej agresywnego, surowego brzmienia po wcześniejszych, bardziej osobistych i depresyjnych krążkach, takich jak „Eat Me, Drink Me” i „The High End of Low”. Manson odzyskał kontrolę twórczą, co było dla niego kluczowe po odejściu z wieloletniej wytwórni Interscope Records. Jak sam wspomniał w wywiadzie z Loudwire, poczuł potrzebę powrotu do napędzanego podejścia, z którym zakładał zespół, i czerpania radości z tworzenia sztuki na nowo.

Tekst piosenki, podobnie jak cały album, jest głęboką eksploracją koncepcji „złoczyńcy” (villain). Manson nie postrzega tu złoczyńcy jako czystego zła, lecz jako katalizator zmian, kogoś, kto odważa się łamać zasady i burzyć status quo. Bohaterowie, w jego mniemaniu, często dążą do przywrócenia porządku, podczas gdy to właśnie złoczyńca, świadomie przyjmując swoją naturę, jest siłą napędową ewolucji. W wywiadzie dla CNN Manson wyjaśnił: „W każdej historii złoczyńca jest katalizatorem. Bohater nie jest osobą, która nagina zasady czy pokazuje rysy w swojej zbroi. On jest celowo jednowymiarowy, ale złoczyńca to osoba, która przyznaje się do tego, kim jest i trzyma się tego. Robi rzeczy, które czasami są moralnie wątpliwe, ale robi to, bo taka jest jego natura i nigdy się to nie zmienia”.

Początkowe wersy: „I could give you a dozen fresh, cut, pink, or red, or white / I wonder if they knew what they would grow to become” („Mogłem dać ci tuzin świeżo ściętych, różowych, czerwonych lub białych / Zastanawiam się, czy wiedziały, czym się staną”) sugerują utratę niewinności i refleksję nad tym, jak potencjalnie piękne rzeczy (jak kwiaty) mogą zostać przeznaczone na inne cele lub same ewoluować w coś nieprzewidywalnego. To poetyckie wprowadzenie do motywu przeznaczenia kontra wolna wola, a także akceptacji nieuchronnego rozwoju własnej, być może mrocznej, tożsamości.

Dalej Manson śpiewa: „You'll have to cut it down and burn me into splinters / Or I'll unwrap the string that was me, from your finger / And I'll hang you in your bedroom burial ground” („Będziesz musiał mnie ściąć i spalić na drzazgi / Albo rozwiążę sznurek, który był mną, z twojego palca / I powieszę cię w twojej sypialnianej mogile”). Te słowa to manifest wyzwolenia z cudzej kontroli i niechęci do bycia uwiązanym. Obraz sznurka na palcu może symbolizować obietnicę, zależność lub kontrolę, którą artysta odrzuca, grożąc brutalnym odwetem. Jest to wyraźny sygnał, że próba stłumienia jego prawdziwej natury spotka się z destrukcyjną reakcją, a on sam ma moc decydowania o losie swoich oprawców.

Refren „There is a taste for blood / And it's something deep inside” („Jest smak krwi / I to jest coś głęboko w środku”) odwołuje się do pierwotnych instynktów i wrodzonej drapieżności, która, zdaniem Mansona, tkwi w każdym człowieku. To przyznanie się do mrocznej strony ludzkiej natury, do chęci dominacji i okrucieństwa, która nie jest nabyta, lecz inherentna. Manson wielokrotnie podkreślał w swojej twórczości, że „zło” nie pochodzi z zewnątrz, ale jest częścią nas samych.

Fragment: „I don't ever want God to hear our screams / And mistake them for prayers” („Nigdy nie chcę, aby Bóg usłyszał nasze krzyki / I pomylił je z modlitwami”) to klasyczny dla Mansona akt buntu i cynizmu wobec religii. Jest to odrzucenie pocieszenia płynącego z wiary w boską interwencję i podkreślenie autonomii w cierpieniu. Sugeruje, że nawet w najbardziej skrajnym bólu, człowiek nie powinien uciekać się do fałszywych nadziei, a jego krzyki to wyraz gniewu, a nie prośby o litość. To definicja samowystarczalności w konfrontacji z egzystencjalnym cierpieniem.

Wersy: „And you know I'm loaded, but not which chamber / Touch me and I'll go click, click, click, click, click” („I wiesz, że jestem naładowany, ale nie wiesz, w której komorze / Dotknij mnie, a będzie klik, klik, klik, klik, klik”) budują obraz nieprzewidywalnego zagrożenia. Artysta pozycjonuje się jako tykająca bomba, której reakcja jest natychmiastowa i nieunikniona, ale jej moment pozostaje nieznany. To podkreśla jego władzę nad tym, kto ośmieli się go sprowokować, utrzymując ich w ciągłej niepewności i strachu.

Kulminacja następuje w powtarzanym wielokrotnie: „I'm born villain, don't pretend to be a victim” („Jestem urodzonym złoczyńcą, nie udaję ofiary”). To jest kluczowe przesłanie utworu i całego albumu. Manson odrzuca rolę ofiary, która często była mu przypisywana po kontrowersjach związanych z masakrą w Columbine, kiedy to media niesłusznie obarczały go winą za inspirowanie sprawców. W tym oświadczeniu kryje się siła i autentyczność. Artysta akceptuje i celebruje swoją „mroczną” tożsamość, postrzeganą przez społeczeństwo jako złą, ale dla niego będącą źródłem mocy i indywidualności. Jest to manifest samoakceptacji i definitywnego odrzucenia hipokryzji. Jak wspomniano w recenzjach, tytuł albumu może nawiązywać do słynnego cytatu z filmu „Człowiek z blizną” – „Say goodnight to the bad guy!”, sugerując, że Manson urodził się złoczyńcą, ponieważ był obwiniany bardziej niż jakakolwiek inna gwiazda rocka.

Album „Born Villain” był dla Mansona swego rodzaju odrodzeniem, powrotem do dawnej formy i zaangażowania w proces twórczy. W wywiadzie dla „Metal Hammer” z maja 2012 roku, Manson mówił o tym albumie jako o próbie powrotu do korzeni i „odzyskania” swojego dawnego ja. Ta piosenka jest tego idealnym podsumowaniem, stanowiąc esencję jego nowo odkrytej – lub na nowo objawionej – tożsamości jako „narodzonego złoczyńcy”, który jest katalizatorem zmian i nie zamierza przepraszać za to, kim jest.

Ostatecznie, „Born Villain” to hymn o sile w akceptacji swojej mrocznej, niekonwencjonalnej natury, odrzuceniu społecznych etykiet i wykorzystaniu tej odrzuconej tożsamości do napędzania zmian i wyrażania bezkompromisowej autentyczności. To przesłanie, które wciąż rezonuje, przypominając, że prawdziwa siła tkwi często poza utartymi ścieżkami i narzuconymi rolami.