Interpretacja Tower - Boy Harsher

Utwór „Tower” amerykańskiego duetu Boy Harsher, znany ze swojego mrocznego, elektronicznego brzmienia i eterycznego wokalu, to hipnotyzująca podróż w głąb złożonych relacji międzyludzkich, naznaczona pragnieniem dystansu i jednocześnie głębokim poszukiwaniem bliskości. Tekst piosenki, choć na pozór prosty i powtarzalny, skrywa warstwy sprzecznych emocji i egzystencjalnych pytań, charakterystycznych dla twórczości Jae Matthews i Augustusa Mullera.

Początkowe wersy, „Don't you say my name / Don't you say my name / You don't want to know about me / Don't you say my name”, natychmiast wprowadzają atmosferę tajemnicy i ostrzeżenia. Podmiot liryczny aktywnie odpycha drugą osobę, sugerując, że poznanie go jest niebezpieczne lub niewskazane. To może być zarówno akt obrony własnej prywatności, jak i swego rodzaju wabiąca gra, gdzie zakazany owoc staje się jeszcze bardziej pożądany. Powtórzenie „You don't want” potęguje to wrażenie, budując ścianę między narrator a odbiorcą, jednocześnie intrygując i zmuszając do zastanowienia, czego dokładnie „nie chce” ta druga osoba – prawdy? Problemów? Intymności?

W zaskakującym kontraście pojawia się nagle sekwencja „I'm your one / I'm your one”. Po odpychaniu następuje nagła deklaracja bycia „tym jedynym” – partnerem, powiernikiem, a może nawet kimś, kto ma dominującą rolę. Ta zmiana perspektywy podkreśla wewnętrzny konflikt podmiotu lirycznego, rozdarty między potrzebą izolacji a pragnieniem bycia nieodzownym. Może to odzwierciedlać skomplikowaną dynamikę relacji, w której jedna strona nie chce dać się poznać, ale jednocześnie domaga się wyłączności i uwagi. Jak wspomniała Jae Matthews w jednym z wywiadów, ich muzyka często porusza tematykę intensywnych emocji, w tym obsesji i pragnienia, które są obecne w międzyludzkich interakcjach.

Pytania „And are you honest? / And are you free? / And do you trust? / You trust in me” wprowadzają element wzajemnego egzaminowania. Podmiot liryczny testuje drugą osobę pod kątem szczerości, niezależności i zaufania, jednocześnie w ostatnim wersie „You trust in me” zdradzając pewność siebie, a może nawet pragnienie kontroli. Następnie, w wersach „And can I believe you? / Do I even know how?”, narrator ujawnia własną wrażliwość i niepewność. To nie tylko test drugiej osoby, ale także introspekcja dotycząca własnej zdolności do zaufania i uwierzenia. Ta dychotomia między siłą a kruchością jest często eksplorowana w twórczości Boy Harsher, którzy w swojej estetyce łączą mrok z osobistą ekspresją. Mueller i Matthews często podkreślają, że ich muzyka jest dla nich formą autoterapii i sposobem na przetwarzanie emocji, co znajduje odzwierciedlenie w tak intymnych pytaniach.

Powtarzające się „I wanna be” i ostrzeżenia „Don't you / Come around here / Don't you / Come around dear” ilustrują dalszą walkę. Jest pragnienie bycia czymś, ale jednocześnie utrzymanie dystansu. Finalne „I wanna be / I wanna be / I wanna be / Just let me be free” jest kulminacją tych sprzecznych pragnień. To wołanie o wolność, które może oznaczać wolność od oczekiwań, od zobowiązań, a nawet od samej relacji, która wydaje się być źródłem zarówno fascynacji, jak i udręki. Wolność może być tu interpretowana jako wyzwolenie od intensywnych emocji, które niosą ze sobą ryzyko bliskości i poznania. W kontekście ogólnej twórczości Boy Harsher, która bywa opisywana jako „elektronika do tańca i cierpienia”, utwór „Tower” doskonale oddaje ten dualizm, gdzie intymność jest jednocześnie upragniona i obawiana.
Kluczem do zrozumienia „Tower” jest właśnie ten nieustanny taniec między przyciąganiem a odpychaniem, między chęcią bycia widzianym a potrzebą ukrycia się. Piosenka jest echem wewnętrznych zmagań każdego, kto kiedykolwiek czuł się rozdarty między pragnieniem głębokiej więzi a instynktem samozachowawczym, który nakazuje utrzymywać dystans.