Interpretacja King volcano - Bauhaus

Piosenka "King Volcano" zespołu Bauhaus, pochodząca z ich drugiego albumu studyjnego Mask z 1981 roku, to enigmatyczny utwór, który doskonale oddaje mroczną i introspektywną estetykę gotyckiego rocka i post-punka. Wyróżnia się spośród innych kompozycji na Mask, które eksperymentowały z klawiszami, akustycznymi gitarami czy funkowymi rytmami, utrzymując typowy dla Bauhaus posępny nastrój. Utwór ten, choć zwięzły, jest otwarty na wiele interpretacji, oscylując wokół tematów alienacji, tożsamości i wewnętrznej czystości w obliczu zewnętrznych presji.

Tekst rozpoczyna się od sugestywnego obrazu: „Overshadowed by her sister / Pretty girl would scream” (Przyćmiona przez siostrę / Ładna dziewczyna krzyczałaby). Te wersy natychmiast wprowadzają motyw walki o własne „ja” w świecie, który często ceni pozory ponad prawdziwą substancję. "Ładna dziewczyna", mimo swej urody, czuje potrzebę krzyku, co może symbolizować jej desperackie poszukiwanie uwagi lub wyraz wewnętrznego cierpienia i niemożności wyrażenia siebie w cieniu kogoś innego. To typowy dla Bauhaus portret jednostki zmagającej się z normami społecznymi i oczekiwaniami.

Centralnym, najbardziej zagadkowym elementem utworu jest postać „King Volcano” (Króla Wulkanu). Fraza „King Volcano gave me numbers” (Król Wulkanu dał mi liczby) może być odczytywana na wiele sposobów. Jedna z interpretacji sugeruje, że „liczby” odnoszą się do sprowadzania ludzi do statystyk, etykiet czy towarów, ocenianych wyłącznie na podstawie zewnętrznych cech, takich jak wygląd, wiek czy status społeczny. W tym kontekście Król Wulkan mógłby być symbolem bezdusznego systemu, który kwantyfikuje i redukuje indywidualność. Interesującą, choć bardziej śmiałą, jest interpretacja wiążąca "King Volcano" z kobiecą masturbacją, gdzie "liczby" stają się metaforą intymnego spełnienia, a Król Wulkanu reprezentuje wewnętrzny popęd płciowy, dający "czystą" gratyfikację. Inna myśl to potraktowanie "liczb" jako abstrakcyjnego języka, doskonałego narzędzia komunikacji, które pozwala na transcendencję samotności i połączenie z innymi zagubionymi duszami.

Powtarzające się stwierdzenie „King Volcano is clean” (Król Wulkanu jest czysty) dodaje warstwę ironii lub przewrotności. Z jednej strony, może to być sarkastyczne nawiązanie do władcy, który, choć rzekomo „czysty” i wszechmocny, w rzeczywistości jest skorumpowany i narzuca powierzchowne standardy. Z drugiej strony, wulkan, ze swoją niszczycielską mocą, jest także zjawiskiem naturalnym, czystym w swojej pierwotnej, niepohamowanej naturze. To przeciwstawienie destrukcji i pierwotnej czystości idealnie wpasowuje się w gotycki etos. W kontekście interpretacji seksualnej, "czystość" Króla Wulkanu może symbolizować nieskażoną, osobistą formę samozadowolenia. Co ciekawe, samo określenie "King Volcano" może być nawiązaniem do Davida Bowiego, który użył go w swoim utworze "Big Brother" z 1974 roku, a według niektórych źródeł, było to jego autorskie, oryginalne stworzenie. Ta subtelna referencja może wskazywać na hołd dla inspiracji lub świadome wykorzystanie symboliki już istniejącej w kulturze.

Najbardziej rezonujące wersy, „Lonely people burn like candles / Only we are clean” (Samotni ludzie płoną jak świece / Tylko my jesteśmy czyści), podkreślają motyw izolacji i nietrwałości ludzkiego życia, symbolizowanego przez szybko wypalające się świece. Fraza „Only we are clean” stanowi kluczowe oświadczenie. Może sugerować poczucie przynależności i solidarności wśród tych, którzy widzą na wskroś powierzchowność głównego nurtu kultury. Ta "czystość" nie jest kwestią wyglądu czy statusu, lecz wewnętrznej integralności i oporu wobec narzuconych presji. To deklaracja naszej autonomii i odmienności, tworząca swego rodzaju elitarną grupę outsiderów, którzy, choć samotni, znajdują pocieszenie i tożsamość w odrzuceniu konformizmu. W szerszej perspektywie, wszyscy "samotni ludzie" mogą wspólnie tworzyć tego "Króla Wulkanu", osiągając transcendencję poprzez samotność.

Pod względem muzycznym, „King Volcano” charakteryzuje się niepowtarzalnym głosem Petera Murphy’ego, prowadzącego coś, co niektórzy określają jako rodzaj „szantowej” melodii, wspartej przez „słodką, a jednocześnie obcą partię gitary” Daniela Asha i perkusję Kevina Haskinsa, która brzmi jakby pochodziła z „dawnego wieku”. Ta surowa, hipnotyzująca faktura dźwiękowa wzmacnia uczucie izolacji i tajemniczości, tworząc idealne tło dla mrocznych, refleksyjnych tekstów.

W rezultacie, "King Volcano" to wielowymiarowy utwór, który porusza kwestie tożsamości, konformizmu i odnalezienia czystości w wewnętrznym buncie. Bauhaus tworzy obraz świata, w którym piękno jest sprowadzane do liczb, a prawdziwa wartość tkwi w odrzuceniu tych ograniczeń i pielęgnowaniu własnej, choć często samotnej, integralności. To hymn dla tych, którzy, płonąc jak świece w izolacji, odnajdują w sobie moc i własną definicję czystości.