Utwór "Alejami gwiazd" Kaz Bałagane to przejmująca i dosadna krytyka współczesnego społeczeństwa, a w szczególności iluzoryczności sławy i powierzchowności relacji międzyludzkich. Raper z charakterystyczną dla siebie bezkompromisowością demaskuje fałsz i hipokryzję, które przenikają zarówno świat celebrytów, jak i codzienne interakcje.

Początek utworu stanowi natychmiastowe uderzenie w powszechne przekonania i frazesy, które Kaz Bałagane poddaje w wątpliwość. „Nie pierdol, że prawda zawsze wychodzi na jaw, bo nie wychodzi” – tymi słowami artysta podważa naiwną wiarę w sprawiedliwość i ujawnianie się ukrytych faktów. Dalsze wersy wzmacniają ten cynizm: „I nie każdy wróg do ciebie szczerzy zęby, no bo częściej on słodzi” oraz „I nie zawsze wraca ta karma / I te plotki nie noszą prawdy ziarna” to bezpośrednie odrzucenie popularnych porzekadeł, które w rzeczywistości nie znajdują odzwierciedlenia w brutalnej prawdzie ulicy czy show-biznesu. Kazek dekonstruuje te „porzekadła”, twierdząc, że to one szkodzą, bo zaciemniają realny obraz świata.

Raper nie unika kontrowersji, otwarcie nazywając rzeczy po imieniu: „To nie seksworkerka, tylko zwykła kurwa / A przemoc jest potrzebna też, a nie twoja bujda”. Te wersy mogą być interpretowane jako sprzeciw wobec eufemizmów i poprawności politycznej, podkreślając brutalność rzeczywistości, która nie zawsze daje się ubrać w ładne słowa. Bałagane zwraca również uwagę na dyskurs klasowy i obojętność społeczną: „O, nie mów mi co jeść, bo ktoś głodny kona / Czy już przeszedłeś się po tych biednych domach?” to bezpośrednie wyzwanie rzucone tym, którzy łatwo osądzają, nie znając realiów życia w ubóstwie. Jest to apel o empatię i zwrócenie uwagi na prawdziwe problemy, zanim zacznie się pouczać innych.

Refren to esencja krytyki świata celebrytów i jego przemijającej świetności. „Alejami gwiazd jadą Toyoty na gaz / Z tyłu celebryci, właśnie kończy im się hajs” maluje obraz upadłych, lub co najmniej zmęczonych, ikon, które podróżują w pozornym luksusie, podczas gdy ich finansowa i symboliczna pozycja chyli się ku upadkowi. Powtarzające się „Już się poznaliśmy gdzieś hello guys / Już se mówiliśmy cześć, very nice” sarkastycznie punktuje powierzchowność relacji w tym środowisku, gdzie znajomości są ulotne i opierają się na sztucznych uśmiechach, a nie na prawdziwym zaangażowaniu.

W drugiej zwrotce Kaz Bałagane odnosi się do swojej przeszłości i autentyczności. „Miałem parę cegieł na ulicy koziej / Zawsze szły mi gładko, nigdy nie szły gorzej” może symbolizować jego doświadczenia z ulicy, które ukształtowały jego perspektywę i niezależność. Kontrastuje to z zakłamaniem obecnego świata, gdzie „Jesteś nasz, kiedy masz te parę złotych / Jeśli nie masz no to won chłopaku wroty” – bezlitośnie obnażając materializm i oportunizm. Raper krytykuje również zjawisko „oświeconych z komentarzy”, którzy w Internecie udają wszechwiedzących, a sami często działają gorzej, niż ci, których osądzają.

Jednym z najbardziej znamiennych fragmentów utworu, który stanowi ciekawostkę, jest jego stosunek do mediów i wywiadów: „Jakie wywiady, co ty kurwa świr / Podejdź sobie na złote tarasy, tam prawdziwy drill”. Te słowa jasno wskazują na pogardę artysty dla sformalizowanych rozmów i promocyjnego blichtru. Zamiast sztucznych spotkań, Kaz Bałagane sugeruje poszukanie „prawdziwego drillu” – autentycznych doświadczeń i surowej prawdy, która jego zdaniem, jest bardziej wartościowa niż medialna fasada. Ta deklaracja podkreśla jego wizerunek jako artysty, który ceni sobie niezależność i autentyczny przekaz ponad komercyjne układy.

„Alejami gwiazd” to singiel promujący album „A nie mówiłem?”, i doskonale oddaje kwintesencję twórczości Kaza Bałagane – inteligentną, brutalnie szczerą i często gorzką obserwację otaczającej rzeczywistości. Jest to utwór, który zmusza do refleksji nad wartościami, którymi kierujemy się w życiu, oraz nad tym, co naprawdę kryje się za błyszczącymi fasadami.