Piosenka „Biały Wąż” autorstwa Cypisa to niezwykle dosadny i bezkompromisowy utwór, który za pomocą bezpośredniego języka i drastycznych metafor opisuje doświadczenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych, a konkretnie kokainy lub innych białych sproszkowanych narkotyków. Tytułowy „Biały Wąż” jest powszechnie interpretowany właśnie jako ten narkotyk, a jego działanie i konsekwencje stanowią główną oś narracji utworu.

Od pierwszych wersów tekst wprowadza słuchacza w świat nocnego życia i narkotykowej euforii. Pytanie „Która to już na zegarku?” od razu sygnalizuje utratę poczucia czasu, typową dla intensywnych imprez i stanów odurzenia. „Biały wąż schowany w barku, chce wyjść dobija się, syczy na mnie wciągnij mnie” to silna personifikacja narkotyku, który nie tylko kusi, ale wręcz domaga się bycia przyjętym, ukazując jego silny, wręcz hipnotyczny uścisk nad użytkownikiem.

Artysta, znany ze swojego kontrowersyjnego i bezceremonialnego stylu, wplata w utwór opis fizycznych i psychicznych efektów działania używki. Stwierdzenia takie jak „Wrzuć do coli to nie boli, ale z butów wypierdoli, taki power, że ja jebie” oraz „Doda takiej mocy, że będziesz latał 5 nocy” wyraźnie oddają poczucie przemożnej energii i euforii, której poszukują użytkownicy. Podkreślana jest również materialna strona uzależnienia – „Bo taki wąż to kosztuje, po nim dobrze się czujesz”, co wskazuje na to, że za chwilową przyjemność płaci się wysoką cenę, zarówno dosłownie, jak i w przenośni. Teksty Cypisa często poruszają tematykę hulaszczego życia, imprez i nadużywania używek, co widać również w innych utworach, np. „Kochamy Patologię” czy „Gdzie jest biały węgorz (Zejście)”, gdzie „biały węgorz” również symbolizuje narkotyki, a piosenki te są często oznaczane jako przeznaczone dla osób pełnoletnich ze względu na wulgaryzmy i treści.

W miarę rozwoju piosenki, obraz staje się coraz mroczniejszy. „Wariuje gdy wąż ucieka, kocham gdy na stole czeka” – te słowa ukazują desperację i uzależnienie od dostępności narkotyku. Pojawia się także brutalna, autoterapeutyczna scena, gdzie „Dusze kurwę na podłodze” – być może symbol walki z pokusą lub z negatywnymi skutkami zażycia. Mimo to, piosenka podkreśla brak kontroli i wszechobecność narkotyku w życiu podmiotu lirycznego: „Jeden wjedzie w nos mojej cioci, ale kurwa nic z tego, bo wciągam go i kumpla mego”. Sceny te rysują obraz środowiska, w którym używanie staje się normą, a nawet wspólnym rytuałem.

Refren „Są tu białe węże, naćpany już się prężę” działa jak manifestacja stanu odurzenia, podkreślając powtarzalność i intensywność doświadczeń. Wspomniane „długie i dojrzałe” węże to prawdopodobnie nawiązanie do jakości i ilości narkotyku, który ma zapewnić jak najsilniejszy efekt.

Druga część utworu kontynuuje opowieść o potędze „Białego Węża”. „Biały wąż rąk nie brudzi, co najwyżej cię pobudzi i doda takiej mocy, że będziesz latał 5 nocy” to ironiczne stwierdzenie o pozornej „czystości” procesu zażywania, jednocześnie podkreślające potężne działanie stymulujące, które wykracza poza granice normalnego funkcjonowania. Wspominana „mieszanka wybuchowa z Kolumbii i Kolorado” wskazuje na źródło i domniemaną wysoką jakość substancji, sugerującą jej silne i potencjalnie niebezpieczne działanie: „Jak cię jebnie to pęknie głowa”.

Z biegiem czasu, tekst ujawnia coraz poważniejsze konsekwencje. „Później tylko resztki na karcie” oraz „Biały wąż tajny morderca, co wywierca ci mózg, stracisz go jak...” to alarmujące frazy, które ostrzegają przed finansową ruiną i trwałymi uszkodzeniami psychicznymi. Ostatnia zwrotka jest szczególnie ponura w swoim realizmie: „Sprzedaj wózek mamy Madzi” to drastyczny przykład desperacji, do której może doprowadzić uzależnienie, gdy brakuje pieniędzy na kolejną „dawkę”. Sceny takie jak „Naćpany demoluje chatę, ja na ojcu ćwiczę karate” czy „Z kurwami biały taniec” przedstawiają chaos i rozpad norm społecznych, do których prowadzi eskalacja używania narkotyków i alkoholu. Cypis w swoich utworach często opisuje właśnie takie patologiczne sceny z imprez, co jest elementem jego charakterystycznego stylu i celowo prowokacyjnego wizerunku.

Podsumowując, „Biały Wąż” Cypisa to brutalnie szczera, choć potencjalnie gloryfikująca, opowieść o kokainie i jej wpływie na życie. Utwór, mimo że przez niektórych może być odbierany jako kontrowersyjny i promujący nieodpowiedzialne zachowania, dla innych stanowi obraz beztroskiej, ale destrukcyjnej strony imprezowej kultury. Cypis nie stroni od wulgaryzmów i drastycznych obrazów, co sprawia, że jego twórczość jest wyrazista i zapada w pamięć, jednocześnie wywołując dyskusje na temat jej wydźwięku i wpływu na odbiorców. Piosenka jest odzwierciedleniem dekadenckiego stylu życia, gdzie poszukiwanie intensywnych doznań i ucieczka od rzeczywistości za pomocą używek stają się centralnym punktem egzystencji.