Interpretacja C'est la vie, Lily - Joe Dassin

Piosenka "C'est la vie, Lily" autorstwa Joe Dassina, wydana na singlu w 1970 roku, to poruszająca ballada opowiadająca o upływającym czasie i nieubłaganym losie młodej kobiety. Utwór jest francuską adaptacją piosenki "Marie" amerykańskiej grupy Cat Mother and the All Night Newsboys z ich albumu z 1969 roku "The Street Giveth and the Street Taketh Away". Co ciekawe, oryginalna wersja została wyprodukowana przez samego Jimiego Hendriksa i Cat Mother. Joe Dassin, znany z melancholijnego tonu i chwytliwych melodii, poprzez adaptację Pierre'a Delanoë, nadał tej historii uniwersalny wymiar, który rezonował z publicznością, przynosząc piosence status numeru 1 we Francji i sprzedając ponad 400 000 egzemplarzy.

Na początku utworu poznajemy Lily jako obiekt powszechnego podziwu. W tekstach czytamy: "Kiedy idziesz ulicami miasta, / Wszyscy cię podziwiają, a twoje uśmiechy / I twoja młodość sprawiają, że żołnierze marzą". Jest uosobieniem młodości i uroku, a jej obecność w miejskim krajobrazie wywołuje zachwyt, szczególnie wśród żołnierzy, dla których staje się symbolem tęsknoty i piękna. Jest to obraz idylliczny, jednak szybko pojawia się rysa na szkle. Następna zwrotka dodaje, że choć Lily jest piękna, to jednak "nie jest zbyt wierna" i "zbyt często flirtuje z żołnierzami". To subtelne wprowadzenie elementu niestabilności i powierzchowności w jej charakterze. Jej urok jest ulotny, a młodość, która jest jej największym atutem, zdaje się być wykorzystywana w przelotnych relacjach.

Refren, powtarzany z niemal mantryczną regularnością, stanowi oś narracyjną piosenki: "Tourne, tourne, le temps passe, / Dans tes yeux, devant ta glace, / Mais toi, tu ne le vois pas passer" (Obraca się, obraca, czas płynie, / W twoich oczach, przed lustrem, / Ale ty nie widzisz, jak płynie). To fundamentalna refleksja nad ludzką nieświadomością przemijania. Lily, zaabsorbowana swoją młodością i ulotnym podziwem, nie dostrzega, że każda chwila mija bezpowrotnie, a jej piękno nie będzie trwać wiecznie. Lustro, które zazwyczaj służy do podziwiania siebie, w jej przypadku staje się niemym świadkiem upływu czasu, którego ona nie zauważa.

Wraz z kolejnymi zwrotkami następuje stopniowa degradacja losu Lily. Fragment "Kiedy idziesz ulicami miasta / Sprzedawać róże lub coś innego, / Ale dajesz tak wiele nocy żołnierzom" jednoznacznie sugeruje, że jej życie zeszło na tory prostytucji lub innych transakcyjnych relacji. Symboliczne "sprzedawanie róż" ustępuje gorzkiej rzeczywistości oddawania nocy. Jest to tragiczny zwrot akcji, pokazujący, jak piękno i młodość, jeśli nie są wspierane przez głębsze wartości lub jeśli okoliczności zmuszą do trudnych wyborów, mogą prowadzić do smutnego końca. Lily z obiektu marzeń staje się ofiarą własnych, a może narzuconych, decyzji.

Finał piosenki jest najbardziej wzruszający i dramatyczny. "Kiedy śpisz na ulicach miasta, / Jesteś już stara, przypominasz sobie, / Że kiedyś sprawiałaś, że żołnierze marzyli". Młodość i piękno bezpowrotnie minęły. Lily jest teraz starą kobietą, prawdopodobnie bezdomną, zmuszoną spać na ulicach, a jedyną pociechą są wspomnienia o dawnej świetności. Kontrast między przeszłością a teraźniejszością jest przejmujący. Refren o upływającym czasie nabiera tutaj najgłębszego znaczenia – Lily w końcu "widzi", jak czas minął, ale jest już za późno na zmianę kursu. Jej życie stało się potwierdzeniem fatalistycznego "C'est la vie" – takie jest życie.

Joe Dassin, który sam doświadczył osobistych tragedii, takich jak przedwczesna śmierć syna Joshuy w 1973 roku, co wpędziło go w depresję, potrafił nadać tej historii głębokiego ładunku emocjonalnego. Choć sama piosenka powstała przed tą tragedią, jego styl często cechowała nuta nostalgii i smutku, co idealnie pasowało do uniwersalnego przesłania "C'est la vie, Lily" o przemijaniu i utracie niewinności. Utwór ten, z pozoru prosty, jest lirycznym arcydziełem o kruchości ludzkiego losu, ukazującym, jak młodość i piękno mogą zostać skonsumowane przez czas i okoliczności, pozostawiając jedynie gorzkie wspomnienia.