Interpretacja The Man - The Killers

„The Man” The Killers to utwór, który z miejsca wciąga słuchacza w świat brawury, pewności siebie i – jak się okazuje po głębszej analizie – subtelnej autoironii. Wydany 14 czerwca 2017 roku jako pierwszy singiel z piątego studyjnego albumu zespołu, Wonderful Wonderful, piosenka zwiastowała powrót zespołu po pięcioletniej przerwie od albumu Battle Born. Już na pierwszy rzut oka, a raczej ucha, piosenka emanuje funkującym, syntetycznym brzmieniem disco-rocka, które czerpie inspirację z singla „Spirit of the Boogie” Kool & The Gang z 1975 roku, a także, zdaniem niektórych, z Davida Bowiego, szczególnie z jego utworów „Fashion” i „Fame”. To połączenie sprawia, że „The Man” jest jednocześnie ogromnie chwytliwy, bombastyczny i bezczelny.

Tekst piosenki, na pozór proste i nieco kiczowate przechwałki o sukcesie, bogactwie i niezłomności, jest w rzeczywistości znacznie bardziej złożony. Frazy takie jak „I know the score like the back of my hand”, „I got gas in the tank, I got money in the bank”, czy „USDA certified lean” budują obraz człowieka, który jest na szczycie, nie potrzebuje rad i nic nie może go złamać. Brandon Flowers, wokalista The Killers, przyznał w wywiadach, że utwór jest tak naprawdę autoparodią i refleksją nad jego własną, młodzieńczą, bardziej arogancką publiczną personą z początków kariery zespołu, zwłaszcza z okresu albumu Hot Fuss.

Flowers wspomina, że w tamtym czasie jego postawa wynikała z niepewności i objawiała się „wypinaniem klaty” oraz „rozsiewaniem negatywności”, czego później żałował. „The Man” pozwala mu na chwilę wrócić do tej dawnej wersji siebie, ale jednocześnie spojrzeć na nią z dystansem i humorem. Perkusista Ronnie Vannucci Jr. dodał, że tekst odnosi się do poczucia „niezwyciężoności”, jakie mieli w dwudziestce, myśląc o sobie jako o „żywicielu rodziny”, ale podkreślił, że to tak naprawdę nie jest sedno bycia mężczyzną. Prawdziwa męskość, jak zaznaczył, opiera się na współczuciu i empatii. Jest to więc swoiste „przymrużenie oka” na temat „fałszywych i przestarzałych wyobrażeń o tym, co to znaczy być mężczyzną”.

Na albumie Wonderful Wonderful, „The Man” pełni rolę kontrastu dla bardziej intymnych i kontemplacyjnych utworów, takich jak „Rut” czy „Some Kind of Love”. Te drugie zagłębiają się w osobiste doświadczenia Flowersa, w tym walkę jego żony z PTSD. W tym kontekście, buńczuczność „The Man” nabiera dodatkowego, komediowego wymiaru, pokazując ewolucję Flowersa od młodzieńczego ego do dojrzałego zrozumienia, że bycie mężczyzną to przede wszystkim empatia i współczucie.

Wizualnym dopełnieniem satyrycznego przesłania jest teledysk w reżyserii Tima Mattii, w którym Flowers wciela się w szereg przesadzonych karykatur amerykańskiej męskości: piosenkarza z Vegas, playboya, motocyklistę-kaskadera, czy bogacza w kowbojskim stroju. W miarę rozwoju teledysku, wszystkie te persony są pokazywane jako fasady, które z czasem się rozsypują, co jeszcze bardziej podkreśla krytykę hipermaszculinizmu. Nawet okładka singla, przedstawiająca syna Flowersa, Henry’ego, w masce i „dorosłych” ubraniach, sugeruje młodą osobę, która nadrabia miną lub jest niepewna swojej tożsamości.

Choć niektórzy krytycy uważają, że sam tekst piosenki, bez kontekstu teledysku, może być odczytany jako dosłowne przechwałki, bez wyraźnego satyrycznego zabarwienia, to intencja zespołu jest jasna. „The Man” to inteligentna, taneczna piosenka, która bawi się koncepcją macho-męskości, jednocześnie pozwalając artyście na refleksję nad własną przeszłością i dojrzewaniem. To hymn o samoświadomości, opakowany w chwytliwą, funkującą melodię, która sprawia, że chce się tańczyć, nawet jeśli śmiejesz się z jej bohatera.