Interpretacja July (七月) - Weibird Wei

Piosenka „July (七月)” autorstwa tajwańskiego piosenkarza i autora tekstów Weibird Wei (韋禮安) to subtelna i melancholijna refleksja nad pożegnaniem, osadzona w scenerii upalnego, tajwańskiego lata. Artysta, znany ze swoich talentów kompozytorskich i tekściarskich – sam jest autorem i kompozytorem utworu – nie unika głębszych tematów, choć podaje je w przystępnej formie.

Utwór otwiera się stwierdzeniem, że „lipiec nie nadaje się na pożegnania”. Motyw ten przewija się przez cały tekst, podkreślając niechęć narratora do rozstania w tak żywym i gorącym miesiącu. Obraz „potu, który nigdy nie daje łzom szansy” na wylanie się, a także „przegrzanych ulic”, na których „smutek rozstania trochę wyparował”, doskonale oddaje ten paradoks. Lipiec, kojarzony z beztroską i intensywnym upałem, wydaje się nieodpowiednim tłem dla ciężkich, emocjonalnych chwil pożegnania. Narrator sugeruje wręcz, że to „chłodne jesienne i zimowe ulice” byłyby bardziej „dopasowane” do rozstania, kiedy „wiatr i deszcz mogłyby pomóc mu ukryć smutek”. To dowodzi, że samo pożegnanie jest trudne, ale kontekst lata czyni je jeszcze bardziej nieznośnym.

Centralna część piosenki wyraża proste, a jednocześnie głębokie pragnienie przedłużenia chwili. Narrator chce „spędzić to lato z tobą, bezcelowo spacerując po sklepach spożywczych” i „siedzieć razem na odsłoniętej plaży, narzekając, że słońce zbyt razi w oczy”. Chce „roztrwonić to lato”, siedząc „obok ciebie w klimatyzowanym pokoju”, bez konieczności „mówienia do widzenia”, bo „mówienie do widzenia jest zbyt niezręczne”. Te obrazy codziennych, ulotnych momentów podkreślają wartość wspólnego czasu i próbę ucieczki od nieuchronnego końca. Jest to również metafora pragnienia zatrzymania poczucia „teraz”, by „zapamiętać to uczucie, aż do następnego spotkania, by znów je smakować”.

W kontekście całego albumu, z którego pochodzi „July”, „Tomorrow We Shall Meet” (明天再見) wydanego w 2022 roku, piosenka nabiera dodatkowych znaczeń. Album ten, jak sam WeiBird wyjaśnił, eksploruje różne formy pożegnań i dotyka filozoficznych kwestii, w tym koncepcji „Memento Mori” – łacińskiego wyrażenia przypominającego o śmiertelności i potrzebie doceniania każdej chwili. „July” przedstawia zatem jedną z tych form pożegnania: tę, w której chęć opóźnienia i złagodzenia rozstania jest tak silna, że próbuje się ją zignorować lub przekształcić w coś lżejszego. Utwór miesza elementy R&B i folku z rytmem samby, co nadaje mu lekkiego i zabawnego charakteru, który idealnie współgra z tekstem opisującym codzienne romanse. Ta muzyczna lekkość dodatkowo podkreśla dążenie do uczynienia pożegnania mniej bolesnym, a bardziej jak letnie, chwilowe odejście.

Ciekawostką jest, że WeiBird Wei napisał zarówno tekst, jak i muzykę do „July”. Według niektórych komentarzy, kompozycja jest „funky”, a aranżacja w drugiej części utworu jest zaskakująca, przywołując skojarzenia z „ulicą brazylijskiego karnawału”. To muzyczne tło dodaje do utworu poczucia ulotnej radości i beztroski, nawet gdy pod powierzchnią kryje się smutek rozstania. Tekst jest nieco niejednoznaczny, zacierając granice między codziennym pożegnaniem a prawdziwym rozstaniem. Można to zinterpretować jako próbę uniknięcia nadmiernej dramatyzacji, wybierając zamiast tego spojrzenie na rozstanie przez pryzmat letniej ulotności.

W końcowej części piosenki następuje jednak nieuchronne pogodzenie się z losem. Mimo oporu, „lipiec nie nadaje się na pożegnania, ale i tak nadejdzie czas, bez względu na to, jak niechętny jesteś”. Wtedy, „jutro albo za dziesięć lat, zanim zniknie zachód słońca, powiemy sobie ‘do widzenia’”. Ta linijka, bliska duchowi „Memento Mori”, podkreśla, że mimo wszystkich prób opóźniania i bagatelizowania, pożegnanie jest częścią życia. Ostatecznie, „July” to piosenka o słodko-gorzkim uroku pożegnań, które w lecie wydają się szczególnie nie na miejscu, ale które i tak muszą nadejść. WeiBird Wei w sprytny sposób łączy osobiste odczucia z uniwersalną refleksją nad czasem i przemijaniem, tworząc utwór, który jest zarówno lekkostrawny muzycznie, jak i głęboki emocjonalnie.