Interpretacja A winter's tale - Queen

Interpretacja utworu „A Winter’s Tale” autorstwa Queen, choć na pierwszy rzut oka zdaje się być uroczą, idylliczną opowieścią o zimowym krajobrazie, nabiera znacznie głębszego i wzruszającego wymiaru w kontekście jej powstania. To bowiem ostatnia piosenka, którą Freddie Mercury napisał i skomponował w całości samodzielnie, patrząc przez okno ze swojego mieszkania w Montreux w Szwajcarii, nazywanego przez zespół "The Duck House", u schyłku życia. Świadomość zbliżającej się śmierci dodaje każdemu wersowi poruszającej szczerości, przekształcając opis natury w refleksję nad ulotnością i pięknem istnienia.

Utwór otwiera się sielskim obrazem: „It's winter-fall / Red skies are gleaming, oh / Sea-gulls are flyin' over / Swans are floatin' by / Smoking chimnye-tops” (Jest zimowa jesień / Czerwone niebo lśni, och / Mewy przelatują / Łabędzie płyną / Dymiące kominy). Te spokojne i kojące obrazy tworzą poczucie harmonii z naturą, gdzie nawet jesienno-zimowa aura jest postrzegana jako coś wspaniałego. Powtarzające się pytanie „Am I dreaming...?” (Czy śnię...?) wprowadza element oniryczny i wzmacnia wrażenie, że to, co widzi podmiot liryczny, jest zbyt piękne, by było prawdziwe. Jest to nie tylko wyraz zachwytu, ale być może też subtelna nuta niedowierzania, że w obliczu cierpienia można jeszcze doświadczać tak intensywnej radości.

Dalsze wersy pogłębiają ten senny nastrój: „The nights draw in / There's a silky moon up in the sky, yeah / Children are fantasising / Grown-ups are standin' by” (Noce nadchodzą / Na niebie jedwabny księżyc, tak / Dzieci fantazjują / Dorośli stoją z boku). Wizerunek dziecięcej wyobraźni i dorosłych obserwatorów może symbolizować utraconą niewinność lub pragnienie powrotu do prostoty postrzegania świata. Refren, rozszerzony o sekcję „(Dreaming) So quiet and peaceful / (Dreaming) Tranquil and blissful / (Dreaming) There's a kind of magic in the air” (Śnię / Tak cicho i spokojnie / Spokojnie i błogo / W powietrzu unosi się magia), wprost odnosi się do magicznej atmosfery i głębokiego spokoju, którego doświadcza Freddie. Fragment „With the dreams of the world / In the palm of your hand” (Z marzeniami świata / W dłoni) jest szczególnie potężny, sugerując poczucie spełnienia, władzy nad własnym wewnętrznym światem i uniwersalności ludzkich pragnień, nawet w najbardziej osobistym momencie.

Ciekawostką jest fakt, że Freddie Mercury napisał ten utwór i nagrał partie wokalne oraz keyboardowe na żywo, w jednym podejściu. Zazwyczaj nalegał, aby muzyka była ukończona przed rozpoczęciem aranżacji wokalnych, ale zdając sobie sprawę, że nie pozostało mu wiele czasu, przyspieszył ten proces. To nadaje piosence niezwykłej intymności i surowości. Pozostali członkowie zespołu, w tym Brian May, który wspominał, że "A Winter's Tale" była niezwykle trafnie obserwowaną piosenką, bez użalania się nad sobą, dokończyli utwór po śmierci Freddiego, wydając go cztery lata później na pośmiertnym albumie Made in Heaven w 1995 roku. Solo gitarowe Maya, nagrane po odejściu Freddiego, zostało przez niego wyobrażone w Montreux, w tych samych chwilach, co ostatnie nagrania wokalisty, co podkreśla głęboką więź i wzajemne zrozumienie w zespole.

Druga część sekcji „Dreaming” kontynuuje ten zbiór ciepłych i bliskich sercu obrazów: „(Dreaming) A cosy fireside chat / (Dreaming) A little this, a little that / (Dreaming) Sound of merry laughter skippin' by / (Dreaming) Gentle rain beatin' on my face” (Śnię / Przytulną pogawędkę przy kominku / Trochę tego, trochę tamtego / Dźwięk wesołego śmiechu przemykający obok / Delikatny deszcz bije w moją twarz). Te szczegóły budują poczucie domowego ciepła i spokoju, ucieczki od trosk. Linia „And the dream of the child / Is the hope of the, hope of the man” (A marzenie dziecka / Jest nadzieją, nadzieją człowieka) dodaje warstwę egzystencjalną, sugerując, że nadzieja i marzenia z dzieciństwa są siłą napędową, a może i pocieszeniem, dla dorosłego człowieka, zwłaszcza w obliczu końca.

Końcowa zwrotka: „It's all so beautiful / Like a landscape painting in the sky, yeah / Mountains are zoomin' higher, uh / Little girls scream an' cry / My world is spinnin' and spinnin' and spinnin' / It's unbelievable / Sends me reeling / Am I dreaming / Am I dreaming...? / Oooh - it's bliss” (Wszystko jest tak piękne / Jak pejzaż malowany na niebie, tak / Góry pną się wyżej, ach / Małe dziewczynki krzyczą i płaczą / Mój świat wiruje i wiruje i wiruje / To niewiarygodne / Wprawia mnie w osłupienie / Czy śnię / Czy śnię...? / Och – to błogość), ponownie wraca do początkowego pytania i intensyfikuje doznania. Użycie kontrastu – "Little girls scream an' cry" (Małe dziewczynki krzyczą i płaczą) w obliczu ogólnej błogości – może symbolizować akceptację zarówno piękna, jak i bólu życia, świadomość, że świat toczy się dalej z jego wszystkimi aspektami. Jednak ogólny ton jest triumfem nad pesymizmem, celebrując życie i jego piękno. Ostateczne „Oooh - it's bliss” (Och – to błogość) jest potężnym, ostatnim akordem, wyrazem absolutnego spokoju i zadowolenia, pomimo świadomości końca.

Wielu fanów uważa tę piosenkę za wzruszający testament Freddiego, jego pożegnanie ze światem, pełne wdzięczności za życie i piękno, które mógł podziwiać. Niezwykłość tego utworu polega na tym, że zamiast melancholii czy żalu, Freddie Mercury wyraża w nim czysty zachwyt i kontemplację otaczającego go świata. Tekst, inspirowany widokiem z jego okna w Montreux, nad Jeziorem Genewskim, pokazuje jego zdolność do dostrzegania magii w najprostszych rzeczach – w mewach, łabędziach, dymiących kominach, czy delikatnym deszczu. „A Winter’s Tale” jest nie tylko świadectwem jego geniuszu, ale także poruszającym przypomnieniem o tym, by doceniać chwile radości i piękna, które nas otaczają, nawet gdy czas ucieka. Piosenka stała się drugim singlem z albumu "Made in Heaven" i bywa traktowana jako utwór świąteczny, choć sam tekst nie odnosi się bezpośrednio do Bożego Narodzenia.