Interpretacja Ciepły sen o Bieszczadach - Cisza Jak Ta

W zimowej scenerii, kiedy za oknem znów wieje i pada śnieg, a cienie tańczą w rytmie świecy, piosenka "Ciepły sen o Bieszczadach" zespołu Cisza Jak Ta maluje obraz tęsknoty za utraconym latem i ukochaną osobą, nierozerwalnie związaną z magicznym krajobrazem Bieszczad. Pierwsze wersy wprowadzają nas w nastrój melancholii i intymności, gdzie jedynym źródłem ciepła i światła jest płomień świecy, stający się portalem do świata wspomnień i marzeń. To w jego migotliwym blasku ożywają sny – sny o górach i o Twojej ciepłej twarzy, która stanowi kwintesencję tego upragnionego miejsca.

Motyw Bieszczad splata się tu z wizerunkiem ukochanej osoby, tworząc spójną i poetycką całość. Włosy porównane do połonin, spalonych słońcem, pachnących wolnością oraz oczy, niczym górskie potoki, co chłodzą me skronie w wędrówce bez końca, idealnie oddają eteryczny i dziki charakter Bieszczad, jednocześnie personifikując je w postaci bliskiej sercu. To połączenie natury z człowiekiem podkreśla głęboką więź podmiotu lirycznego nie tylko z osobą, ale i z miejscem, które stało się schronieniem, symbolem swobody i niekończącej się podróży. Właśnie ta synestezja – zapach wolności, chłód potoków na skroniach – czyni obraz niezwykle żywym i namacalnym, mimo że jest tylko snem.

Centralnym punktem utworu jest pragnienie obudzenia się tylko w Bieszczadach, co jest niczym mantra, wyraz ostatecznej tęsknoty. Wersy te rysują Bieszczady jako miejsce wręcz baśniowe, gdzie Księżyc mieszka w chacie z liści malin, a Wielka Niedźwiedzica przegląda się w strumykach. Magiczny realizm, w którym zacierają się granice między światem ludzkim a nadprzyrodzonym, znajduje swoje apogeum w refleksji: I gdzie nie poznasz, kto Anioł a kto Bies.... Ta dwuznaczność Anioła i Biesa – dobra i zła, sacrum i profanum – doskonale oddaje złożoność i nieokiełznaną duszę Bieszczad, które od wieków są domem dla wielu tajemnic i legend. Jest to miejsce, gdzie natura dominuje, a człowiek staje się częścią jej pierwotnego rytmu.

Piosenka ta ma również swoją historię, która wpisuje się w nurt piosenki turystycznej i poetyckiej. Utwór "Ciepły sen o Bieszczadach", ze słowami i muzyką Mariusza Borowca, został uznany za piosenkę laureatkę Festiwalu Piosenki Studenckiej Bazuna w 2005 roku, co świadczy o jego wyjątkowości i głębokim oddźwięku wśród słuchaczy. Rok później, w 2006, utwór znalazł się na albumie zespołu Cisza Jak Ta zatytułowanym "Sen natchniony". Sam zespół Cisza Jak Ta jest znany z głębokiego związania z tematyką górską i poezją, co potwierdzają ich liczne koncerty "między morzem a górami" oraz kompilacje takie jak "Górskie opowieści". Ich twórczość to często akustyczne brzmienie gitar, skrzypiec, fletów i harmonijki, które doskonale współgrają z refleksyjnymi i malowniczymi tekstami.

Ostatnie strofy piosenki powracają do sfery wspomnień i pragnień. Album ze zdjęciami, przewijający się w myślach podmiotu lirycznego, nie jest zwykłym zbiorem obrazów. To raczej esencja lata, które jeszcze pachnie letnią mokrą trawą, niosąc ze sobą nie tylko zapachy, ale i emocje. To także wspomnienie Ciebie i marzenia realnego aż do bólu: by patrzeć Ci w oczy, grając świtem w Cisnej. Cisna, urokliwa miejscowość w sercu Bieszczad, staje się tu symbolem tego ostatecznego spełnienia. Jest to punkt kulminacyjny tęsknoty – nie tylko za powrotem do Bieszczad, ale za wspólnym przeżywaniem ich piękna z ukochaną osobą. Repetycja ostatniej zwrotki wzmacnia intensywność tego pragnienia, podkreślając jego niezmienność i siłę. Piosenka "Ciepły sen o Bieszczadach" to zatem nie tylko opowieść o ucieczce od zimowej rzeczywistości, ale przede wszystkim o głębokiej, nierozerwalnej więzi z naturą, z Bieszczadami i z drugim człowiekiem, która trwa w sercu niezależnie od pór roku.