Interpretacja The Shit Ov God - Behemoth

Utwór „The Shit Ov God” Behemotha to bezkompromisowa i prowokacyjna deklaracja antyteistycznej ideologii, która stanowi kamień węgielny twórczości zespołu. Tytułowa kompozycja z trzynastego albumu studyjnego zespołu, wydanego 9 maja 2025 roku, jest celowym odrzuceniem subtelności na rzecz bezpośredniego i polaryzującego przesłania. Od pierwszych, bluźnierczych słów „Eat my flesh, drink my blood, I am the shit ov god” utwór ten natychmiast wyznacza ton całkowitej profanacji, ironicznie nawiązując do chrześcijańskiej eucharystii, lecz zastępując boską postać bytem absolutnie obelżywym. To otwierające stwierdzenie jest niczym pieczęć, która ogłasza odwrócenie świętości i celebrację tego, co przez wielu uważane jest za plugawe.

Tekst piosenki jest utkany z ostrych kontrastów, które systematycznie odrzucają i odwracają chrześcijańskie wartości. Podmiot liryczny stanowczo identyfikuje się z przeciwieństwami tego, co boskie i święte: „If you are the sun, I am Vantablack” (Jeśli ty jesteś słońcem, ja jestem Vantablack), „You're the light ov the world, I thrive in the dark” (Ty jesteś światłem świata, ja kwitnę w ciemności), „You serve up in Eden, I reign in hell” (Ty służysz w Edenie, ja króluję w piekle). Te jaskrawe antytezy podkreślają postawę buntu, ciemności, zniszczenia i dominacji nad tym, co postrzegane jest jako słabe lub uległe. W wywiadach frontman Behemotha, Nergal (Adam Darski), wielokrotnie podkreślał, że te bluźniercze teksty są formą uwolnienia i wzmocnienia. Stwierdzenie „We are God's excrement… it's a badge of honour” (Jesteśmy boskimi ekskrementami… to zaszczytna odznaka) wyraźnie wskazuje na to, że obelga staje się źródłem dumy i siły dla tych, którzy ją przyjmują.

Jednym z najbardziej uderzających elementów utworu jest akrostych utworzony z liter „JESUS”. Każda litera reprezentuje negatywne, pogardliwe określenie, skierowane bezpośrednio przeciwko figurze Chrystusa: „I for ingrate” (I jak niewdzięcznik), „E to eradicate” (E jak unicestwić), „S for the scorn” (S jak wzgarda), „U for useless” (U jak bezużyteczny), „S for the shame” (S jak wstyd), „J for joyless” (J jak bezradośnie), „H to humiliate” (H jak poniżyć), „S for thy son unloved” (S jak Twój niekochany syn). Ten segment liryczny jest bezpośrednim, systematycznym atakiem, mającym na celu zdeprecjonowanie i zniszczenie pozytywnych konotacji związanych z Jezusem w chrześcijaństwie. Nergal ujawnił, że inspiracją do tak bezpośredniego tytułu i akrostychu było zauważenie, że chrystogram (IHS) na wielu symbolach religijnych, gdy się go „odwróci” i „przeczyta”, przypomina słowo „SHIT”. Dla lidera Behemotha to „zupełnie zrujnowało” święty symbol i stało się punktem wyjścia dla tytułu płyty i jej oprawy graficznej.

Nergal wielokrotnie podkreślał, że jego twórczość jest reakcją na otaczającą go, w jego mniemaniu, przesyconą i pozbawioną niuansów kulturę. Zmęczony koniecznością ciągłego wyjaśniania swojej sztuki, postrzega ten utwór jako bezpośrednią odpowiedź na społeczne oczekiwania i próbę „poruszenia” ludzi w świecie zdominowanym przez skrajne polaryzacje. Jego antyreligijne stanowisko nie jest nowością; Nergal, wychowany w katolickiej rodzinie w Polsce, uformował Behemotha jako zespół, który był manifestem odrzucenia katolicyzmu, w którym został ochrzczony. Jego postawa pozostała niezmieniona nawet po walce z białaczką, co tylko potwierdza głębię jego przekonań.

Przejście od „I am the shit ov god” do „We are the shit ov god” w tekście piosenki symbolizuje rozszerzenie tej bluźnierczej tożsamości z jednostki na kolektyw. Jest to zaproszenie dla słuchaczy i wyznawców tej filozofii do przyjęcia tego „znaczka honoru” i czerpania z niego siły w opozycji do religijnego dogmatu. Choć niektórzy krytycy ocenili teksty jako „infantylne” lub zbyt bezpośrednie w swojej blasfemii, inni dostrzegli w nich „ostry jak brzytwa komentarz” i „pierwotną nienawiść”, które idealnie współgrają z intensywnością muzyki zespołu.

Piosenka „The Shit Ov God” jest więc nie tylko kolejnym antychrześcijańskim hymnem Behemotha, ale także manifestem artystycznym Nergala przeciwko stagnacji i braku wyrazistości we współczesnym świecie. To zuchwała deklaracja suwerenności i samookreślenia, która, choć prowokacyjna, pozostaje wierna esencji zespołu i jego niezachwianemu dążeniu do rozszerzania granic ekstremalnego metalu.