Utwór Cezika zatytułowany „Pipa” to zjawiskowy przykład jego unikalnego podejścia do muzyki i internetowej twórczości, który łączy w sobie edukację, humor i charakterystyczną dla artysty formę. Na pierwszy rzut oka, tekst piosenki jest niczym innym jak dokładnym, encyklopedycznym opisem instrumentu pipa. Od pierwszych wersów, wielokrotnie powtarzane „Pipa pipa pipa” wprowadza słuchacza w niemal mantryczny rytm, który natychmiast przyciąga uwagę.

Sama treść utworu szczegółowo przedstawia chiński instrument szarpany, określając go jako „chińską lutnię” o charakterystycznym „gruszkowym kształcie”. Dowiadujemy się o jego długiej, ponad dwutysiącletniej historii w Chinach oraz o instrumentach pokrewnych w innych krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, takich jak japońska biwa czy wietnamska đàn tỳ bà. Co ciekawe, tekst zaznacza, że koreańska bipa, choć spokrewniona, wyszła już z użycia, podczas gdy gra na pozostałych instrumentach jest wciąż powszechna. Piosenka wspomina również o nowoczesnym zastosowaniu pipy przez rockowy zespół Incubus w utworze „Aqueous Transmission” z 2000 roku.

Kluczem do pełnego zrozumienia „Pipy” jest jednak kontekst jej powstania. Jak ujawniają ciekawostki dotyczące utworu, Cezik zaśpiewał ten, a także inne teksty, które były artykułami z Wikipedii, na specjalną prośbę Centrum Nauki Kopernik i FameLab. Ta informacja całkowicie zmienia perspektywę interpretacji. Piosenka nie jest więc próbą przekazania głębokich emocji czy osobistych refleksji, lecz celowym, artystycznym eksperymentem – muzyczną transpozycją suchego, faktograficznego tekstu. To podejście doskonale wpisuje się w nurt twórczości Cezika, który zyskał popularność dzięki swoim nietuzinkowym pomysłom, takim jak „KlejNuty”, czyli przerabianie wypowiedzi celebrytów na piosenki, czy śpiewanie od tyłu. Artysta jest znany z kreatywności i umiejętności znajdowania humoru w nieoczekiwanych miejscach, co w tym przypadku manifestuje się w uczynieniu z encyklopedycznego hasła pełnoprawnego utworu muzycznego.

Wielokrotne powtórzenia słowa „pipa” i jego wariacji w tekście, zwłaszcza w połączeniu z prostą, chwytliwą melodią, tworzą efekt, który jest jednocześnie absurdalny i hipnotyzujący. W ten sposób, to co mogłoby być nudnym wykładem, staje się zabawną i łatwo przyswajalną formą przekazu wiedzy. Cezik, jako multiinstrumentalista i samouk, który „stroni od teorii” na rzecz praktyki, potrafi nadać muzykalność nawet najbardziej prozaicznym treściom. Jego twórczość, choć często humorystyczna, charakteryzuje się wysokim poziomem wykonania i dbałością o detale.

Zakończenie utworu frazą „Zdradliwa pipa” jest kolejnym, typowym dla Cezika, zaskakującym elementem. Po serii wyłącznie rzeczowych informacji, to nagłe i osobliwe określenie instrumentu dodaje piosence szczyptę surrealistycznego humoru. Jest to rodzaj „puszczenia oka” do słuchacza, sygnał, że pomimo faktograficznego charakteru, mamy do czynienia z dziełem artysty, który nie boi się bawić formą i konwencją. Ta „zdradliwa pipa” może być odczytana jako symbol samej, pozornie nudnej wiedzy, która w rękach Cezika potrafi zaskoczyć i oczarować.

Podsumowując, „Pipa” Cezika to coś więcej niż tylko piosenka o instrumencie. To sprytna metainterpretacja procesu przyswajania informacji, przekształcona w dowcipną formę artystyczną. Ukazuje Cezika jako twórcę, który z lekkością porusza się między rolą edukatora a showmana, potrafiąc jednocześnie uczyć i rozbawiać, nadając nową wartość materiałom, które w innej formie mogłyby zostać niezauważone. Od 2016 roku, Cezik rozwija także kanał NutkoSfera, tworząc piosenki edukacyjne dla dzieci, co pokazuje, że jego zamiłowanie do przekazywania wiedzy w przystępnej formie jest stałym elementem jego twórczości.