Utwór „Chaczapuri” Kaz Bałagane to barwna i wielowymiarowa opowieść o kulinarnej pasji, swobodnym stylu życia i dystansie do otaczającej rzeczywistości, wydana na albumie Radio Gruz 18 września 2016 roku. Piosenka, której tekst napisał Jacek Świtalski, a produkcją zajął się Olek, jest jednym z charakterystycznych dla artysty przykładów eksploracji motywów związanych z jedzeniem, co zresztą podkreślano w recenzjach albumu, wskazując, że „Chaczapuri idealnie opisuje preferencje kulinarne Kaza”.

Tekst rozpoczyna się od deklaracji zamiłowania do autentycznej kuchni – „Chaczapuri z imeruli jak prawilny Gruzin”. Imeruli to jeden z najpopularniejszych wariantów gruzińskiego chaczapuri, okrągły placek z serem w środku, symbolizujący domowe ciepło i gościnność. Artysta odrzuca modne, lecz bezsmakowe alternatywy, takie jak dieta pudełkowa, nazywając ją bezlitośnie „dla jakiś fanatyków”. W ten sposób Balagane odcina się od narzucanych trendów, promując indywidualizm i poszukiwanie własnych, „nowych” smaków, niezależnie od tego, „co tam wszyscy ludzie jedzą”. Odniesienia do halloumi czy makaronu w Paros (prawdopodobnie chodzi o wyspę Paros, popularne miejsce wypoczynku) podkreślają ten dystans do mainstreamowych wyborów kulinarnych, często kojarzonych z luksusem, ale w opinii rapera – nudnych i prowadzących do otyłości („Wyjebało ci bęben jak balon”).

W kolejnych wersach Kaz Bałagane maluje obraz życia, w którym czuje się „jak baron”, mający prawo do swobody i decydowania o sobie. Scena z fiatami Bravo przelatującymi za oknem dodaje szczypty codzienności do tego quasi-arystokratycznego wizerunku. Płatność „gotówką” zamiast kartą może symbolizować zamiłowanie do tradycyjnych form transakcji, a także pewną niezależność i nonszalancję finansową.

Refren piosenki, powtarzany kilkukrotnie, cementuje kluczowe motywy: „Mój człowiek kręci kurwa sushi takie jakby sam był futomakiem / Ona wie co to za grzyb to na pewno nie shiitake”. Linia o sushi, futomakach i tajemniczym grzybie to jeden z bardziej intrygujących elementów tekstu. O ile przygotowanie perfekcyjnego futomaka świadczy o kunszcie, o tyle „grzyb to na pewno nie shiitake” jest powszechnie interpretowane jako odniesienie do grzybów psychoaktywnych, a nie jadalnych. To subtelne, lecz wyraźne nawiązanie do kultury używek, typowe dla twórczości Bałagane. Wydawanie „pakę dwie i trzy” to slangowe określenie na wydawanie dużych ilości pieniędzy („sałata” to w polskim slangu pieniądze), co buduje obraz dostatku i braku troski o finanse. Marzenie o zwiedzaniu „wszystkich kuchni świata” potwierdza globalne ambicje kulinarne i podróżnicze artysty.

Druga zwrotka kontynuuje kulinarną podróż. „Mleczko kokosowe i kolendra” wprowadzają egzotyczne smaki, ale natychmiastowo następuje kontrast: „To nie kokaina w nosie z odrobiną ścierwa (no nie)”. Ta bezpośrednia negacja, w zestawieniu z wcześniejszymi aluzjami, buduje napięcie i sugeruje, że artysta jest świadomy kontekstu, ale jasno dystansuje się od najbardziej oczywistych skojarzeń, jednocześnie bawiąc się konwencją. Wspomniane frytki z majonezem z Amsterdamu i frytki z octem z wysp (Wielka Brytania) pokazują ciekawość świata i otwartość na lokalne zwyczaje, nawet te z pozoru proste i nieskomplikowane, zaznaczając: „Kulinarnie pewnie już dorosłem”.

Zaskakujące jest pojawienie się w tekście „DecoMorreno w sztabach” – marka kakao w kontekście „sztab” może być humorystycznym nadużyciem, ale w świetle innych aluzji, może również stanowić zawoalowaną wzmiankę o większych ilościach substancji. Kolejna linia o „człowieku Baba”, który „nie umie po polsku gadać ani gotować chyba że krakena z amoniakiem / Chyba że to baking soda” to z kolei przykład surrealistycznego humoru i dalszych niebezpośrednich odniesień do narkotyków (amoniak i baking soda często bywają używane w procesach chemicznych związanych z produkcją niektórych substancji). „Kebab shish czarna a nie szara mysz” to prawdopodobnie pochwała autentyczności i jakości potrawy (czarna, czyli świeża, dobra, w kontraście do szarej, czyli gorszej jakości), co jest zgodne z przewodnim motywem poszukiwania prawdziwych smaków. Zakończenie zwrotki zabawnym porównaniem „Czeka najebana jak Falandysz” (nawiązującym do postaci Lecha Falandysza, prawnika i polityka) dodaje tekstowi ironii i nonszalancji, typowej dla Kaz Bałagane.

„Chaczapuri” to utwór, który na pierwszy rzut oka wydaje się być jedynie kulinarnym przewodnikiem, ale pod warstwą odniesień do jedzenia kryje się manifest wolności, hedonizmu i odrzucenia konwenansów. To piosenka o celebrowaniu życia, odkrywaniu różnorodności i posiadaniu własnych zasad, nawet jeśli są one nieco poza głównym nurtem.