Interpretacja Wszystko - Kaśka Sochacka

Kaśka Sochacka w swoim utworze „Wszystko” zabiera słuchacza w intymną podróż przez meandry nieodwzajemnionej miłości i trudności w pogodzeniu się z jej utratą. Piosenka, wydana 15 listopada 2024 roku, pochodzi z drugiego studyjnego albumu artystki, „Ta druga”. Już sam tytuł albumu, jak wspomina Kaśka Sochacka w wywiadach, daje wiele możliwości interpretacyjnych – może odnosić się do drugiej płyty w jej dorobku, ale też do „tej drugiej” w kontekście relacji.

Utwór rozpoczyna się od obrazu „Kolejna wiosna, kwitną bzy / Na autach lepki żółty pył”, który maluje sielankowy, powtarzalny cykl natury. Ten zewnętrzny spokój i odnowa kontrastują jednak z wewnętrznym stanem podmiotu lirycznego: „Ciągle mi nie przeszło / A już po kościach się rozeszło / Prawie”. To „prawie” jest tutaj kluczowe – sugeruje, że choć logika podpowiada, by ruszyć dalej, emocje wciąż tkwią w przeszłości, w zastałym miejscu. Minęło „ponad 500 dni” – precyzyjna liczba podkreśla długość i uciążliwość tego stanu, brak postępu, niemożność ruszenia z miejsca. W rozmowie z Bia24.pl artystka przyznaje, że utożsamia się z każdym wersem, który śpiewa, co nadaje tekstom dodatkowej autentyczności i osobistego wymiaru.

Dalej tekst pogłębia obraz emocjonalnej niewoli, w jakiej znajduje się podmiot liryczny. Sny i myśli są „Twoje”, co ukazuje całkowite pochłonięcie drugą osobą. Jest to udręka, ciężar narastający jak „upał wciąż się zwiększa”. Pojawia się zwątpienie w siebie i pragnienie bycia „lepszą”, by zasłużyć na inne spojrzenie ukochanej osoby: „Może gdybym była w czymś wyraźnie lepsza / Wtedy Ty inaczej na mnie spojrzałbyś”. To zdanie, będące wyrazem głębokiej niepewności, jest jednocześnie uniwersalnym odzwierciedleniem lęku przed odrzuceniem i poczucia niewystarczalności w relacji. Kaśka Sochacka często podkreśla w wywiadach, że "nie warto walczyć z tym, co się czuje", a jej twórczość "jest po brzegi wypełniona melancholią", co doskonale oddaje nastrój piosenki.

Mimo upływu czasu i pozornego końca relacji, druga osoba wciąż „Wyznacza mi codzienny rytm”. To wyznanie ukazuje dominację wspomnień i uczuć nad codziennym życiem, symbolizując trwały wpływ dawnej miłości. W jednym z wywiadów Kaśka Sochacka mówiła, że tworzenie to dla niej forma przeżywania piosenek duchowo, zanurzania się w nich, co bez wątpienia jest słyszalne w głębi emocji w „Wszystko”.

Dalsze wersy opisują walkę i rezygnację. Podmiot liryczny „stara się jak może”, ale boi się „finału”, celowo „spowalnia drogę”. Idzie „na piechotę, gubi się / Może celowo, może nie”. To błądzenie jest metaforą wewnętrznego oporu przed zakończeniem pewnego etapu, nawet jeśli jest on bolesny. Jest to również wyraz pogodzenia się z niepewnością, z brakiem kontroli nad przyszłością, co jest charakterystycznym elementem tekstów Kaśki Sochackiej, która "nic nie robi na siłę".

Wspomnienie „Kiedyś nas widziałam / Jasno i wyraźnie, tylko tego chciałam” odnosi się do utraconej wizji wspólnej przyszłości, do marzeń, które kiedyś „zapierały w piersiach dech”. Jednak obecne zmęczenie i rezygnacja są tak silne, że „Już nie mam siły się tak wzbić”. Ostatnie wersy „Już nie wyjdę na bis / Zapowiadał się hit / Liczę do trzech...” to gorzkie podsumowanie. „Bis” symbolizuje kolejną szansę, kontynuację, której już nie będzie. „Hit”, czyli zapowiadany sukces, w kontekście relacji okazał się złudzeniem. Ostatnie słowa, „Liczę do trzech...”, pozostawiają słuchacza w zawieszeniu, na progu nieuchronnego końca, jednocześnie sugerując moment definitywnego pożegnania lub zerwania z przeszłością. Piosenka jest głęboko introspekcyjną podróżą, odzwierciedlającą upływ czasu i długotrwały wpływ znaczącej relacji. Cała twórczość Kaśki Sochackiej często porusza tematy przemijania i ulotności, jak sama mówi, jest "po brzegi wypełniona melancholią".