Interpretacja Apollo (ft. Sarius) - Avi x Louis Villain

„Apollo (ft. Sarius)” autorstwa Avi x Louis Villain to utwór z albumu Akademia Sztuk Pięknych, wydanego 21 maja 2021 roku. Sam krążek określany jest przez artystów jako „hołd dla sztuki”, co doskonale koresponduje z jego głęboką, introspektywną warstwą liryczną. Utwór ten, który zdobył ogromną popularność, odnotowując niemal 20 milionów wyświetleń na YouTube i blisko 24 miliony odtworzeń na Spotify, w niedługim czasie po premierze, to podróż w głąb siebie, poszukiwanie sensu i autentyczności w świecie pełnym pokus i rozpraszaczy.

Zwrotki Aviego rysują obraz radykalnej przemiany i pragnienia ucieczki od dotychczasowego życia. Już początkowe wersy o „wyłączeniu telefonu i połamaniu karty” oraz „wyjeździe stąd” to metafora całkowitego odcięcia się od przeszłości i jej ciężarów. Artysta, mający za sobą trudne doświadczenia, w tym walkę z uzależnieniem, o czym wspominały wywiady, wyraża tu pragnienie „wyrwania się z tego bagna”. Symbolicznym gestem jest sprzedaż luksusowego Mercedesa S500 z dopiskiem „ale się nie popisuj”, co podkreśla odrzucenie celebryckiego blichtru i materializmu na rzecz prostoty. To, co naprawdę ważne, mieści się w plecaku: „zdjęcie mamy, aforyzmy Leca” – symbole miłości, korzeni i życiowej mądrości. Avi mierzy się z wewnętrznym konfliktem, będąc „takim odważnym, a tak się boi obiecać”, co może odnosić się do lęku przed zobowiązaniami, zwłaszcza w kontekście planowania rodziny i budowania stabilnej przyszłości. Rezygnacja ze sławy, traktowanej jako „kula u nogi”, i oddanie ubrań ubogim, to kolejne etapy dekonstrukcji ego i powrotu do podstawowych wartości. Kulminacją tej części jest odniesienie do „małego kroku jak Armstrong”, które, choć brzmi jak wielkie osiągnięcie, w kontekście utworu jest aktem odwagi na polu osobistym – symbolicznym startem w nieznane, nowym początkiem na własnych zasadach.

Refren Sariusa wprowadza utwór w kosmiczną, introspektywną przestrzeń. Obraz „spadania jak z nieba pył” może symbolizować poczucie małości i ulotności w obliczu ogromu wszechświata, ale jednocześnie jest to upadek z celem – z kimś, kto jest jak serce i musi zostać. Fraza „W noc widzę w górze sny / Oglądam kosmos i nie mogę wciąż spać” oddaje stan nieustannej refleksji, niemożność zaznania spokoju, będącą efektem głębokiego myślenia o przyszłości i pragnienia realizacji marzeń. „Milion opinii, ale jedna postać” to manifest indywidualizmu i niezależności, odrzucający zewnętrzne osądy. Sarius podkreśla znaczenie teraźniejszości: „Teraz jest moje dziś”, by świadomie „lecieć w otchłań” – nie bać się nieznanego, akceptować drogę bez z góry określonego punktu docelowego.

W drugiej zwrotce Avi kontynuuje wizję samodoskonalenia. Mówi o poszukiwaniu „szczęścia bez łykania pastylek”, co, mając na uwadze jego przeszłość, nabiera szczególnego, bardzo osobistego znaczenia. To pragnienie autentycznej radości, nie zaś chwilowego ukojenia. Namawia do pielęgnowania relacji („Widywać się częściej, bo łączy nas tyle”) i do empatii, symbolizowanej przez adopcję psa ze schroniska. Pojawiają się także wątki dotyczące zdrowia psychicznego: „iść na terapię / Wygoić rany, nim znów je rozdrapię”, wskazujące na świadomość własnych mechanizmów autodestrukcyjnych i potrzebę aktywnego uzdrawiania. Czytanie „mądrych książek” i rozdawanie pieniędzy to kolejne elementy drogi ku wyzwoleniu od materializmu i ignorancji. Kluczowe przesłanie utworu Avi zawiera w słowach: „Nie chodzi o to, żeby zdobyć księżyc / Tylko o ten lęk, który muszę przezwyciężyć”. Tytułowy Apollo nie jest więc celem, a symbolem podróży i osobistej walki z własnymi demonami i ograniczeniami, nie zaś o spektakularny sukces. Życie to „misja”, a moment na jej rozpoczęcie jest „dzisiaj”, nie jutro.

Avi i Louis Villain w wywiadach podkreślali wagę bycia w zgodzie z samym sobą i podążania za głosem serca, co idealnie rezonuje z przesłaniem piosenki. „Apollo” to utwór o odwadze, by zerwać z tym, co toksyczne, odrzucić pozory i podjąć wysiłek prawdziwej transformacji, nie dla sławy czy bogactwa, lecz dla wewnętrznego spokoju i autentycznego szczęścia. To swoisty manifest osobistej rewolucji, gdzie każdy, nawet najmniejszy krok, może być równie znaczący jak lądowanie na Księżycu.