Interpretacja Army dreamers - Kate Bush

Kate Bush w swoim poruszającym utworze „Army Dreamers” z 1980 roku, zanurza słuchacza w głęboką refleksję nad tragicznym kosztem wojny i straconym potencjałem młodych ludzi. Piosenka, będąca częścią albumu „Never for Ever”, jest elegią śpiewaną z perspektywy matki opłakującej syna, który zginął podczas manewrów wojskowych, a nie w bezpośredniej walce.

Utwór rozpoczyna się od powtarzających się fraz „B.F.P.O.” i „Mammy's hero”. Skrót B.F.P.O. oznacza British Forces Post Office (Brytyjska Poczta Wojskowa), co od razu wprowadza kontekst wojskowy, ale w sposób pozornie biurokratyczny i zdystansowany od horroru wojny. Zwrot „Mammy's hero” podkreśla osobistą, matczyną perspektywę i ironię – dla matki syn zawsze będzie bohaterem, niezależnie od okoliczności jego śmierci, choć kontekst piosenki sugeruje, że jego „bohaterstwo” jest raczej daremne.

Narracja prowadzi nas do sceny, gdzie „nasz mały żołnierz” wraca do domu z B.F.P.O., a matka przygotowuje fioletowe kwiaty, by „udekorować bohatera mamusi”. Obraz ten, początkowo wydający się radosny, szybko staje się makabryczny. Matka „opłakuje na lotnisku” w ciepłą pogodę, podczas gdy jej syn jest „zimniejszy” – jasny sygnał, że wraca w trumnie. Czterech mężczyzn w mundurach niesie jego ciało, co symbolizuje ostateczność i formalność wojskowego pożegnania.

Najbardziej przejmująca część utworu to powtarzające się pytania: „Co mógł zrobić? Powinien był zostać gwiazdą rocka” – ale nie miał pieniędzy na gitarę. „Co mógł zrobić? Powinien był zostać politykiem” – ale nigdy nie zdobył odpowiedniego wykształcenia. „Co mógł zrobić? Powinien był zostać ojcem” – ale nie dożył nawet dwudziestu lat. Te wersy podkreślają zmarnowany potencjał i brak perspektyw, które często popychają młodych ludzi do wojska. Bush w wywiadach sama przyznała, że piosenka opowiada o dzieciach, które z braku innych możliwości, bez perspektyw edukacyjnych, wstępują do armii, choć wcale tego nie chcą. To nie jest atak na wojsko, ale smutna refleksja nad systemem, który oferuje im tak niewiele.

Refren „Cóż za marnotrawstwo – Armijni marzyciele” staje się tu bolesnym podsumowaniem. „Łzy nad blaszaną skrzynką” (prawdopodobnie trumną lub urną) i słowa „Och, Jezu Chryste, on nie mógł wiedzieć, jak kurczak z lisem, nie mógł wygrać wojny z ego” to mocna metafora naiwności młodego żołnierza w obliczu brutalnej rzeczywistości. Idea, że odznaczenia i wstążki są niczym więcej niż „guzikami i kokardkami” dla kogoś, kto spoczywa w grobie, cynicznie demaskuje próżność wojennej chwały.

Ważnym kontekstem jest również akcent, jaki Kate Bush przyjęła w tej piosence – delikatny irlandzki akcent. Wyjaśniła, że było to celowe, aby nadać piosence tradycyjny, narracyjny charakter, typowy dla irlandzkich ballad, i sprawić, by brzmiała bardziej wrażliwie i poetycko. Chociaż piosenka często była interpretowana w kontekście konfliktu w Irlandii Północnej, Bush zaznaczyła, że chciała poszerzyć jej przesłanie, odnosząc się do szerszego kontekstu europejskiego, w tym żołnierzy ginących w manewrach w Niemczech.

„Army Dreamers” to utwór antywojenny, który skupia się na osobistej tragedii i matczynym żalu, unikając gloryfikacji heroizmu. Piosenka została wydana we wrześniu 1980 roku i osiągnęła 16. miejsce na brytyjskiej liście singli. Co ciekawe, była jedną z 68 piosenek, które BBC uznało za nieodpowiednie do emisji podczas I wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku, co tylko potwierdza jej mocne przesłanie. Niedawno utwór przeżył renesans popularności, zyskując uwagę młodszych pokoleń dzięki platformie TikTok, co spowodowało wzrost liczby odtworzeń o blisko 1300%. Ten powrót „Army Dreamers” do świadomości publicznej świadczy o jego ponadczasowości i wciąż aktualnym przesłaniu w obliczu współczesnych konfliktów.