Behemoth, ze swoim utworem „Blow Your Trumpets Gabriel”, otwiera dziesiąty studyjny album The Satanist (wydany w lutym 2014 roku), stanowiąc manifest buntu i transgresji. Piosenka, będąca pierwszym singlem z tego bardzo chwalonego krążka, od razu rzuca słuchacza w brutalny, bluźnierczy świat, będący centralnym punktem twórczości zespołu, zwłaszcza po doświadczeniach Nergal’a z chorobą. Tekst, w dużej mierze napisany z perspektywy Szatana lub istoty antyteistycznej, jest bezpośrednią krytyką i profanacją chrześcijaństwa.

Pierwsze wersy – „I saw the virgin's cunt spawning forth the snake / I witnessed tribes ov Judah reduced to ruin / I watched disciples twelve dissolved by flame / Looked down on son ov god snuffed in vain” – to prawdziwa seria obraźliwych obrazów. Wyobrażenie „dziewiczej cipy rodzącej węża” to jawne bluźnierstwo, które odwraca biblijny mit Niepokalanego Poczęcia, zastępując Jezusa symbolem zła i chaosu – biblijnym wężem. Kolejne linijki opisują zniszczenie plemion Judy, rozpad dwunastu apostołów w płomieniach i daremne unicestwienie Syna Bożego. Płomień, który miał być darem Ducha Świętego dla uczniów, tutaj ich rozpuszcza, wskazując na negatywne, niszczące odwrócenie świętości. Fraza „snuffed in vain” podkreśla bezcelowość ofiary Chrystusa z perspektywy narratora, który zdaje się być świadkiem tych wydarzeń historycznych, co nasuwa pytanie o nieobecność Boga w obliczu rzekomych okrucieństw.

Centralne wezwanie „Blow your trumpets Gabriel!” jest ironicznym i prowokacyjnym zawołaniem. Archanioł Gabriel jest postrzegany jako posłaniec, którego trąby mają obwieścić Sąd Ostateczny i powrót Boga. Tutaj, to wezwanie może być cynicznym żądaniem, aby Gabriel ogłosił Sąd Ostateczny, kwestionując, gdzie był Bóg podczas opisywanych wydarzeń. Może to być również zapowiedź triumfalnego powrotu sił antyboskich, być może samego Szatana, który jest tutaj metaforą buntu, samodoskonalenia i zaprzeczenia wszystkiemu, co transcendentne. Obejrzenie „bewilderment ov Eden” (zdumienia Edenu) nawiązuje do ogrodu Eden i kuszenia przez węża, reinterpretując biblijną opowieść o upadku jako moment chaosu lub triumfu woli nad boskim porządkiem.

Wersy „Break the bread...and crumb by crumb into the Leviathan's den...” to bezpośrednie odwrócenie chrześcijańskiej Eucharystii. Zamiast komunii z ciałem Chrystusa, duszę prowadzi się do „legowiska Lewiatana” – potwornego, piekielnego bytu. To akt profanacji, symbolizujący poddanie się siłom chaosu. Słowa „Nations fall prey / Hail my return” to triumfalne ogłoszenie przejęcia władzy przez tę niszczycielską, antyteistyczną siłę.

Kolejne refreny, zaczynające się od „Hosanna Hosanna”, są szczególnie szokujące. „Hosanna” to tradycyjny okrzyk uwielbienia i radości. Jego użycie w połączeniu z wezwaniami do „decykcji plemienia Judy” i „eradykacji korzenia Dawida” (z którego wywodzi się Jezus) jest skrajnie bluźniercze. To celowe przekształcenie świętej pochwały w przekleństwo, celebrujące zniszczenie fundamentów judaizmu i chrześcijaństwa. Podobnie, „Let wine ov Sodom fill our mouths / May Sin ov Gommorah grace our hearts” odnosi się do biblijnych miast Sodomy i Gomory, symbolizujących grzech i boski sąd. Nergal celowo wychwala te „straszliwe” aspekty, zastępując wino eucharystyczne „winem Sodomy” i znajdując „łaskę” w „Grzechu Gomory”. To prowokacyjne przyjęcie transgresji jako źródła duchowego spełnienia, promujące bunt i odrzucenie tradycyjnej moralności.

W kontekście twórczości Behemotha, „Blow Your Trumpets Gabriel” stanowi potężny manifest antyreligijny. Nergal wielokrotnie podkreślał, że jego teksty i wizerunki są jego „sztuką i świątynią”, nie mając na celu jedynie „obrażania ludzi”, ale wyrażania autentycznych, pełnych pasji i radykalnych przekonań antyteistycznych, które tylko zintensyfikowały się po jego walce z białaczką. Sam Szatan jest dla niego metaforą rebelii i samodoskonalenia.

Ciekawostką jest, że „Blow Your Trumpets Gabriel” był nie tylko pierwszym singlem, ale także wydany jako limitowana edycja 12-calowej EP-ki w grudniu 2013 roku, często podpisywana przez zespół. Do utworu powstał również bardzo sugestywny i niepokojący teledysk, wyreżyserowany przez Grupę 13 i Dariusza Szermanowicza. Nergal opisał go jako „koszmarną wizję”, w której dziewczyna przechodzi przez „obrzydliwą komunię” i opętanie, a także sceny ofiary z owcy. Nergal stwierdził, że zespołowi udało się „przekroczyć Rubikon” w wyrażaniu „nieskrępowanej woli artystycznej” poza granice gatunku heavy metalowego. Całość albumu The Satanist, którego okładka zawiera krew Nergala, jest świadectwem osobistej podróży i artystycznego credo zespołu.