Utwór "Pop the Glock" autorstwa Uffie to bezkompromisowa deklaracja artystycznej niezależności, pewności siebie i prowokacji, która katapultowała wówczas zaledwie 17-letnią artystkę do międzynarodowej sławy w 2005 roku, kiedy to nagrała piosenkę. Zaczynając jako demo na MySpace, singiel szybko stał się viralowym hitem, definiującym brzmienie ery bloghouse'u i zapewniając Uffie kontrakt z renomowaną francuską wytwórnią Ed Banger Records.

Piosenka otwiera się bezpośrednim przedstawieniem artystki: "Mc am i, people call me uff / when i rock the party, you bust a nut". Uffie natychmiast ustanawia swoją dominującą pozycję na scenie, prezentując się jako MC, która swoją energią i obecnością wywołuje silne reakcje. Ten wizerunek "bad ass bitch" jest wzmocniony w linijkach takich jak "bad ass bitch, im rated x / im gifted, aint gotta sell sex", co podkreśla jej pewność siebie i seksualną niezależność, odrzucając jednocześnie sugestie, że jej sukces opiera się na czymkolwiek innym niż talent. Jest to manifest siły i autentyczności.

Kluczową postacią w genezie utworu jest również Feadz, francuski producent muzyczny, który był ówczesnym chłopakiem Uffie. To właśnie on przekonał ją do nagrywania wokali do swoich utworów, co zapoczątkowało jej zainteresowanie muzyką. W "Pop the Glock" Feadz odpowiada za bit ("feadz is breaking out the beat"), a Uffie wyraźnie zaznacza ich współpracę i bliską relację, powtarzając "i got a man and he goes by feadz". Ich "crew's a militia" – są zgranym zespołem, gotowym obronić się przed wszelkimi atakami i krytyką.

Centralnym i najbardziej prowokacyjnym elementem tekstu jest powtarzające się zdanie "pop the glock". Chociaż "pop the glock" dosłownie oznacza oddanie strzału z pistoletu, w kontekście tej piosenki, podobnie jak w hip-hopowej tradycji, jest to metafora. Nie chodzi o dosłowną przemoc, lecz o gotowość do konfrontacji, obrony swojej pozycji i "rozwalenia" konkurencji lub hejterów. Utwór ten wyraża determinację Uffie do dominacji na scenie i nieugiętość wobec tych, którzy "stop hatin and playin hard". Jest to ostrzeżenie dla tych, którzy próbują ją powstrzymać, sugerujące, że ma "loaded bodygaurd" i nie zawaha się użyć swojej siły, by "make this shit rock".

Muzycznie utwór czerpie inspirację z hip-hopu lat 80., samplując beat i fragmenty liryczne z piosenki "Top Billin'" duetu Audio Two. Uffie świadomie bawi się konwencjami, tworząc unikalny styl, który sama określa jako "confusin cause ya dont know". Jej "anti-flow" – często niedbały, rapowany ton, na granicy melodeklamacji – stał się jej znakiem rozpoznawczym i przyczynił się do jej kultowego statusu, mimo że początkowo bywał odbierany jako "niski poziom umiejętności". Jednak to właśnie ta surowość i autentyczność, połączona z electropopową produkcją Feadza, sprawiła, że jej brzmienie było świeże i magnetyczne.

Uffie w tekstach często odnosiła się do krytyki, z jaką się spotykała. W wywiadach otwarcie mówiła o tym, że "Pop the Glock" wywoływał skrajne emocje, od miłości po nienawiść, ale nauczyła się ignorować negatywne komentarze. Wersy "yea you talk shit, think i care?" doskonale oddają tę postawę. Piosenka, mimo młodego wieku artystki, jest dojrzałą odpowiedzią na wszelkie próby umniejszenia jej talentu czy pozycji.

"Pop the Glock" to hymn pewności siebie, brawury i przekraczania granic, który nie tylko wprowadził Uffie na międzynarodową scenę, ale także stał się kultowym punktem odniesienia dla electropopu i hip-hopu pierwszej dekady XXI wieku. Uffie, z jej "koniakowo-zardzewiałym" wokalem, stworzyła piosenkę, która do dziś pozostaje symbolem nonkonformizmu i artystycznej wolności.