Interpretacja I Put a Spell on You - Avi Kaplan

Interpretacja utworu „I Put a Spell on You” w wykonaniu Aviego Kaplana to podróż w głąb obsesyjnej miłości i desperacji, która wybrzmiewa w każdym dźwięku jego głębokiego, rezonującego głosu. Oryginalnie skomponowana przez „Screamin’ Jaya” Hawkinsa w 1956 roku, piosenka ta przeszła długą drogę, od zamierzonej ballady bluesowej po szalony, „kanibalistyczny” utwór, który szokował ówczesne rozgłośnie radiowe. Wersja Hawkinsa, pełna okrzyków i jęków, była efektem improwizacji w trakcie mocno zakrapianej sesji nagraniowej, która przekształciła utwór w kultowy hymn o mrocznej, voodoo-podobnej miłości. Przez lata doczekała się niezliczonych interpretacji, m.in. Niny Simone, Creedence Clearwater Revival czy Annie Lennox, z których każda wnosiła coś nowego, lecz rzadko która oddawała pierwotną, szaloną intensywność tak, jak uczynił to Kaplan.

Avi Kaplan, znany wcześniej jako bas w grupie a cappella Pentatonix, po odejściu z zespołu skupił się na solowej karierze, eksplorując bardziej folkowe i soul-bluesowe brzmienia. Jego wykonanie „I Put a Spell on You” pochodzi z wydanej w 2025 roku EP-ki „Move Our Souls”. To właśnie jego niezwykle głęboki, basowy wokal nadaje temu klasycznemu utworowi nową, przerażająco potężną warstwę. Kaplan rozbiera piosenkę do jej surowego, emocjonalnego rdzenia, pozwalając swojemu głosowi — i jego niesamowitej kontroli dynamicznej — unieść całą dramaturgię.

Tekst piosenki jest prosty, ale niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny: „I put a spell on you / Because you're mine” (Rzuciłem na ciebie urok / Bo jesteś moja). Te powtarzające się frazy jasno wyrażają obsesyjną, zaborczą miłość. Podmiot liryczny nie prosi, lecz domaga się wyłączności i lojalności. Linia „You better stop the things you do” (Lepiej przestań robić to, co robisz) jest zarówno ostrzeżeniem, jak i desperacką próbą odzyskania kontroli nad ukochaną osobą, która, jak sugeruje tekst, „błąka się” („You running around”) i rani go („When you put me down”). To nie jest flirt, to surowe wyznanie bólu i strachu przed utratą kogoś, kto jest centrum świata.

W interpretacji Kaplana szczególnie uderza to, jak jego niski, pełny bas potęguje poczucie zagrożenia i nieuchronności. Słowa „I can't stand it” (Nie zniosę tego) wybrzmiewają z taką intensywnością, że słuchacz czuje ciężar jego cierpienia i rosnącą frustrację. Avi Kaplan, dzięki swojemu opanowaniu głosu, przekształca utwór w osobiste wyznanie, niemal spoken word, które sprawia wrażenie, jakby mówił bezpośrednio do nas, a nie śpiewał. Aranżacja jest oszczędna – subtelne fale organów, gitary elektryczne i miarowy rytm perkusji podkreślają intymny charakter, pozwalając, by to wokal był głównym nośnikiem opowieści.

Reakcje na wykonanie Aviego Kaplana często podkreślają jego przejmującą i nawiedzoną jakość. Jego wokalna ekspresja, od najgłębszych basowych nut po wzlatujące, gospelowe linie, tworzy „atmosferyczną, emocjonalną podróż”. Widzowie zwracają uwagę na to, że jego interpretacja jest „demoniczna” i „potężna”, a jednocześnie „hipnotyzująca”, sprawiając wrażenie, jakby sam artysta rzucał urok na słuchaczy. Z każdym powtórzeniem refrenu i linii „Because you're mine” rośnie poczucie, że ten urok jest nie tylko symboliczny, ale niemal namacalny, wciągając odbiorcę w świat intensywnej, choć toksycznej, relacji. To wykonanie sprawia, że kultowy utwór Hawkinsa staje się na nowo świeżą i głęboko osobistą deklaracją.