Tekst piosenki "Want More Need Less" zespołu Curve, wydanej jako drugi singiel z ich czwartego studyjnego albumu Gift w 2003 roku, wyłącznie w Australii, to głęboka medytacja nad pragnieniami, autonomią i obserwacją otaczającego świata. Utwór, napisany przez Toni Halliday i Deana Garcię, z gościnnym udziałem Kevina Shieldsa z My Bloody Valentine na gitarze, emanuje charakterystyczną dla Curve atmosferą shoegaze'u i rocka alternatywnego, łączącą ciężkie bity z gęsto warstwowymi gitarami i eterycznym wokalem Halliday.

Centralnym punktem utworu jest wyraźne rozróżnienie między "chcę" a "nie potrzebuję mniej" w odniesieniu do podmiotu lirycznego, oraz "oni będą chcieć więcej, oni będą potrzebować mniej" w odniesieniu do otaczających go ludzi. Toni Halliday jest znana ze swojego strumienia świadomości w pisaniu tekstów, stawiając na emocjonalną ekspresję zamiast precyzyjnej narracji. W kontekście "Want More Need Less", ten styl pozwala na wielowymiarową interpretację.

Pierwsze wersy — "I want to know fun and feeling before I die / I don't want to spend time with people who don't like me / I'd rather walk on by" — natychmiast wprowadzają poczucie pilnej potrzeby autentycznych doświadczeń i silną odmowę marnowania czasu na pozbawione wartości interakcje. Podmiot liryczny pragnie głębi i prawdziwości, odrzucając powierzchowność i relacje oparte na braku wzajemności. Wyrażenie "And let them get on, get on, get on with what they're doing" sugeruje zarówno obojętność, jak i pewne ubolewanie nad tym, że inni trwają w swoich bezcelowych działaniach.

Refren „They'll want it more, they'll need it less” jest kluczowy dla zrozumienia utworu. Odnosi się do "ich", czyli do społeczeństwa lub specyficznych grup ludzi, których podmiot liryczny obserwuje z dystansem. Może to być komentarz do kultury konsumpcjonizmu, gdzie pragnienia są stale podsycane, ale rzeczywiste potrzeby maleją, prowadząc do pustki i niezadowolenia. Ludzie ci nieustannie dążą do posiadania więcej, ale ich rzeczywista potrzeba tego, co gromadzą, staje się coraz mniejsza, co tworzy paradoks nienasycenia.

Druga zwrotka podkreśla to poczucie alienacji: "I want to be good and gracious with my life / I don't want to see the strangers who surround me / And there's a reason why / They just go on, and on, and on with what they're doing". Podmiot liryczny pragnie prowadzić życie w sposób cnotliwy i szlachetny, jednak otaczają go "obcy", którzy "po prostu trwają i trwają w tym, co robią". To powtarzające się frazy "get on, get on, get on" oraz "go on, and on, and on" wzmacniają wrażenie monotonii, bezrefleksyjności i braku głębszego sensu w życiu tych "innych". Jest to obserwacja świata, w którym ludzie są uwięzieni w rutynie lub pogoni za czymś ulotnym. Toni Halliday w wywiadach podkreślała, że jej teksty mają na celu, aby słuchacze odnaleźli w nich coś o swoim własnym życiu. To sugeruje, że refleksje nad pragnieniami i potrzebami są uniwersalne.

W miarę rozwoju utworu następuje intrygująca zmiana perspektywy w refrenie, gdzie podmiot liryczny zaczyna odnosić frazę do siebie: "I want it more, I need it less". To autokrytyczne spostrzeżenie wprowadza dodatkową warstwę interpretacyjną. Czy podmiot liryczny, pomimo swoich deklaracji pragnienia autentyczności i odrzucenia powierzchowności, sam wpada w tę samą pułapkę? Czy dostrzega w sobie to samo nienasycenie, które obserwował u "innych"? Może to być wyraz wewnętrznej walki, świadomości własnych niedoskonałości i tendencji do dążenia za tym, co niekoniecznie jest potrzebne. Powtórzenie tego refrenu kilkukrotnie, z narastającą intensywnością, podkreśla wewnętrzny konflikt i być może desperację.

Ostateczne wersy — "I want fun and feeling / Let them get on, get on, get on, get on / I want good and gracious / Let them get on, get on, get on, get on" — ponownie rozdzielają te dwie perspektywy. Podmiot liryczny powraca do swoich podstawowych pragnień radości, uczuć i bycia dobrym. To "niech oni sobie trwają" staje się afirmacją własnej ścieżki, nawet jeśli inni idą inną drogą. To swoiste pogodzenie się z niemożnością zmiany otoczenia i skupienie na własnych wartościach.

"Want More Need Less" to utwór o poszukiwaniu sensu w obliczu otaczającej bezmyślności. Jest wyrazem tęsknoty za głębokimi doświadczeniami i odrzuceniem pustki, ale także, w swojej drugiej części, brutalnie szczerym spojrzeniem na własne, być może sprzeczne, pragnienia. Jego siła leży w hipnotycznym powtórzeniu i surowej, introspekcyjnej szczerości, charakterystycznej dla stylu Curve, który często wykorzystuje gęste brzmienie do wzmocnienia emocjonalnego przekazu tekstów Toni Halliday. Co ciekawe, zespół Curve, zgodnie ze słowami Deana Garcii, nie podążał za trendami, co pozwoliło im zachować unikalne brzmienie i autentyczność, odzwierciedlającą tematykę utworu. Sam Dean Garcia, jak wspominał w wywiadzie, był bardzo klaustrofobiczny i bał się małych, zamkniętych miejsc, co mogłoby symbolizować poczucie uwięzienia w powierzchownym świecie, które rezonuje z tekstem piosenki. Toni Halliday natomiast nie lubiła, by wokół ich muzyki "wisiał" rzeczy, które uważała za przeciętne, co również świadczy o dążeniu do jakości i głębi.