Piosenka „3 Kilo kokainy” autorstwa Cypisa to utwór, który z miejsca budzi skrajne emocje, stanowiąc kwintesencję kontrowersyjnego i bezkompromisowego stylu, z którego artysta jest znany. Tekst jest dosadnym, niemal brutalnym portretem życia w oparach narkotyków i hedonistycznej egzystencji, gdzie liczy się wyłącznie intensywność chwili i zaspokojenie pragnień. Cypis, często kojarzony z nurtem hardcore disco czy brutal rave, konsekwentnie buduje swoją twórczość na prowokacji i przekraczaniu tabu, co doskonale widać w tym utworze.

Już od pierwszych wersów utwór wprowadza słuchacza w świat bohatera, który czerpie z życia pełnymi garściami, a jego egzystencję napędza kokaina: „Z trzech kilo wciągam pół / momentalnie schodzi dół / lepszy humor, pobudzony / żyje chwilą zarobiony”. To bezpośrednie i pozbawione metafor przedstawienie zażywania narkotyku od razu sygnalizuje intencje artysty – bez ogródek pokazać skrajny hedonizm. Podkreślenie „lepszego humoru” i bycia „pobudzonym” świadczy o postrzeganiu narkotyku jako klucza do osiągnięcia pożądanego stanu umysłu. Powtarzające się frazy, takie jak „A ja żyje chwilą / zamawiam trzy kilo / wciągam trzy kilo / naćpany żyje chwila” stanowią refreniczne potwierdzenie tej filozofii, umacniając obraz bohatera, który ignoruje przyszłość na rzecz teraźniejszości.

Tekst w wyraźny sposób rysuje podział między narratorem a resztą świata. Protagonista chełpi się swoim „zarobionym” statusem i możliwością swobodnego dostępu do narkotyków, przeciwstawiając się tym, którzy „nie masz nic opalasz szkło” i „bieda piszczy jak wyro”. Ta konfrontacja podkreśla poczucie wyższości i pogardy wobec ubóstwa, oferując jednocześnie cyniczną „pomoc”: „mogę ci posypać zdziro”. Przesada w stylu „tak że nie śpisz 3 tygodnie” czy porównanie efektów kokainy do uczucia bycia „jak Rambo” lub „pełna pizda jak Kubica” świadczą o próbie stworzenia obrazu niezwykłej mocy i dominacji, którą daje narkotyk. Całość uzupełnia mocne, uliczne słownictwo, które jest charakterystyczne dla twórczości Cypisa i potęguje wrażenie autentyczności, nawet jeśli jest to autentyczność fikcyjnego, przerysowanego świata.

Mimo początkowego uniesienia, w piosence pojawiają się przebłyski świadomości o konsekwencjach. Wersy takie jak „i serce loto jak pralka / pyta się o mnie wersalka / kiedy kurwa pójdę spać / jak przestane w kinol pchać” czy „jebać skutki uboczne / które już są widoczne / spocznę kurwa ale w grobie / póki co to pipe robię” otwarcie przyznają istnienie negatywnych efektów uzależnienia. Jednakże te ostrzeżenia są natychmiastowo zbywane i odrzucane na rzecz dalszego, kompulsywnego zażywania, z „ciągle mało to jest chore / a resztę to pierdole” jako ostatecznym podsumowaniem. To właśnie ta bezkompromisowość i odrzucenie wszelkich moralnych hamulców jest znakiem rozpoznawczym Cypisa, który wielokrotnie w swoich utworach porusza tematykę narkotyków, jak choćby w piosenkach „Cała Polska wali w noska” czy „Narkotykowe Pierdolnięcie”.

Utwór „3 Kilo kokainy” niejednokrotnie był obiektem kontrowersji. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, w kontekście twórczości Cypisa i jemu podobnych artystów, wyrażała obawy o promowanie narkotyków i pornografii wśród młodzieży, domagając się usunięcia lub ograniczenia takich treści z platform, takich jak YouTube. Sam Cypis w odpowiedzi na podobne zarzuty bronił się, wskazując na wolność artystyczną i żartobliwy charakter swoich tekstów. Można interpretować, że piosenka ta, zamiast gloryfikować uzależnienie, jest satyrycznym, groteskowym przedstawieniem patologii, przerysowującym do granic możliwości postać uzależnionego hedonisty. Z drugiej strony, jej dosłowność i brak jednoznacznego potępienia czynią ją podatną na zarzut promowania niezdrowych wzorców. Charakterystyczne dla Cypisa są również remixy utworu, takie jak „3 Kilo kokainy (COUNTRY)” czy „3 kilo kokainy (HYMN IMPREZOWICZA)”, które podkreślają jego rolę jako utworu imprezowego, mimo ciężkiej tematyki.

W ostatecznym rozrachunku, „3 Kilo kokainy” to utwór prowokacyjny i bezkompromisowy, który wpisuje się w szerszy nurt twórczości Cypisa. Niezależnie od intencji artysty, tekst ten zmusza do refleksji nad granicami wolności słowa w muzyce i jej wpływem na odbiorców. Jego siła leży w szczerości, z jaką przedstawia mroczną stronę życia, choć jednocześnie pozostawia słuchacza z pytaniem, czy jest to ostrzeżenie, czy też ironiczna celebracja destrukcji.