Interpretacja Le moustique - Joe Dassin

Joe Dassin, niezapomniany francuski bard z amerykańskimi korzeniami, w swojej piosence „Le moustique” (Komar) serwuje nam lekką i humorystyczną refleksję nad uciążliwymi, codziennymi drobnostkami, które zakłócają nasz spokój. Utwór, wydany na albumie „Joe” w 1972 roku, szybko stał się klasykiem, uwodząc słuchaczy swoją prostotą, powtarzalnością refrenu i uroczym przekazem. Co ciekawe, „Le moustique” jest francuską adaptacją piosenki „The Mosquito” amerykańskiego zespołu The Doors, pochodzącej z ich albumu „Full Circle” z 1972 roku. Francuskie słowa napisała Richelle Dassin, siostra Joego, wraz z Claudem Lemesle'em. To pokazuje, jak Joe Dassin, znany z mieszania francuskiej chanson z amerykańskimi wpływami, potrafił czerpać inspirację z różnych źródeł, nadając im własny, unikalny charakter.

Piosenka rozpoczyna się od powtarzającego się, niemal błagalnego hiszpańskiego refrenu: „No me moleste mosquito, retourne chez toi” (Nie przeszkadzaj mi, komarze, wróć do siebie). To powtórzenie nie tylko podkreśla frustrację narratora, który pragnie chwili spokoju, ale także nadaje utworowi chwytliwy, niemal hipnotyzujący rytm. Jest to obraz każdego z nas, próbującego odgonić irytujące myśli czy drobne problemy, które nie dają nam zasnąć lub odpocząć. Narrator, próbujący uciąć sobie drzemkę („Je fais la sieste, moustique”), prosi komara, by przestał swoją „muzykę” i nie był „antypatyczny”, by go nie kłuł.

W dalszej części utworu pojawia się humorystyczna propozycja: narrator zachęca komara, by ten „widział zbyt mało” i wykorzystał swoje skrzydła, aby „zobaczyć kraj” („Moustique, mon vieux, tu vois trop petit / Tu as des ailes, va voir du pays”). Sugeruje mu, że ma „większego patrona” do ukąszenia, zaufanie, że to on go wysyła. Jest to subtelna sugestia, że zamiast skupiać się na małych celach (jednostka), komar powinien poszukać większych wyzwań, co w przenośni może odnosić się do ludzi, którzy marnują energię na drobne złośliwości, zamiast dążyć do czegoś większego. Narrator idzie dalej, z ironiczną melancholią stwierdzając, że jest mu smutno z powodu zakłócania „pikniku” komara, ale ostrzega, że jeśli go skosztuje, to „nie polubi”. To zabawne odwrócenie ról, gdzie potencjalna ofiara współczuje swemu oprawcy, a jednocześnie zniechęca go do ataku, sugerując, że nie jest wart jego wysiłku.

Apogeum humoru następuje, gdy Joe Dassin, w imieniu narratora, proponuje komarowi „kraje pełne rozkoszy” dla „komara z klasą”, takie jak Saint-Tropez czy Honolulu, gdzie „wszyscy są grubi, wszyscy są nadzy” („A St-Tropez, à Honolulu / Tout l'monde, il est gros, tout l'monde, il est nu”). Ta ironiczna wizja egzotycznych rajów, pełnych łatwo dostępnych „celów”, dodaje piosence lekkości i absurdu, jednocześnie odzwierciedlając ludzkie pragnienie ucieczki od problemów w idealizowane miejsca. To zaproszenie dla komara do poszukania „lepszego życia” w bardziej beztroskich i relaksujących miejscach, zamiast dręczyć narratora, który szuka jedynie chwili odpoczynku.

„Le moustique” to piosenka, która, mimo swojej prostoty, rezonuje z uniwersalnym doświadczeniem małych, ale uciążliwych przeszkód w życiu. Utwór, wydany jako singiel również w 1973 roku, osiągnął sukces, plasując się m.in. na 1. miejscu list przebojów w Québecu, gdzie utrzymał się przez trzy tygodnie. Popularność piosenki, której melodia jest łatwo wpadająca w ucho, a tekst pozostaje niezmiennie zabawny, świadczy o geniuszu Dassin’a w tworzeniu utworów, które są jednocześnie lekkie i niosą ze sobą subtelne przesłanie. Piosenka doczekała się także kilku coverów i adaptacji, co potwierdza jej kultowy status. W gruncie rzeczy, „Le moustique” to delikatna oda do poszukiwania spokoju i radzenia sobie z codziennymi irytacjami, z uśmiechem i nutką fantazji.